สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 57

บทที่ 57 มาขอบคุณจริงๆ

เมื่อเย้นหว่าน เดินออกไป มองดูกลุ่มคนที่ออกไปอย่างระมัดระวัง แต่ไม่มีใครเห็นเงาของโห้หลีเฉิน

โห้หลีเฉินเป็นกรรมการ เพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัย กรรมการและผู้เข้าร่วมการแข่งขันไม่สามารถทำตัวสนิทได้มากนัก

วันนี้เธอยังจะสามารถพบเขาได้หรอ?

เธอได้คะแนนที่สูงขนาดนี้ ต้องขอบคุณโห้หลีเฉินที่ให้สิบคะแนนโดยไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย

คิดไปคิดมา เธอจึงกดเปิดวีแชท ส่งข้อความถึงเขา

เย้นหว่าน：คุณโห้ วันนี้ขอบคุณมากนะคะ

โห้หลีเฉินก็ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว

โห้หลีเฉิน : มันเป็นสิ่งที่เธอควรจะได้รับ

ข้อความสั้นๆตามสไตล์ปกติของเขา สามารถจินตนาการได้ถึงใบหน้าที่ไร้อารมณ์ของเขา

ริมฝีปากเธอยกยิ้ม แล้วเก็บโทรศัพท์ลง

แต่หลังจากนั้นครู่นึง เสียงแจ้งเตือนจากวีแชทก็ดังขึ้น เธอจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและคิดไม่ถึงว่าโห้หลีเฉินจะส่งข้อความกลับมาหาเธออีกครั้ง

โห้หลีเฉิน : ถ้าอยากจะขอบคุณผมจริงๆ อยากให้ทำจากใจจริงๆ

ขอบคุณจริงๆงั้นหรอ?

เย้นหว่านมึนงงเล็กน้อย แต่พอคิดแล้ว จริงๆแล้วเธอควรจะขอบคุณคนในครอบครัว มันเป็นที่ทุกคนต้องการและเธอก็ปฏิเสธไม่ได้

ดังนั้น เธอจึงส่งข้อความกลับไป : โอเคค่ะ สองวันนี้ส่งให้คุณ

ในฝั่งของโห้หลีเฉินพอมองเห็นข้อความในมือถือ ก็ดูเหมือนจะอารมณ์ดี

ไม่ใช่จะเลี้ยงข้าวเขาแล้ว ครั้งนี้ผู้หญิงคนนี้ถือว่าจริงใจหน่อย

การแข่งขันจบลงไปแล้ว ตอนกลางคืนก็มีการเลี้ยงฉลอง

ดีไซน์เนอร์และคณะผู้บริหาร และพนักงานของกองประกวดได้รับประทานอาหารชุดใหญ่ด้วยกัน

“เย้นหว่าน แก้วนี้ดื่มเพื่อเธอ ฉันชอบโชว์ของเธอวันนี้มาก ขอแสดงความยินดีที่ได้ที่หนึ่งนะ ”

โกย่านี ยกแก้วเหล้าเพื่อดื่มฉลองให้เย้นหว่าน

เย้นหว่านรีบลุกขึ้นยืน “ขอบคุณมากนะคะคุณโก”

หลังจากดื่มไวน์หมดแก้ว คนที่สองก็รีบเดินเข้ามาดื่มเพื่อแสดงความยินดีกับเธออีก

“คุณเย้น ยินดีกับคุณที่ได้ที่หนึ่งด้วยนะ” การแข่งขันรอบต่อไปจะยากกว่านี้ พยายามเข้านะ สู้ๆขอให้ได้แชมป์นะ”

คุณเย้น แก้วนี้ดื่มเพื่อแสดงความยินดีกับคุณนะ”

เพราะเย้นหว่านได้ลำดับที่หนึ่ง ทุกคนจึงเวียนกันมาดื่มเพื่อยินดีกับเธอ หลายแก้วต่อหลายแก้ว

โอวน่อหย่าที่นั่งอยู่ข้างๆ มีสีหน้าไม่ค่อยดีนัก

ทั้งๆที่ในวันนี้เธอก็ได้ลำดับที่หนึ่งเหมือนกัน แต่เย้นหว่านกลับได้หน้าเพียงคนเดียว

เย้นหว่านดื่มเหล้าได้ไม่มาก หน้าเปลี่ยนเป็นสีแดง สายตาเริ่มพร่ามัวเล็กน้อย

มู่จื่ออี้เป็นห่วงว่าเธอดื่มจนเมาเกินไป เขาจึงลุกขึ้นยืนเพื่อยกแก้วชนกับคนอื่น

“เย้นหว่านเธอเริ่มเมาแล้ว แก้วนี้เดี๋ยวผมช่วยเธอดื่มเอง”

พูดจบมู่จื่ออี้ก็รีบดื่มเหล้าในแก้วจนหมดอย่างรวดเร็ว

เย้นหว่านตื้นตันใจและมองเขาแล้วพูดเสียงเบา “ขอบคุณนะ”

“เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“ไม่เป็นไรค่ะ”

เย้นหว่านส่ายหัวไปมา แล้วก็รู้สึกว่าเวียนศีรษะเล็กน้อย แต่ในสถานการณ์นี้เธอหลีกเลี่ยงที่จะดื่มหนักขนาดนี้ไม่ได้

มู่จื่ออี้ความปวดใจพาดผ่านดวงตา “เธอพักก่อนเถอะ แก้วต่อไปผมจะช่วยคุณดื่มเอง”

มู่จื่ออี้รินเหล้าเต็มแก้ว แล้วก็รอที่จะชนแก้วกับคนที่จะเข้ามาแสดงความยินดี

เสียงพูดจาถากถางของโอวน่อหย่า “คุณเย้นหว่านดื่มไม่ไหวแล้วหรอคะ หรือว่าได้ที่หนึ่งแล้ว ไม่เห็นคนอื่นอยู่ในสายตาแล้ว พวกเราดื่มเพื่อฉลองแต่การให้คนอื่นมาช่วยดื่มมันเป็นการไม่ให้เกียรติหรือเปล่าคะ”

ในวงเหล้าถึงแม้การให้คนอื่นดื่มเหล้าช่วยจะไม่เป็นอะไรเลย แต่เมื่อโอวน่อหย่าพูดออกมาแบบนี้แล้ว ตรงมาเปลี่ยนรสชาติ

คนที่มาขอชนแก้วเพื่อดื่มฉลองคนนั้นมีสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก

มู่จื่ออี้ขมวดคิ้ว “เธอคออ่อน ดื่มเยอะไม่ได้ครับ ”

”

“วันนี้คุณเย้นเป็นเจ้าภาพ ทุกคนมาเพื่อฉลองให้เธอ แค่คนละแก้วคงไม่เกินไปหรอกมั้งคะ”

โอวน่อหย่าพูดยุยงสารพัด “นอกจากนี้แล้ว ฉันก็ดื่มได้ไม่เยอะเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าทุกคนจะดื่มกันคนละแก้วหรอ”

ได้ลำดับที่หนึ่งเหมือนกัน แต่ปฏิบัติไม่เหมือนกันเลยทำให้ เย้นหว่านรู้สึกถึงความแตกต่าง

เย้นหว่านเวียนหัวมาก และเมื่อได้ยินเสียงโอวน่อหย่าก็ยิ่งรำคาญ และอารมณ์โกรธก็ยากที่จะควบคุมได้

เธอยกแก้วเหล้าขึ้นมาชนแก้วกับคนที่มาแสดงความยินดี