บทที่ 697 สาเหตุ
โห้หลีเฉินลูบผมเธอ ทันใดนั้นใบหน้าหล่อเหลาก็เข้ามาใกล้เธอ พ่นลมหายใจร้อนผ่าวข้างหูเธอ
“ผมชอบดูท่าทางคุณหึง”
เสียงหัวเราะที่มีความสุข ดังขึ้นข้างหูของเธอ
ก็เหมือนกับไฟช็อต ที่ช็อตภายในใจของเธอตรงๆ
จู่ๆหัวใจของเย้นหว่านก็เต้นเร็วแรงขึ้นมาหลายครั้ง แก้มแดงเรื่อร้อนผ่าวอย่างไม่อาจควบคุมได้
เธอผลักเขาออกอย่างไม่ชอบใจ “ใครพูดเรื่องนี้กับคุณ คุณไม่ต้องมาเบี่ยงเบนประเด็นอื่นเลย!”
คิดจะโปรยเสน่ห์หนุ่มหล่อ เพื่อกลบเกลื่อนเรื่องนี้ไปเหรอ
ไม่มีทาง เชอะ
โห้หลีเฉินถูกบีบจนต้องถอยหลังไปบ้าง แต่กลับไม่เดือดร้อน สายตามองเย้นหว่านอย่างอ่อนโยน อธิบายด้วยความอดทนอย่างยิ่งว่า
“เมล็ดแมกโนเลียอยู่ที่ประเทศเบียนหนาน ก็เป็นของล้ำค่าที่สำคัญมาก อยากจะครอบครองก็ต้องหาวิธี ผมเป็นคนนอก ไม่อาจเข้าถึงเรื่องสำคัญระดับสูงได้ เวนเดลล์แนะนำผมให้ ตอนนี้ผมกำลังยื่นขอตำแหน่งนักการทูต แต่ระหว่างนั้น ก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นนิดหน่อย”
“เรื่องไม่คาดฝันอะไร” เย้นหว่านรีบถาม
พูดมาถึงตรงนี้ โห้หลีเฉินขมวดคิ้ว สีหน้าหมองคล้ำลงเล็กน้อย
หลังจากหลายวินาทีผ่านไป เขาจึงเค้นคำพูดออกมาสองสามคำด้วยเสียงเคร่งขรึม “เจ้าหญิงชอบผมเข้าแล้ว”
มุมปากเย้นหว่านกระตุก
ที่แท้ ใบหน้าของชายผู้นี้ก็ดึงดูความสนใจของเพศตรงข้ามจนเกิดความรักใคร่เสน่หาแล้ว!
เธอรู้สึกกังวลในใจ ตอนนี้โห้หลีเฉินต้องทำธุระอยู่ในวัง ยื่นขอนักการทูต เจ้าหญิงเป็นบุคคลที่มีสถานะสูงส่งในวัง เขาเกรงว่าจะถูกบีบเอาไว้ ก่อนที่จะทำงานสำเร็จ ก็ไม่มีทางจะผิดใจกับเจ้าหญิงง่ายๆ
อีกทั้งเจ้าหญิงผู้นี้ยังดูเหมือนว่าจะนิสัยไม่ดี ไม่ใช่ว่าจะใช้อำนาจทำมิดีมิร้าย…กับโห้หลีเฉินนะ
“คุณอย่ามองผมแบบนี้ ระหว่างผมกับเธอ รับรองว่าจะไม่เกิดเรื่องเกินเลยใดๆขึ้น”
ขมับของโห้หลีเฉินกระตุก น้ำเสียงจริงจังหนักแน่น
เรื่องราวดูรับมือยากเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่มีทางทำเรื่องทรยศหักหลังเย้นหว่านเด็ดขาด
แน่นอนว่าเย้นหว่านเชื่อมั่นในตัวโห้หลีเฉิน แต่ว่าสถานการณ์แบบนี้ กลับทำให้ภายในใจเธอหนักอึ้ง ไม่สบายใจเล็กน้อย
คนเราเมื่ออยู่ใต้ชายคาของคนอื่น ก็ย่อมต้องก้มหัวให้เหตุผลข้อนี้ เธอรู้ดี
แม้ว่าโห้หลีเฉินไม่รู้จะทำอย่างไร แต่ในเมื่อองค์หญิงชอบโห้หลีเฉินเข้าแล้ว ก็ต้องเป็นฝ่ายเข้าหา เรียกร้องแต่ละอย่าง โห้หลีเฉินก็ต้องยอมอ่อนข้อและฝืนตัวเอง เพื่อรักษาความสัมพันธ์อันดีให้คงอยู่
ตัวอย่างเช่นแม้เขาจะไม่เต็มใจ แต่เขาก็ต้องไปร่วมรับประทานอาหารกลางวันกับเจ้าหญิง
อย่างเช่น เธอกับโห้หลีเฉินมีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวอย่างเห็นได้ชัด ตอนนี้ก็กลายเป็นพี่ชายน้องสาวไปดื้อๆ……
ตอนที่เธอไม่รู้ โห้หลีเฉินเสียสละไปมากแค่ไหน ทำไปเท่าไหร่แล้ว
“คุณเย้น คุณอย่าเข้าใจผิดเด็ดขาด คุณโห้และเจ้าหญิงบริสุทธิ์ใจจริงๆ”
มู่ลี่ถูกคนเปิดออกจากด้านนอก เวนเดลล์เดินพรวดพราดเข้ามา
เขารู้ว่าเย้นหว่านและโห้หลีเฉินจะต้องพูดคุยเรื่องส่วนตัวกัน จึงได้พาคนอื่นไป รวมทั้งป้องกันไม่ให้คนอื่นได้ยิน ดังนั้นเขาจึงเฝ้าหน้าประตูเอาไว้
จากนั้น ก็ฟังคำพูดของเย้นหว่านและโห้หลีเฉิน ได้ยินทั้งหมดพอสมควรแล้ว
กังวลว่าเย้นหว่านจะเข้าใจโห้หลีเฉินผิด เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก็ยังตัดสินใจเข้ามาช่วยพูดให้กระจ่าง
“แม้ว่าผมจะเป็นรัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศ แต่ว่าอำนาจของข้าราชการก็ไม่มากเท่าเจ้าหญิง วันนั้น เจ้าหญิงรักคุณโห้ตั้งแต่แรกเห็นจึงอยากให้คุณโห้เป็นราชบุตรเขย คุณโห้ตอบปฏิเสธไปทันที
แต่เจ้าหญิงก็ยังไม่ยอมตายใจ บอกว่าจะตามตื๊อคุณโห้ ตอนแรกเรื่องนี้ ก็ควรจะบอกเจ้าหญิงว่า คุณโห้มีคุณอยู่แล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...