สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 58

บทที่ 58 คู่รัก

หน้าของ เย้นหว่านแดงก่ำ “ฉันไม่เป็นไรค่ะ”

ทุกคนที่อยู่ในที่นี่ ต่างเงียบและให้ความสนใจบรรยากาศระหว่างโห้หลีเฉิน และ เย้นหว่าน

ถึงแม้ว่าต่อหน้าพวกเขาจะทำเหมือนไม่มีอะไร แต่ระหว่างพวกเขาทั้งสองคนนั้นทำให้ทุกคนสงสัย

ผู้บริหารอาวุโสคนนึงประเมินในใจการแล้วจึงยกแก้วไวน์ขึ้นมา และเดินไปหาเย้นหว่าน

“คุณเย้น ขอแสดงความยินดีกับคุณที่ได้ที่หนึ่งด้วยนะ แก้วนี้ดื่มฉลองให้คุณ”

ดื่มฉลองอีกแล้ว!

เย้นหว่านมองแก้วไวน์แล้วรู้สึกขนลุก แต่เธอก็ปฏิเสธไม่ได้

เธอได้แต่ยิ้มแล้วหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาชนแก้วกับผู้ชายคนนั้น

ในเวลานี้ ก็มีมือขาวข้างนึงยื่นมาจับแก้วตรงหน้าเธอ

โห้หลีเฉินกวาดสายตามองทุกคนที่อยู่ในนี้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงต่ำ

“ในเมื่อ เย้นหว่านเป็นผู้เข้าแข่งขัน ก็ควรที่จะให้เย้นหว่านเป็นฝ่ายชวนดื่มแก้วนี้ เย้นหว่านเธอดื่มเพื่อทุกคนสักแก้วสิ”

ให้เธอดื่มฉลอง หรือว่าให้เกียรติทุกคน ไวน์หนึ่งแก้วก็สามารถจัดการวงล้อของดื่มฉลอง

เย้นหว่านเข้าใจความหมายที่โห้หลีเฉินจะสื่อ ในใจก็รู้สึกอบอุ่น

“ขอบคุณทุกท่านที่ให้การสนับสนุนฉันเสมอมา แก้วนี้ฉันดื่มเพื่อทุกท่านค่ะ”

เย้นหว่านลุกขึ้นยืน และยกแก้วขึ้นอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในระดับสูง แต่พวกเขาทั้งหมดก็ยืนขึ้นให้เกียรติ และชนแก้วกับเย้นหว่าน

ทุกคนเคยสงสัยมาก่อนและตอนนี้ก็มั่นใจว่าระหว่างโห้หลีเฉินกับเย้นหว่านต้องมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกันแน่ๆ มิฉะนั้นชายผู้สูงศักดิ์อย่างโห้หลีเฉินจะเอ่ยปากขอความช่วยเหลือคนอื่นได้อย่างไร

หลังจากที่ทุกคนได้พูดคุยกับเย้นหว่าน อยู่สักพัก ก็ใกล้จะถึงเวลาที่เย้นหว่านต้องกล่าวคำอำลาแล้ว

“ทุกท่านรับประทานให้อร่อยนะคะ ฉันต้องกลับห้องแล้วค่ะ”

เย้นหว่านยิ้มอย่างสุภาพก่อนจะเดินออกไป

เธอพึ่งจะเดินออกมา โห้หลีเฉินก็เดินตามออกมาโดยที่ไม่สนใจสายตาของทุกคน

ทันทีที่โห้หลีเฉิน เดินออกไป ภายในงานเลี้ยงก็เริ่มคึกคักขึ้นมา

“มีใครรู้บ้างว่า คุณโห้กับเย้นหว่านเป็นอะไรกัน?”

“นอกจากเป็นคู่หมั้นของคุณโห้ที่ครอบครัวหาไว้ให้แล้ว พวกเราก็ไม่เคยได้ยินว่าคุณโห้มีผู้หญิงอื่นเลย”

“กล่าวคือความสัมพันธ์ของเย้นหว่านกับคุณโห้ไม่เหมือนกันแน่ๆ หลังจากนี้ พวกเราก็ถือว่าไม่ช่วยเธอ ก็ทำให้เธอลำบากไม่ได้แล้ว”

……

เมื่อเย้นหว่านเดินออกมาจากห้อง รอยยิ้มบนใบหน้าก็หายไปทันที

งานเลี้ยงทำให้เธอเหนื่อยและวิงเวียนศีรษะมาก

เธอเดินเซไปเซมา พยายามมองหาห้องพักของตัวเอง แต่ห้องทุกห้องดูคล้ายกันไปหมดเลย

เธอจำเลขห้องไม่ได้

ปวดหัว

เย้นหว่านทั้งรู้สึกกลัดกลุ้มใจทั้งอึดอัด เท้าทั้งสองข้างเดินไขว้กันไปมา แล้วจู่ๆก็เท้าเคล็ด

“โอ๊ย”

เมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังจะหกล้ม เธอก็ตกใจมากจนหลับตาปี๋

ขณะนั้น แทนที่จะล้มลงกับพื้น เธอกลับล้มลงไปในอ้อมแขนแกร่งอันอบอุ่น รู้สึกถึงลมหายใจที่อยู่ใกล้ชิดกัน

ยังคุ้นเคยอย่างมาก

เย้นหว่านรีบลืมตาขึ้นก็เจอกับใบหน้าอันหล่อเหลาที่ทำให้ผู้คนแทบหยุดหายใจของโห้หลีเฉิน

หัวใจเต้นแรงจนไม่สามารถควบคุมได้ ใบหน้าของเย้นหว่านแดงก่ำ

“คุณโห้ ขอบคุณค่ะ ”

โห้หลีเฉินมองเธอ พูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “ฉันเคยบอกแล้ว ต้องขอบคุณด้วยการกระทำจริงๆ”

แบบนี้นับว่า เย้นหว่านเป็นหนี้บุญคุณเขาอีกรอบแล้ว

เย้นหว่านเกรงใจและอายเล็กน้อย บุญคุณครั้งนี้ดูเหมือนจะยิ่งใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆ

“ฉันจะทดแทนให้วันหลัง”

“โอเค”

โห้หลีเฉินดูเหมือนจะอารมณ์ดี