สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 605

ที่แท้ ทุกอย่างเป็นอุบายและความคิดของเขา ยิ่งเพื่อการแผนการระหว่างเขาสองคน

โดยเอาความสุขทั้งชีวิตของกู้จื่อเฟยและเย้นโม่หลินมาวางอุบายโดยยอมทุ่มทุกอย่าง

วิธีการนี้......

โชคดีที่เป็นผู้ชายของเธอ แต่ไม่ใช่ศัตรู

“แล้ว......” เย้นหว่านคิดๆแล้วได้ถามอีก “คุณแน่ใจได้ยังไงคะว่าพี่ชายฉันชอบกู้จื่อเฟยแน่นอน? ถ้าเขาไม่ได้สปาร์คเลยล่ะ”

จู่ๆเย้นหว่านนึกได้ว่า บางทีตอนที่ปลอมตัวเป็นกู้ซึงและมาตระกูลเย้นกับกู้จื่อเฟย โห้หลีเฉินก็เริ่มวางแผนให้กู้จื่อเฟยกับเย้นโม่หลินอยู่ด้วยกันแล้ว

เพราะคลี่คลายเรื่องที่เขาปลอมตัวเป็นกู้ซึง วิธีที่ดีที่สุดและไวที่สุดก็คือให้คนที่เย้นโม่หลินรักก็พัวพันเข้ามาในเรื่องนี้ด้วย

ถ้าจะให้อภัย ก็ให้อภัยด้วยกัน

โห้หลีเฉินลูบศีรษะเย้นหว่าน แววตาลุ่มลึกสุดๆ “เรื่องเกี่ยวข้องกับคุณ ผมไม่ทำเรื่องที่ไม่มีความมั่นใจหรอก”

หยุดไปครู่หนึ่ง เขาได้พูดต่อ “ถึงเย้นโม่หลินไม่ปิ๊งรักกู้จื่อเฟย ผมก็มีวิธีอื่นให้พวกเขายอมรับผมเหมือนกัน”

แผนการ ไม่ได้มีแค่แผนAเท่านั้น

และผลลัพธ์ที่เขาต้องการ กลับคือได้อยู่กับเย้นหว่านร้อยเปอร์เซ็นต์

แววตาของเย้นหว่านระยิบระยับอย่างโหด หัวใจยิ่งอยู่ยิ่งเต้นแรง

ไม่เคยรู้สึกสบายใจและมั่นคงแบบนี้มาก่อน

ราวกับถ้าอยู่กับเขา เธอไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องใดๆทั้งสิ้น เพราะโห้หลีเฉินจะแก้ไขทุกอย่างได้เพอร์เฟค

เธอแค่คอยตามเขา พึ่งพาเขา และอยู่กับเขาก็พอ

เธอยื่นมือกอดเขา เอาใบหน้าเรียวเล็กซบไปที่อกของเขา พร้อมพูดด้วยรอยยิ้ม “โห้หลีเฉิน ต่อไปฉันสามารถเป็นมอดที่ไร้ซึ่งความกังวล? วันๆรับผิดชอบแค่กินเที่ยวเล่นนอนอย่างเดียว?”

ไร้ซึ่งความกังวลชั่วชีวิต มีความสุขและเรียบง่าย

โห้หลีเฉินเพ่งมองเย้นหว่าน พริบตาเดียวแววตาก็ลึกซึ้ง เขาพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ “กินผม? เล่นผม? นอนผม?”

แต่ละคำถาม ถามเอาเย้นหว่านตกตะลึงจนตาค้าง แก้มแดงเหมือนแอปเปิ้ล

เธอไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น!

เย้นหว่านโกรธเนื่องจากละอายอยากจะอธิบาย นิ้วชี้ของโห้หลีเฉินกลับประทับอยู่ที่ริมฝีปากของเธอเบาๆ

เขาเข้าใกล้เธอ น้ำเสียงอ่อนโยนและมีแดงดึงดูดสุดขีด “ไม่ต้องรีบร้อน รอผมหายดี ผมจะสนองคุณทุกอย่าง”

กิน ดื่ม เล่น นอน!

ทันใดนั้นเย้นหว่านอายจนแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนี “คุณนี่มัน......อันธพาล”

เธอผลักโห้หลีเฉินทิ้ง และหันหลังจะหนีไป

หัวใจกลับเหมือนสูญเสียการควบคุม จนจะทะลักออกมาจากทรวงอก

เธอเฝ้ารอให้อาการบาดเจ็บของเขาหาย แต่ตอนนี้กลับ.......นึกถึงก่อนหน้านี้เขาเคยบอกว่า ครั้งหน้าก็จะเอาเธอแล้วจริงๆ

ครั้งนี้รออาการบาดเจ็บของเขาหายดี เขากับเธอก็จะ.......

แค่คิด เย้นหว่านก็รู้สึกเลือดขึ้นสมอง ร้อนรุ่มไปทั้งเนื้อทั้งตัว

โห้หลีเฉินมองเงาที่เธอวิ่งไปอย่างเร่งรีบ มุมปากมีรอยยิ้มที่รื่นรมย์

จากนั้น ได้ก้าวเท้าตามเธอไปอย่างชิวๆ

ผ่านไปสามชั่วโมง เย้นโม่หลินนั่งเฮลิคอปเตอร์มาถึงจุดหมายปลายทาง

เขาเดินมาอย่างรีบร้อน เห็นประตูใหญ่ของวัดที่อยู่ตรงหน้า จู่ๆคนทั้งคนกลับอึ้งค้างไว้

เขาขมวดคิ้วแน่น สีหน้าเต็มไปด้วยการต่อต้านและไม่เชื่อ เขาถามด้วยเสียงทุ้มต่ำอีกครั้ง “แน่ใจเหรอว่ากู้จื่อเฟยอยู่นี่จริงๆ?”

ต้วนอานยืนอยู่ข้างๆ และตอบอย่างมีความอดทน “ใช่ครับ หลังจากคุณชายโห้ส่งข่าวมา ผมก็ได้สั่งให้คนที่อยู่ละแวกนี้ตรวจสอบดูแล้ว คุณกู้จื่อเฟยอยู่นี่จริงๆครับ อีกอย่างเท่าที่รู้ข่าว เธออยู่ที่นี่มาค่อนข้างนานแล้วครับ”

ผู้หญิงตัวคนเดียว อยู่ที่วัดมานานมากแล้ว