บทที่ 56 คุณโห้พูดว่า ผมชอบเธอ
ในเวลานี้ ท่ามกลางสายตาผู้คนทั้งฮอลล์ โห้หลีเฉินยกป้ายสิบคะแนนขึ้นมาอย่างเฉยชา
สิบคะแนน!
เมื่อมองตัวเลขบนป้ายคะแนน ผู้คนทั้งฮอลล์ต่างพากันช็อกไปชั่วขณะ
ทุกคนไม่กล้าที่จะเชื่อสายตาตัวเอง ทั้งสนามต่างพากันให้เจ็ดคะแนนเป็นเอกฉันท์ การโชว์รูปแบบใดๆก็ไม่เข้าตาคุณโห้เลย ทำไมจู่ๆถึงให้คะแนนสูงสุด
ช่างไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย
กรรมการที่ข้างๆตกใจแทบช็อค อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าเขายกป้ายคะแนนผิดรึเปล่า
เขากระชิบถามเสียงเบา “คุณโห้ ทำไมคุณถึงให้สิบคะแนน”
โห้หลีเฉินนั่งอยู่อย่างสง่าผ่าเผย ดูหยิ่งยโส
เขาเม้มริมฝีปากบาง ก่อนจะเอ่ยปากพูดครั้งแรกว่า “เพราะว่าผมชอบเธอ……”
ผู้คนทั้งฮอลล์ต่างส่งเสียงฮือฮา
นี่มันคือสถานการณ์อะไรกัน
เหล่าคณะกรรมการต่างพากันตกใจจนพูดไม่ออก ได้แต่อ้าปากค้าง
คุณโห้ให้คะแนนสูงอย่างโจ่งแจ้งขนาดนี้ เป็นการติดสินบนกรรมการรึเปล่า? หรือว่าพวกเขาให้คะแนนต่ำเกินไป…..
เย้นหว่านที่ยืนอยู่ด้านหลังเวที ตัวแข็งทื่อไปในทันที มองไปที่โห้หลีเฉินด้วยความแปลกใจ แก้มร้อนผ่าว ใจเต้นแรงไม่หยุด
ความเงียบสงัดปกคลุมไปทั่วทั้งฮอลล์ ราวกับหยุดนิ่ง
แต่โห้หลีเฉินกลับไม่ได้ให้ความสนใจ เม้มริมฝีปากบาง น้ำเสียงที่ดึงดูดไม่ดังไม่เบา ไม่ช้า
“.........ความสามารถในการพลิกแพลงตามสถานการณ์ได้ดีของเธอ”
ชอบการพลิกแพลงตามสถานการณ์ของเธองั้นเหรอ?
ผู้คนถึงค่อยหันกลับมาสนใจ ที่แท้ก็เหตุผลนี้นี่เอง
คณะกรรมการต่างพาถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก โชคดีไปที่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาคิด
เย้นหว่านยังคงยืนตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ หัวใจยังคงเต้นแรงไม่หยุด ถึงแม้โห้หลีเฉินจะบอกแค่ว่าชอบการพลิกแพลงสถานการณ์ได้ดีของเธอเท่านั้น
โห้หลีเฉินรู้สึกเหมือนว่ากำลังถูกเย้นหว่านจ้องมอง เขาจึงรีบหันไปทางเธอทันที
สายตาทั้งสองคู่สบตากันในระยะทางไกล
เย้นหว่านหัวใจเต้นแรง ขณะนั้นเธอตื่นตระหนกสุดขีด รีบหันหลบไป
แต่แก้มของเธอร้อนเหมือนถูกไฟเผา
ผู้ช่วยของ โอวน่อหย่า เห็นใบหน้าของดีไซน์เนอร์ในสังกัดของตัวเองดูไม่สู้ดีนัก จึงรีบเอ่ยปลอบใจ
“อย่ากังวลใจไปเลยนะ ถึงแม้ตอนนี้ เย้นหว่านจะมีคะแนนเป็นที่หนึ่งตามทันเธอ แต่หล่อนไม่มีฐานแฟนคลับ แล้วก็ไม่มีชื่อเสียงอะไรเลย คงไม่มีใครซื้อของหล่อนหรอก คะแนนความนิยมเธอดีกว่าแน่นอน”
“สิ่งที่ฉันต้องการคือให้หล่อนตกรอบ!”
แล้วก็ไม่อยากได้อันดับที่ต่ำกว่าหล่อนก็เท่านั้นเอง
สีหน้าของโอวน่อหย่าดูไม่ค่อยดี ภายในใจก็รู้สึกไม่ดีได้แต่รอคณะกรรมการข้างนอกประกาศคะแนน
เมื่อคณะกรรมการด้านนอกประกาศคะแนนออกมาปรากฏว่า โอวน่อหย่าได้17คะแนน และเย้นหว่านก็ได้17คะแนน!
คะแนนของทั้งสองคนเป็นที่หนึ่ง เหมือนกัน
แต่เมื่อเทียบกันแล้วโอวน่อหย่าเป็นดีไซน์เนอร์ที่มีชื่อเสียงมากกว่า แต่เย้นหว่านเหมือนกับม้ามืด มีผลงานที่งดงามน่าทึ่งและได้รับความสนใจมากขึ้น
ถึงแม้จะได้ลำดับที่1 แต่เธอกลับสะดุดตามากกว่า
เมื่อมองตัวเลขบนหน้าจอ ใบหน้าของ โอวน่อหย่าซีดเผือด ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง
“เป็นไปได้ยังไง? เย้นหว่านจะได้คะแนนเท่าฉันได้ยังไง!”
โอวน่อหย่าอดไม่ได้ที่จะปล่อยโฮออกมา แล้วนี่ก็เริ่มรู้สึกถึงวิกฤตที่กำลังจะเกิดขึ้น
เมื่อสองปีก่อนเธอก็ได้พบว่าเย้นหว่านมีพรสวรรค์ในด้านนี้ จึงพยายามกดดันเธอทุกทาง ทั้งพยายามขับไล่เธอออกจากการแข่งขัน ไม่แม้แต่ปล่อยให้เธอได้โอกาสมีหน้ามีตาใดๆ
แต่ว่าในตอนนี้…..
เย้นหว่านกลับขึ้นมายืนอยู่ระดับเดียวกับเธอแล้ว!
เมื่อผลการแข่งขันออกมา การแข่งขันก็จบลง นางแบบและดีไซน์เนอร์ก็พากันเดินออกจากฮอลล์
มู่จื่ออี้ยืนรอเย้นหว่านอยู่ทางออกของเวที
เย้นหว่านและวางหนิงเวย เดินมาด้วยกัน แต่มู่จื่ออี้มองเห็นแต่ เย้นหว่าน เขายิ้มแล้วพูดกับเธอ
“ยินดีด้วย คุณได้ที่หนึ่งแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...