สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 553

บทที่553 ถอดออก

ภายนอกเครื่องมือประเภทนี้มองดูแล้วก็เหมือนกับระเบิดทั่วๆไปไม่มีอะไรต่างกัน แต่ถ้าไปปลดชนวนตามวิธีของระเบิดทั่วไปแล้วล่ะก็ ไม่ว่าจะตัดเส้นไหน ก็จะระเบิดทั้งนั้น

ถึงแม้ว่าเมื่อกี้เขาจะอยู่ในสถานการณ์ฉุกเฉินไม่ทันได้คิดอะไร ตอนที่เห็นอุปกรณ์ประเภทนี้แล้ว ก็นึกว่าจะเป็นแค่เครื่องที่อยู่ในระดับทั่วๆไปเท่านั้นเหมือนกัน ถ้าโห้หลีเฉินซี้ซั้วตัดไปสักเส้น ตอนนี้เขากับเย้นหว่านได้ไปเจอพญายมกันแล้ว

เย้นโม่หลินยังมีความรู้สึกกลัวหลงเหลืออยู่บ้าง เหมือนกับว่าได้เดินออกมาจากประตูนรกรอบหนึ่ง

“ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่จะสบายใจไปโดยสมบูรณ์ คุณชายเย้น คุณไปเอาเครื่องมือที่ใช้ปลดมาหน่อย”

โห้หลีเฉินเอ่ยพูดออกมา

ตอนนี้เย้นโม่หลินจำเครื่องมือพวกนี้ได้แล้ว และก็รู้ด้วยว่าขั้นตอนการปลดชนวนที่ถูกต้องนั้น ขั้นตอนสุดท้ายจะต้องเอาตัวเครื่องออกมา

ก่อนหน้านี้ระเบิดมันไม่สามารถไปขยับเขยื้อนได้เลย ไม่อย่างนั้นแล้วตัวจับเวลาจะจับเวลาต่อ ย่นเวลาสั้นลง แล้วจะไม่มีโอกาสในการปลดชนวนอะไรได้อีก และจะระเบิดออกมาร้อยเปอร์เซ็นต์

เขารีบทำเวลาในการช่วยโห้หลีเฉินปลดระเบิดนี้ออกไปให้สมบูรณ์

“รอแป๊บ ฉันจะไปเอาเครื่องมือมาเดี๋ยวนี้”

พูดจบ เย้นโม่หลินก็รีบเดินออกไปด้านนอกด้วยความรีบร้อน

รู้ว่าระเบิดจะไม่ระเบิดออกมาอีกแล้ว ในที่สุดเย้นหว่านก็ได้ผ่อนลมหายใจด้วยความโล่งใจออกมา เธอมองชายที่คุกเข่าข้างหนึ่งตรงหน้าตน ด้วยความรู้สึกสงสารอย่างมาก

เขาอยู่ในท่านี้มาตั้งแต่ต้น แม้แต่นิ้วมือก็ไม่ได้ขยับไปไหนเลยแม้แต่นิดเดียว ไม่รู้ว่าแขนของเขาตอนนี้มันจะปวดเมื่อยแค่ไหนกัน

อีกอย่างเมื่อก่อนหน้านี้เขาก็ยังกินยาของหยูซือห้านมาด้วย ร่างกายอยู่ในสภาพที่ไม่ดีเอามากๆ

สีหน้าของเขาในตอนนี้ซีดเซียวอิดโรย บนหน้าผากก็อาบไปด้วยเม็ดเหงื่อเต็มไปหมด

เย้นหว่านรู้สึกสงสารเป็นอย่างมาก จึงเอ่ยพูดออกไปเบาๆว่า

“คุณยังโอเคอยู่มั้ยคะ?”

