สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 703

แต่หลังจากนั้น เธอก็พูดต่อ" ดังนั้นฉันกับคุณ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ปล่อยฉันเถอะค่ะ "

เย้นหว่านใช้แรงชักมือของตัวเองกลับไป

ยังชักมือกลับ ชายหนุ่มก็ยิ่งจับมือเธอแน่นขึ้น ดวงตาที่จ้องเธออย่างเขม็งเกลียว ก่อนจะใคร่ครวญในสิ่งที่ก่อให้เกิดความงงงวยนี้

" คุณหลอกผมเหรอ คุณไม่ใช่ลูกสาวของเวนเดลล์ "

เขารู้อย่างชัดแจ้ง เวนเดลล์มีภรรยาเพียงหนึ่งคน และลูกสาวสองคนเท่านั้น

คุณป้าเมื่อได้ยินในสิ่งที่ทั้งสองคุยกัน ก็รู้คร่าว ๆ เธอจึงรีบชี้หน้าเย้นหว่านแล้วตำหนิด้วยเสียงที่ดังว่า " การหลอกลวงท่านดยุกเป็นความผิดใหญ่หลวง เย้นหว่าน เธออยากตายงั้นเหรอ! "

เย้นหว่านชักมุมปากขึ้น ยังมีการลงโทษความผิดแบบนี้อยู่อีกเหรอ หรือเธอจะต้องโดนตัดหัวเสียบประจานกันนะ

ปวดหัวจริง ๆ

ไม่ได้ล่ะ จะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นเด็ดขาด เธอรีบเถียงรับ " ฉันแค่บอกว่าที่นี่เป็นบ้านของฉัน แต่ก็ไม่ได้พูดไปว่าเวนเดลล์เป็นพ่อของฉันนี่คะ ก็คงเป็นคุณที่เข้าใจอะไรผิดไปเอง "

" อีกอย่าง เวนเดลล์ก็บอกฉันว่า เมื่ออาศัยอยู่ที่นี่ก็ให้คิดว่าที่นี่เป็นบ้านของตัวเองแล้วกัน ฉันไม่ได้พูดอะไรผิดนี่คะ "

เมื่อได้ยินคำที่เธอพูด ชายหนุ่มก็ยิ้มออกมาอย่างชอบใจ

เข้าลากเย้นหว่านให้มาอยู่ตรงหน้าของเขา ก่อนจะพูดว่า " หากที่นี่เป็นบ้านของคุณ งั้นเรื่องการแต่งงาน แม่อนุญาตแล้ว แสดงว่าเมื่อกี้การสู่ขอของเราก็สำเร็จแล้ว คุณไปกับผมได้ "

เย้นหว่านตกตะลึง งงไปสักพัก ยังมีเรื่องประหลาดแบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้วเหรอ

เรื่องงานแต่งอะไรนี่ยังยื้อไปได้อีกแค่ไหนกันนะ

" ฉันไม่เห็นด้วย! "

เย้นหว่านใช่แรงถอยออกมาจากชายหนุ่ม เธอทำหน้าที่ดูสุขุมและเด็ดขาด " ฉันไม่ได้สนใจในตัวคุณ ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกค่ะ ตัดใจเสียเถอะ "

ชายหนุ่มนิ่งไม่ไหวติง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาโดนปฏิเสธ แล้วยังเป็นการปฏิเสธที่จะแต่งงานกับเขา

คุณป้าคนนี้ตาบอดไปแล้วเหรอ

ชายหนุ่มไม่ได้มีท่าทีที่โกรธ แต่กลับยิ้มออกมา " คุณจะยอมหรือไม่ ก็ไม่เป็นไร ยังไงคืนนี้คุณก็ต้องเข้าห้องหอกับผม "

เย้นหว่านแทบอยากจะระเบิดอารมณ์ออกมา

ผู้ชายคนนี้มันเกินไปแล้ว อยากแต่งงานก็ว่าแย่แล้ว ยังจะพูดว่ายังไงคืนนี้ก็ต้องเข้าห้องหอ

เหลือบไปมองชายหนุ่มก็ขยับเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ เย้นหว่านถอยกรูดออกไปหลายก้าว สายตาเต็มไปด้วยความระแวดระวัง

ก่อนจะพูด " ฉันไม่แต่ง คุณยังจะอยากแต่งอีกเหรอ "

ชายหนุ่มยิ้มแล้วพยักหน้า ยังไงมันก็ต้องเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว

" แน่นอนสิ "

เย้นหว่าน "!!! " นี่ยังมีความเป็นคนอยู่ไหมเนี่ย!

คุณป้าเมื่อเห็นท่าทางของเย้นหว่านที่ดูโมโหมาก ถึงแม้จะรู้สึกอิจฉาตาร้อน แต่เธอก็กลัวได้รับความผิดจากท่านดยุกแล้วต้องมาพัวพันกับครอบครัวอีก

เธอจึงทำหน้านิ่วแล้วพูดกับเย้นหว่าน

" เย้นหว่าน นี่มันเป็นกฎ หากผู้ชายอยากแต่ง คุณป้าก็ต้องแต่ง เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธอยู่แล้ว ท่านดยุกชอบพอเธอ ก็เป็นโชคที่ต่อให้เกิดอีกไม่รู้กี่ชาติถึงจะได้มา เธอรีบแต่งตัวให้มันดี ๆ เถอะ แล้วกลับไปพร้อมท่านดยุกซะ "

แนวคิดของเย้นหว่านเหมือนได้ถูกทำลายแล้วสร้างขึ้นใหม่อีกครั้ง

ผู้ชายอยากแต่ง คุณป้าก็ต้องแต่งเนี่ยนะ

ที่แห่งนี้ช่างใจร้ายไส้ระกำกับความเป็นหญิงอย่างแท้จริง ขนาดเรื่องใหญ่ ๆ อย่างการแต่งงานก็ไม่มีสิทธิ์จะเลือกหนทางของตัวเอง

แต่เธอ ไม่ใช่คนที่นี่ อีกอย่าง เธอเป็นผู้หญิงของโห้หลีเฉิน ทำไมจะต้องยอมแต่งงานกับคนโง่เง่าอย่างท่านดยุกด้วย

แต่ตอนนี้เรื่องมันชัดเจนขนาดนี้ ทุกคนคงไม่ยอมให้เธอปฏิเสธโอกาสนี้อย่างแน่นอน พวกเขาก็คงเพิกเฉย ไม่สนใจคำปฏิเสธของเธออยู่แล้ว

ถ้าเป็นเช่นนี้ต่อไป ไม่แน่อาจจะโดนท่านดยุกโง่เง่านี่อุ้มเข้าร่วมหอก็เป็นได้

เธอเก็บอารมณ์โกรธนั่นไว้ในใจ ความคิดของเย้นหว่านแล่นไปมาในหัวของเธอ ก่อนแววตาจะมีประกายบางอย่างก่อนเธอจะถามกับคุณป้าว่า

"แต่เรื่องสำคัญอย่างการแต่งงานเนี่ย ก็ต้องให้แม่เป็นคนยินยอมใช่ไหมคะ "

คุณป้าตอบ " ก็ใช่น่ะสิ ตอนนี้เธออยู่บ้านของฉัน ก็นับว่าฉันเป็นแม่ของเธอได้เหมือนกัน... "

" คุณยังไม่ได้สิทธิ์นั้นนะคะ "