บทที่ 586 คุณหนู คุณโชคดีมากเลย
กู้จื่อเฟยหายตัวไป
จีนไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับการกลับประเทศมาของเธอ
เขาได้แต่ส่งคนไปค้นหาแบบเหวี่ยงแห ถึงขั้นวางรูปแบบการตามหาด้วยตัวเอง
เย้นหว่านยังไม่รู้เรื่องนี้ เพราะเย้นโม่หลินให้ปกปิดไว้
เพียงแต่จู่ๆ เธอก็รู้สึกว่า ปกติจะมีคนมาที่ห้องโห้หลีเฉินเจ็ดถึงแปดครั้งต่อวัน แต่จู่ๆ จำนวนครั้งที่มาก็ลดลง ที่น้อยสุดอาจเพียงครั้งเดียว
แต่เย้นโม่หลินกลับบอกเธอว่าเขากำลังยุ่งเรื่องการสอบสวนหยูซือห้าน
แต่คิดแล้วว่าเย้นโม่หลินเป็นคนที่ทำอะไรน่าเชื่อถือมาโดยตลอด ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับคนอื่นมาก เย้นหว่านจึงไม่ได้คิดอะไรมาก เฝ้าโห้หลีเฉินต่อไปด้วยความสบายใจ
ทุกวันเธอดูแลเขาอย่างสุดหัวใจ คอยเฝ้าเขา ดูแลไปทีละเล็กทีละน้อย สภาพร่างกายของโห้หลีเฉินค่อยๆ ดีขึ้น อารมณ์ของเธอจึงยิ่งร่าเริงขึ้นมาก
ตามคำพูดของป่ายฉี โห้หลีเฉินอาจฟื้นขึ้นมาได้ทุกเมื่อ
เย้นหว่านกลัวว่าจะพลาดเวลาเขาลืมตา จึงเฝ้าเขาอย่างใกล้ชิด แม้กระทั่งการนอนหลับ ยังนอนบนโซฟาในห้อง
วันนี้ เย้นหว่านที่งัวเงียอยู่ข้างเตียงโห้หลีเฉิน จู่ๆ บอดี้การ์ดก็รีบเข้ามา
“คุณหนูครับ!”
เย้นหว่านที่กำลังงัวเงียเมื่อถูกเขาเรียกก็มองเขาอย่างสับสน “มีอะไรเหรอคะ”
บอดี้การ์ดสีหน้าท่าทางลังเล ก่อนจะพูดว่า “คุณติดต่อคุณชายได้ไหมครับ”
บอดี้การ์ดเป็นคนที่คุ้นหน้า เย้นหว่านเคยเห็นมาหลายครั้ง เป็นหนึ่งในผู้ติดตามของเย้นโม่หลิน ตอนนี้ถูกส่งไปเฝ้าหยูซือห้าน
ในเมื่อเขาเป็นคนของเย้นโม่หลิน โดยธรรมชาติแล้วก็ย่อมติดต่อกับเย้นโม่หลินได้ แล้วเหตุใดถึงตามหาเขา
เย้นหว่านค่อนข้างไม่สบายใจ พูดอย่างสงสัยว่า “ทำไมคุณติดต่อพี่ชายฉันไม่ได้ล่ะ”
“คุณชายไม่รับโทรศัพท์เลยครับ แต่มันเป็นเรื่องด่วน เพราะงั้น...”
บอดี้การ์ดพูดอย่างกระวนกระวาย “เบอร์ติดต่อของคุณ เป็นเบอร์พิเศษที่ตั้งเสียงเฉพาะ ไม่ว่าสถานการณ์เป็นยังไง คุณชายจะตอบทันที เรื่องนี้ค่อนข้างยุ่งยาก เพราะงั้นผมถึงได้มารบกวนคุณหนูครับ”
ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้
เย้นหว่านไม่มีการลังเล เอามือถือออกมาเดี๋ยวนั้น ต่อสายไปหาเย้นโม่หลินทันที
ตามที่คาด เสียงเรียกดังไปสองครั้งก็ถูกเชื่อมต่อ
ที่ปลายสาย เป็นเสียงลมหายใจของเย้นโม่หลินดังมา เหมือนว่าจะยุ่งอยู่
“เสี่ยวหว่าน มีอะไร”
“พี่ชายคะ บอดี้การ์ดติดต่อคุณไม่ได้ ดังนั้นจึงให้ฉันช่วยตามหาคุณให้หน่อยค่ะ”
พูดอย่างนั้นแล้วเย้นหว่านก็วางโทรศัพท์มือถือลงและเปิดลำโพง
บอดี้การ์ดรับรู้ พูดกับโทรศัพท์มือถือทันที “คุณชาย หยูซือห้านมีบางอย่างผิดปกติครับ จำเป็นต้องให้คุณตัดสิน”
เมื่อได้ฟังคำพูดนี้ เย้นหว่านก็ใจคับแน่นเล็กน้อย ถามทันทีว่า “เขาเป็นอะไร”
บอดี้การ์ดสีหน้าค่อนข้างลังเล ไม่รู้ว่าควรพูดต่อหน้าเย้นหว่านหรือไม่
เย้นหว่านขมวดคิ้วพูดว่า “คุณพูดสิคะ ฉันเองก็มีสิทธิ์ที่จะรู้นะ”
อย่างไรเสียก็เป็นเธอที่ขอให้เย้นโม่หลินตรวจสอบหยูซือห้าน
บอดี้การ์ดลังเล ไม่ได้เปิดปากพูดในทันที
ทางในสายโทรศัพท์ เย้นโม่หลินพูดว่า “พูดเถอะ”
ถึงแม้จะไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องด่วนอะไร แต่เขาไม่ได้วางแผนที่จะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ
เมื่อได้รับอนุญาต บอดี้การ์ดจึงเปิดปากพูด “หยูซือห้านเพิ่งฉวยโอกาสในขณะที่การเฝ้าระวังไม่พร้อม ชิงฆ่าตัวตาย ตอนนี้บาดเจ็บสาหัส ไม่แน่ว่าจะรอดครับ”
ฆ่าตัวตาย!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...