“ผมไม่เป็นไร คุณอดทนอีกนิดนะ มันใกล้จะเสร็จแล้ว”

โห้หลีเฉินไม่ได้สนใจอาการของตัวเองเลยแม้แต่น้อย แต่กลับหันมาปลอบใจเย้นหว่านอย่างอ่อนโยน

สายตาของเขาอ่อนโยนอย่างมาก เหมือนราวกับว่าเป็นแอ่งน้ำในฤดูใบไม้ผลิแห่งหนึ่งที่เตรียมจะพาเธอจมลึกเข้าในด้านใน

เย้นหว่านมองเขาไปอย่างเหม่อลอย หัวใจก็เต้นออกมาอย่างบ้าคลั่ง คิดว่าบางทีตัวเองอาจจะเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก

เธอกัดฟันเล็กน้อย เอ่ยถามออกไปเบาๆ

“ถ้าเมื่อกี้ระเบิดมันระเบิดออกมาจริงๆล่ะก็ คุณคิดจะตายไปพร้อมกับฉันจริงๆหรอ?”

“ใช่”

เพียงคำเดียว ไม่มีการลังเลเลยแม้แต่น้อย

สายตาของโห้หลีเฉินยืนกรานและเด็ดเดี่ยวออกมา “ตั้งแต่ตอนที่ผมตัดสินใจที่จะคบกับคุณ ผมสาบานเอาไว้แล้วว่าจะปกป้องดูแลความปลอดภัยของคุณ จะอยู่กับคุณไปตลอดทั้งชีวิต ถ้าคุณเป็นอะไรไป อย่างนั้นแล้วผมเองก็มีชีวิตอยู่เพียงลำพังไม่ได้หรอก”

“ถ้าจะต้องตายจริงๆ พวกเราก็ตายไปด้วยกัน”

อย่างนี้ ตายไปก็ไม่มีทางจะแยกออกจากกัน

เย้นหว่านมองโห้หลีเฉินไปอย่างประหลาดใจ หัวใจเต้นออกมาอย่างบ้าคลั่งอยู่สักพักหนึ่ง เหมือนราวกับว่าถูกค้อนขนาดใหญ่ตีลงมาก็ไม่ปาน สั่นออกมาอย่างแรง

สามารถคบอยู่กับโห้หลีเฉินได้ เธอก็ช่างโชคดีมากแล้ว

“โห้หลีเฉิน หลังจากกลับไปไม่ว่าพ่อแม่ฉันจะเห็นด้วยหรือเปล่า ครั้งนี้ฉันจะต้องอยู่กับคุณให้ได้ จะไม่แยกจากกันอีกแล้ว”

เย้นหว่านเอ่ยพูดออกไปด้วยความจริงจัง

ภายในใจของเธอได้ตัดสินใจเรียบร้อยแล้ว โห้หลีเฉินทำเพื่อเธออย่างไม่คิดชีวิต ไม่เสียดายที่จะสูญเสียทุกอย่างไป ร่วมเป็นร่วมตายไปพร้อมกับเธอ

เขาทุ่มเทเพื่อเธอมามากแล้ว เธอไม่อาจให้เขาลำบากอีกต่อไป พยายามอยู่คนเดียว เธอจะต้องพยายามช่วงชิงสิทธิ์ที่จะได้อยู่กับโห้หลีเฉินมาจากพ่อแม่ด้วยเหมือนกัน

ครั้งนี้ เธอจะต้องต่อสู้ให้สุดอย่างแน่นอน

หลังจากที่ผ่านเรื่องนี้ไปแล้ว คาดว่าอย่างน้อยพ่อแม่คงจะต้องซาบซึ้งบุญคุณโห้หลีเฉินที่ได้ช่วยชีวิตเอาไว้ ความอคติเมื่อก่อนหน้านี้ก็จะบรรเทาลงไปบ้าง

เธอเพียงแค่ต้องพยายามอีกนิด เธอกับโห้หลีเฉินจะต้องมีโอกาสที่จะได้อยู่ด้วยกันแน่

โห้หลีเฉินมองเย้นหว่านไปด้วยสายตานิ่งลึก เหมือนกับว่าอยากจะดึงเธอเข้ามาในส่วนลึกของจิตวิญญาณ

ใครจะรู้ว่าตอนที่เขาเห็นระเบิดมัดอยู่บนร่างของเย้นหว่าน เขากลัวมากแค่ไหน

เขาไม่อาจทนต่อความหวาดกลัวที่สูญเสียเธอไปได้อีก ต่อจากนี้ไปเขาต้องเฝ้าอยู่ข้างตัวเธออยู่ตลอดเวลาถึงจะสบายใจได้