บทที่ 630 เป็นหมัน
ราวกับรับรู้ความสงสัยของหยูซือห้าน ท่านอาวุโสผมสีเงินพูดออกมาตรงๆ “นายเป็นทายาทที่ฉันอบรมเลี้ยงดูมา”
ดังนั้น วิธีการลงมือของเขาสูงส่งกว่าหยูซือห้านมากนัก จนสามารถรู้ความเคลื่อนไหวของเขาเป็นอย่างดี
นัยน์ตาเฉียบคมของหยูซือห้านพลันเปล่งประกาย
เขาไม่ชอบความรู้สึกที่ถูกคนชักใยควบคุมอยู่เบื้องหลัง แต่ว่าตอนนี้ท่านอาวุโสผมสีเงินเป็นผู้ช่วยที่ดีที่สุดของเขา เขาจำต้องอดทนเอาไว้
ในใจหยูซือห้านไม่ได้ดีใจ แต่กลับไม่ได้พูดอะไร จากนั้นก็กดเบอร์โทรศัพท์โทรออกไปทันที
พอรับสายแล้ว หลังจากรู้ว่าเป็นหยูซือห้าน ก็ดีใจมาก
หยูซือห้านออกคำสั่ง “เรียกทุกคนมารวมตัว พร้อมรับคำสั่งตลอดเวลา แกให้คนสนิทคนอื่นๆอีกหลายคน มาที่นี่ปลอดภัยเพื่อความปลอดภัย ฉันมีภารกิจที่จะสั่งให้พวกแกทำ”
“คุณชาย คนอื่นสามารถเข้ารับภารกิจได้ทันที แต่ว่าผมอาจจะยังไม่ได้”
หยูซือห้านย่นคิ้ว “สาเหตุอะไร”
“กู้ซึงนะสิ เขาวางแผนฆ่าตัวตาย เกือบก็จะตายอยู่แล้ว....”
“ให้เขาตายไม่ได้เด็ดขาด!”
หยูซือห้านตะโกนทันที สีหน้าดูไม่ได้เป็นอย่างมาก
ตอนนี้กู้ซึงเป็นไพ่เด็ดที่อยู่ในมือของเขา
คนนั้นพูดว่ามา “ผมจะพยายามขัดขวางอย่างเต็มที่ แต่ว่าตอนนี้เขาร้องขอความตายอย่างรุนแรงมาก ดังนั้นผมเลยต้องอยู่ที่นี่เพื่อเฝ้าเขาเอาไว้ถึงจะได้”
ตอนที่พูดนั้น น้ำเสียงของคนผู้นี้เห็นชัดว่าแหบพร่าเหนื่อยล้า เห็นได้ชัดว่าทนทุกข์ทรมานมาแล้วหลายวัน
ท่ามกลางสถานการณ์อันกดดันเช่นนี้ การได้เผชิญหน้ากับคนที่ร้องขอความตาย มันง่ายมากที่จะปรากฏช่องโหว่
ในใจของหยูซือห้านรู้สึกไม่สบายใจ หลังจากที่ลังเลอยู่สักพัก พูดว่า “ฉันจะมาเดี๋ยวนี้”
ท่านอาวุโสผมสีเงินขมวดคิ้วถาม “สภาพร่างกายของนายในเวลานี้ก็ย่ำแย่มากแล้ว ไม่เหมาะที่จะเดินทางไกล”
“กู้ซึงจะตายไม่ได้ ผมไม่ไปผมก็ไม่วางใจ อีกอย่าง ก็ไม่ได้ไกลมากนัก พวกของโห้หลีเฉินคงคิดไม่ถึง ว่าผมจะเอากู้ซึงไปซ่อนไว้ข้างตัว ซ่อนในที่ที่อันตรายที่สุด”
ท่านอาวุโสผมสีเงินตกใจ “อยู่แถวๆนี้ พวกของเย้นโม่หลินต้องปูพรมค้นหาไปทั่วแล้ว ทำไมถึงหาไม่เจอ”
หยูซือห้านแววตาดุร้าย ใบหน้าดูพอใจซะเหลือเกิน
“นั่นก็เป็นเพราะว่าถิ่นของผม อยู่ใต้ดิน”
พวกเขาปูพรมค้นหาอยู่บนภาคพื้นดินยันท้องฟ้าก็ตาม แต่โลกใต้ดินนั้น ให้ค้นหาสิบรอบก็หาไม่เจอ
แววตาของท่านอาวุโสผมสีเงินมีความประหลาดใจ พูดอีกว่า
“ฐานทัพของนายมันปลอดภัยไหม ตอนนี้แกหนีไปแล้ว แต่อีกหนึ่งชั่วโมงทางตระกูลเย้นก็คงจะรู้เข้า ตระกูลเย้นจะส่งคนมาจับนายไปทั่ว การออกค้นหาตัวนายมันคงจะสำคัญมากกว่ามาหากู้ซึงเสียอีก”
“วางใจได้ ปลอดภัยแน่นอน ในเมื่อจะออกไปเก็บกวาดกู้ซึง ผมก็สามารถรักษาตัวที่ฐานทัพได้ ยิ่งปลอดภัยขึ้น”
ทำงานก็ต้องใช้เทคนิคความสามารถที่ฝึกอย่างเคยชิน
สีหน้าของหยูซือห้านมุ่งมั่นที่จะเอาชนะ ในหัวสมองนั้น คิดวิธีการหลายสิบกว่าวิธีที่จะจัดการล้างแค้นโห้หลีเฉินอย่างไรดี
ท่านอาวุโสผมสีเงินได้ยินคำพูดนี้ เหมือนจะวางใจได้ ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ได้แต่นั่งอยู่ด้านข้างสีหน้าเคร่งขรึม จากนั้นก็หันมองกระจกด้านนอกที่มีภาพทิวทัศน์ และถนนหนทาง ผ่านไปเรื่อยๆอย่างไม่ขาดสาย
……
เวลานี้เอง ห้องโถงบ้านตระกูลหยู
ผู้นำตระกูลหยูกับท่านผู้อาวุโสของตระกูลหยูต่างก็นั่งเรียงตามลำดับ เหมือนมีเพียงตำแหน่งของท่านอาวุโสใหญ่เท่านั้นที่ยังเว้นว่างอยู่
เย้นโม่หลิน เย้นหว่านและโห้หลีเฉิน ก็นั่งหลังเหยียดตรง
เวลานี้เอง สายตาทุกคน หรือความประหม่า หรือตื่นเต้น หรือไม่ประสงค์ดีต่างจับจ้องมาที่ป่ายฉี เพื่อรอให้เขาประกาศผลตรวจออกมา
ป่ายฉีตกเป็นเป้าสายตาของทุกคนแต่ไม่ได้รู้สึกผิดแปลกอะไร จากนั้นก็อ้าปากพูดด้วยความสงบนิ่ง
“ผลออกมาแล้ว โห้หลีเฉินเขา....”
“ขอโทษด้วย ผมมาสายแล้ว!”
ประตูให้ที่ถูกปิดอยู่พลันถูกผลักเปิดมาจากด้านนอก ใบหน้าของท่านอาวุโสผมสีเงินมีแต่เม็ดเหงื่อผุดขึ้นมา เดินเข้ามาด้วยอาการหอบหายใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...