สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 701

รีบร้อนแก้ตัวว่า "ไม่ใช่นะ ฉันแค่ดาวน์โหลดโปรแกรมมาแบบมั่วๆ กำลังทำมั่วอยู่เนี่ย"

"ดาวน์โหลดแบบมั่วๆ ทำไมเป็นแอปพลิเคชันไฮเทคสำหรับเจาะระบบ? ผมเห็นคุณพยายามจะติดต่อกับภายนอกอย่างชัดเจนเลยละ"

ชายหนุ่มพูดอย่างเฉียบคม เขาหรี่ตามองเธอด้วยความอันตราย ร่างสูงใหญ่ประชิดเข้าหา เย้นหว่านทีละนิด

"พูดมาให้ชัดเจน เธอต้องการทำอะไรกันแน่?"

ก้าวแล้วก้าวเล่าคุกคามขึ้นเรื่อยๆ

เย้นหว่านใจสั่นขวัญผวาก้าวถอยหลัง หัวใจเต้นกระหน่ำจวนจะหลุดออกมานอกอก

แย่จัง เธอไม่ค่อยรู้ดีด้วยซ้ำว่านั้นมันคือแอปพลิเคชันอะไร ก่อนออกจากบ้าน เย้นโม่หลินเป็นคนดาวน์โหลดไว้ในมือถือให้เธอ เขาบอกกับเธอว่าถ้าหากไปในที่ที่ถูกปิดกั้นสัญญาณโทรศัพท์ก็ให้ใช้แอปพลิเคชันนี้ติดต่อกับเขา

เธอคิดไม่ถึงว่ามันจะเป็นแอปพลิเคชันไฮเทคเจาะระบบ

เย้นหว่านอยากร้องไห้ทั้งที่ไม่มีน้ำตา ถึงมันเป็นแอปพลิเคชันไฮเทคเจาะระบบก็เถอะ แต่ก็ไม่น่าจะมาเจอกับคนที่รู้เรื่องแบบนี้ด้วย ทำไมเธอถึงได้ซวยอย่างนี้นะ?

"ฉันก็แค่ทำไปทั่วไป ฉันไม่รู้ว่ามันคือแอปพลิเคชันอะไรด้วย คุณอย่ามากล่าวหาฉันนะ"

เย้นหว่านเฉไฉ

ถึงในใจเกรงๆ ก็เถอะ แต่ต้องทำสีหน้าโหดๆ เข้าไวจ้องมิงไปที่ชายหนุ่มผู้นั้น "แล้วอีกอย่าง คุณเป็นใครล่ะ คุณจะอะไรกับฉันเยอะแยะทำไมกัน? ที่นี่คือบ้านของฉัน ถ้าคุณยังพูดเรื่องไม่เป็นเรื่องอยู่แล้วก็ฉันจะให้คนไล่คุณออกไปซะ"

เวนเดลล์เป็นรัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศ ตำแหน่งนี้ถือว่าสูงเลยทีเดียว ฐานะทางสังคมสูง บางทีอาจจะสามารถทำให้คนทั่วไปเสียขวัญได้

แต่เธอไม่คิดว่า นี่ยิ่งทำให้ชายหนุ่มเกิดความสนใจมากขึ้นกว่าเดิม

"เธอคือลูกสาวของบ้านนี้เหรอ? แอปพลิเคชันนั้น เวนเดลล์ให้เธอเล่นงั้นเหรอ? "

เย้นหว่านจับความได้ คำที่เขาใช้คือ 'เล่น'

เธอคิดได้ว่าคงเพราะเวนเดลล์ มีต่ำแหน่งรัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศ จึงสามารถครอบครอง แอปพลิเคชัน แบบนี้ไว้ใช้ได้

เย้นหว่านถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอตัดสินใจตามน้ำไปกับเขา ให้เขาคิดว่าเธอเป็นลูกสาวของบ้านนี้.

"เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย? ขยับออกไป อย่าบังทางสิ"

ปากก็ไล่ชายหนุ่ม แต่ก็ไม่ปฏิเสธคำพูดของเขา

ดวงตาชายหนูเป็นประกาย แล้วก็คิดว่ามันคงจะเป็นแบบนั้น

แต่ว่าในบ้านเวนเดลล์ มีลูกสาวเกิดมาคนหนึ่งเมื่อไหร่? แล้วก็นะมีนิสัยที่แตกต่างจากคนอื่นด้วย?

ชายหนุ่มครุ่นคิดและสังเกตเย้นหว่าน สายตาของเขาจาบจ้วงอย่างไม่ปิดบัง

เมื่อรับรู้ถึงสายตาของเขา เย้นหว่านรู้สึกสยิวขนลุกไปทั่วตัว เธอรู้สึกว่าชายหนุ่มมีความตื้ออันตราย

เธอไม่อยากจะมีปฏิสัมพันธ์อะไรกับเขาอีก

"ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ เชิญคุณกลับไปเดี๋ยวนี้"

แค่ขยับออกไปก็ได้

ชายหนุ่มหรี่ตา เขานอกจากดำไม่มีท่าทีจะกลับออกไปแล้ว ร่างสูงใหญ่ยังคงขยับเข้าประชิดเย้นหว่านเรื่อยๆ

เขาอยากเล่น มีความน่าสนใจ "เธอเป็นคนแรกที่กล้าพูดแบบนี้กับฉัน"

ขมับของเย็นหว่านเต้นตุ๊บตั๊บ

เธอสัมผัสได้ถึงความคุ้นเคยบางอย่างมาจากที่ใดที่หนึ่ง

มันคือฉากเด่นของละครน้ำเน่าที่เคยดูผ่านมา ซีนที่ 'ผู้หญิง คุณคือคนแรกที่กล้าด่าผม ดี ผมตกหลุมรักคุณแล้ว'

เย้นหว่านขนหนาวลุกไปทั่วร่าง ชายหนุ่มผู้นี้คงจะดูละครมากไปแล้วล่ะ คงจะโดนสะกดมาแล้วสินะ?

เธอต้องรีบไปจากที่นี่

เย็นหว่านไม่สนใจเขาอีก แค่ถอยหลังไป คิดว่าจะอ้อมกำแพงออกไปอีกด้าน

แต่แค่เพียงเธอก้าวได้เพียงสองก้าว กลับถูกชายหนุ่มดึงแขนเอาไว้ ออกแรงดึงแล้วผักเธอไปทางด้านหลัง

เย้นหว่านปลูกผักติดกำแพง ตามประชิดมาด้วยร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มมาทางด้านหน้าของเธอ

เขาร่างสูงใหญ่อย่างกับภูเขา สาดส่องเงาลงมาทาบทับให้ความรู้สึกจะขาดหายใจ

เย้นหว่านตกใจมาก เธอดิ้นด้วยความตระหนก "ไอ้บ้า นายจะทำอะไร? ปล่อยฉันนะ! "

ชายหนุ่มมองมาที่เย้นหว่านอย่างเปิดเผย สายตาบ่งบอกถึงความสนใจอย่างไม่ปิดบัง

มุมปากของเขาปรากฏเป็นรอยยิ้มถูกใจ เขาพูดเนิบๆขึ้นว่า "ผู้หญิง เธอปฏิเสธฉันแบบนี้ เพื่อนที่จะดึงดูดความสนใจจากฉันใช่ไหมล่ะ? "

เย้นหว่าน "......."

ชายหนุ่มขยับใบหน้าเข้าใกล้ทีละนิด แต่ละคำแต่ละประโยคกำลังประทานของกำนัลอยู่.