สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 654

บทที่​654 โห้หลีเฉิน คุณมันคนลามก

ทำต่อ? ทำต่อบ้าอะไรล่ะ ไม่ต้อง​มา​พูด​เลย

จู่ๆเย้นหว่านก็รู้สึกว่าทั้งร่างกาย​ของเธอเจ็บขึ้นมาอีกครั้ง ...

“ ไม่ ... เอานะ... ”

เธอรีบปฏิเสธออกไปอย่างรีบร้อน​ แต่เธอแค่อ้าปากก็ถูกจูบปิดปากแล้ว ...

——

ท้องฟ้าค่อยๆสว่างขึ้น

แสงแดดเล็ดลอดผ่านช่องว่างของผ้าม่านเข้ามา ทำให้ภายในห้องสว่างไสวขึ้นช้าๆ

บนเตียงใหญ่มีสองร่างกำลังกอดกันกลม

ขนตาของชายหนุ่มเริ่มขยับ เขาลืมตาตื่น ก่อนที่เขาจะยกมือขึ้นเพื่อบังแสงแดดที่ส่องหน้าของหญิงสาวอย่างเป็นธรรมชาติ

หญิงสาวขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจ แล้วค่อยๆคลายออก

ก็นอนหลับไปอีกครั้ง

โห้หลี​เฉิน​ยกแขนขึ้นเพื่อทำการบังแสงแดด แล้ว​มองคนในอ้อมแขนด้วยสายตาที่อ่อนโยนและรักใคร่

จนถึงตอนนี้ เขาตื่นนอนอย่างเต็มรูปแบบ​ และจ้องมองใบหน้า​ยามนอนหลับ​ของ​เย้นหว่าน เขาก็ยังรู้สึกเหมือนอยู่ในความฝัน

แต่ตอนนี้​เธอนอนอยู่ในอ้อมแขนของเขาจริง และเขาก็ได้ทำสิ่งที่สนิทแนบชิด​ที่สุดในโลกกับเธอไปแล้ว​ด้วย

ในอีกความหมาย​หนึ่ง เธอได้​กลายเป็นผู้หญิงของเขาโดยสมบูรณ์แล้ว

จากนี้จะไม่มีใครแยกพวกเขาออกจากกันได้อีก

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน แขนของโห้หลี​เฉิน​ก็ยังคง​ยกขึ้นบังแดดให้ ตามการเคลื่อนตัวของ​ดวงอาทิตย์ คอยบังแสงแดดให้เย้นหว่านอยู่อย่างนั้น

หลังจาก​ที่เย้นหว่านนอนหลับเพียงพอแล้ว เธอค่อยๆขยับเปลือกตาและลืมตาขึ้นช้าๆ

พอเธอลืมตาขึ้นมา เธอก็เห็นใบหน้าหล่อเหลากำลังอยู่ใกล้เธอมาก เขากำลังมองเธอด้วยแววตา​ที่ลึกซึ้งและอ่อนโยน

หัวใจของเย้นหว่าน อดที่จะเต้นแรงจังหวะไม่ได้

เธอกะพริบตาปริบๆ แล้ว​พูดด้วยสีหน้า​แดงก่ำว่า “คุณตื่นนานแล้วเหรอคะ”

นี่เขากำลังรอเธอตื่นอยู่ใช่ไหม​

โห้หลี​เฉิน​เม้มริมฝีปาก “ไม่ได้นานเท่าไหร่​ครับ”

เย้นหว่านกลอกตาไปมา และเธอสังเกตเห็นว่าแขนของโห้หลี​เฉิน​ที่ยกขึ้นบังแสงแดดให้เธออยู่พอดี

เธอมองไปนอกหน้าต่าง จึงเห็นว่าม่านไม่ได้ถูกดึงปิดจนสุด เผยให้เห็นช่องว่างให้แดดส่องเข้ามาได้

ดังนั้นหมายความว่าโห้หลี​เฉิน​ยกมือบังแสงแดด​ให้เธอมาตลอด​อย่างนั้นเหรอ

ดวงตาของเย้นหว่านกะพริบปริบๆ “ทำไมคุณไม่เดินไปปิดผ้าม่านล่ะคะ”

เมื่อคืนวุ่นวายเกินไป อีกทั้งยังเป็นช่วงกลางคืน​อีกด้วย จึงไม่มีใครสังเกตเห็นว่าผ้าม่านปิดสนิทหรือเปล่า​ แต่ถ้าเป็นเวลาเช้าแล้วโห้หลี​เฉินเองก็ตื่นแล้วด้วย เขาน่าจะเดินไปปิดผ้าม่านได้

โห้หลี​เฉิน​มองไปที่ เย้นหว่านอย่างมีความหมายแฝง สายตาของเขาเลื่อนมองไปตามใบหน้าของเธอ จนถึงคอและไหล่ของเธอ ...

เขายิ้ม และพูดเบา ๆ “ฉันไปไม่ได้”

เย้นหว่านตกตะลึง เมื่อมองตามสายตาของเขาไป เธอก็ต้องตะลึง เมื่อเห็นว่าเธอนอนอยู่ในอ้อมแขนของเขาโดยนอนทับแขนข้างหนึ่งของเขาอยู่​ และมือของเธอก็กอดอยู่ที่เอวของเขาด้วย

พวกเขาสองคนแทบจะนอนแนบสนิท​กัน โดยไม่ได้ใส่เสื้อผ้าด้วย

แก้มของเย้นหว่านแดงก่ำขึ้นมาทันที เธอรู้สึก​อายมาก เพราะเธอกอดเขาไว้ เขาไม่อยากปลุกเธอตื่น เขาจึงลุกขึ้นไปปิดม่านไม่ได้

แต่ภาพนี้ มันน่าอายเกินไปแล้ว

อีกทั้ง ในสมองของเย้นหว่านยังนึกถึงฉากความบ้าระห่ำเมื่อคืนนี้ขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้

เธอรีบดึงผ้าห่ม แล้วลุกขึ้นนั่งด้วยท่าทางเขินอาย​

เธอเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักว่า “ฉัน ฉันขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ”

พอพูดจบ เย้นหว่านก็ตั้งท่าจะลงจากเตียง