สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 611

บทที่611 ได้ไหม

ทั้งสองกอดกันร้องไห้หัวเราะอยู่สักพัก ถึงตั้งสติใจเย็นลงได้ และผละออกจากกัน

เย้นหว่านจับมือกู้จื่อเฟยเข้าห้องไป

พึ่งเข้ามา กู้จื่อเฟยก็เห็นโห้หลีเฉินนั่งอยู่ในห้องรับแขก

กู้จื่อเฟยอึ้งเล็กน้อย ต่อมา ก็ถึงได้วางใจ

โห้หลีเฉินก็ยังดีอยู่ ไม่เป็นอะไร!

ดีจัง!

“คุณโห้”

กู้จื่อเฟยพยักหน้า ทักทายโห้หลีเฉิน

ในมือโห้หลีเฉินถือน้ำอยู่ เขาเม้มปาก พูดเรียบเฉยว่า

“ร่างกายคุณดูเหมือนจะอ่อนล้ามาก ต้องดูแลสุขภาพดีๆนะครับ”

กู้จื่อเฟยแปลกใจ

เธอไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม? โห้หลีเฉินเป็นห่วงสุขภาพเธอ

ต้องรู้ว่า เมื่อก่อนโห้หลีเฉินไม่ชายตามองเธอเลยด้วยซ้ำ เกรงว่าแม้แขนเธอจะหายไปเขาก็คงจะรู้

วันนี้ เป็นอะไรกัน?

เย้นหว่านได้ยินแล้ว ก็พยักหน้าเห็นด้วยอย่างมาก

เธอกอดแขนกู้จื่อเฟยและถามอย่างจริงจังว่า

“นั่นสิ จื่อเฟยเธอผอมลงไปมากเลยนะ! ช่วงนี้ฉันให้ป่ายฉีทำอาหารสมุนไพรให้นะ ทำให้เธอกลับมาเหมือนเดิมให้ได้”

กู้จื่อเฟยซาบซึ้งมาก ยิ้มและพยักหน้า สายตากลับมองไปที่เย้นโม่หลินอย่างไม่ตั้งใจ

เธอยังไม่ทันได้ยิ้มกว้างเลย ก็หายไปแล้ว

สีหน้าเธอซีดเซียว ส่ายหน้า

พูดว่า “เห็นทุกคนไม่เป็นไร ฉันก็วางใจแล้วล่ะ ฉันยังมีธุระน่ะ เดี๋ยวต้องไปแล้ว”

แม้เธอจะอยากอยู่ต่อมาก อยากอยู่กับเย้นหว่าน พูดคุยเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงนี้และความไม่สบายใจกับเธอเสียหน่อย

แต่เธอก็รู้ เย้นโม่หลินรับเธอมาที่นี่ได้ก็ไม่เลวแล้ว เขาไม่ชอบให้เธออยู่ที่นี่นานๆ

ยิ่งไม่ชอบให้เธออยู่ข้างเย้นหว่านมาก กลัวว่าจะพาเย้นหว่านเสียคนและลำบากเย้นหว่านเอา

เย้นโม่หลินกำลังเดินเข้ามา ได้ยินคำพูดนี้ ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

สายตาเขามองกู้จื่อเฟยอย่างสับสน

เธออยากออกไปเร็วๆขนาดนี้เลยเหรอ?

เย้นหว่านรีบคว้าแขนกู้จื่อเฟยไว้ ถามอย่างร้อนรนว่า

“เธอยังมีธุระอะไรต้องจัดการเหรอ? เธอจะไปไหนน่ะ?”

ทำไมพึ่งมาก็จะไปแล้วล่ะ

มองดูสีหน้าเศร้าสลดของกู้จื่อเฟย เย้นหว่านรู้สึกว่าเธอไม่เหมือนแต่ก่อน รู้สึกเหมือนเธอมีเรื่องให้คิดมาก ไม่มีท่าทีโมโห

กู้จื่อเฟยจับมือเย้นหว่านแทน ลังเลสักพัก ก็พูดไปว่า

“ตอนที่ฉันมา ยังไม่ได้บอกกับใครเลย ฉันจะกลับไปบอกก่อน ยังต้องจ่ายค่าที่พักในช่วงนี้อีก”

“เรื่องเล็ก ฉันให้พี่ชายสั่งคนไปจ่ายให้เธอเอง ยังมีเสื้อผ้าข้าวของเธออีก จะเก็บมาให้หมดเลย เธอไม่ต้องไปเองหรอก”

เย้นหว่านรีบแนะนำ

สีหน้ากู้จื่อเฟยกลับเคร่งเครียดมาก เธอส่ายหน้าทันที

“รบกวนเธอเกินไปแล้ว อีกอย่าง ฉันไม่ได้กลับบ้านนานแล้วด้วย พ่อก็เป็นห่วง ฉันควรจะกลับได้แล้วล่ะ”

เหตุผลอีกข้อ

เย้นหว่านได้ยินแล้วกลับขมวดคิ้ว

เห็นได้ชัดว่ากู้จื่อเฟยไม่อยากอยู่ที่นี่ เธออยากจะออกไป