ตอน บทที่71 จะเรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัว ก็เป็นของบ้านคุณทั้งหมด จาก สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่71 จะเรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัว ก็เป็นของบ้านคุณทั้งหมด คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน ที่เขียนโดย ถางเสี่ยวเถียน เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
บทที่71 จะเรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัว ก็เป็นของบ้านคุณทั้งหมด
ทั้งสองขึ้นลิฟท์VIPมาถึงชั้นบนสุด ชั้น99คือห้องทำงานของท่านประธาน
เหมือนกับว่าตั้งใจรอเย้นหว่านอยู่ ประตูกระจกไม่ได้ปิด ตอนนี้ได้เปิดไว้ครึ่งนึง
เว่ยชียืนอยู่ที่หน้าประตู ถอยหลังไปก้าวนึง แล้วยื่นมือต้อนรับ “คุณเย้นครับ เชิญครับ”
เย้นหว่านยิ้มให้กับเขา แล้วเดินไปที่หน้าประตู และเคาะประตูตามมารยาท
ในขณะเดียวกัน เธอก็มองเห็นทุกมุมของห้องทำงาน ความรู้สึกแรกก็คือใหญ่ ใหญ่มากๆ ผ้าม่านที่ใหญ่จนถึงพื้น ได้ทำให้ที่นี่ดูกว้างและสว่างขึ้น
ณ เวลานี้ บนโซฟาหนังแท้ในห้อง มีคนนั่งอยู่สองคน
โห้หลีเฉินกับเย้นเหวินหนาน
โห้หลีเฉินเงยหน้ามองมาที่เย้นหว่าน ช่างเป็นแววตาอ่อนโยน
เขาพูดเบาๆ “เข้ามาสิ”
เย้นหว่านยกกระเป๋าเดินทางและเดินเข้ามา เห็นเย้นเหวินหนานแล้ว พยักหน้าตามมารยาท
เย้นเหวินหนานเห็นเย้นหว่านแล้วรู้สึกแปลกใจ และก็ได้มองดูการแต่งตัวของเธอ กับของที่เธอกอดเอาไว้ในอ้อมกอด
อึ้งไปสักพัก เขาเหมือนจะเข้าใจแล้วพูดว่า “หลีเฉิน ดีไซเนอร์ที่มีพรสวรรค์ ที่นายเรียกให้ฉันมารอก็คือเย้นหว่าน?”
โห้หลีเฉินพยักหน้า และจิบกาแฟคำนึง
หลังจากนั้นเขาพูดกับเย้นหว่านว่า “นับตั้งแต่วันนี้ เย้นเหวินหนานจะเป็นคนรับผิดชอบงานทั้งหมดเกี่ยวกับคุณ คุณมีปัญหาอะไรก็หาเขาได้เลย”
น้ำเสียงที่เรียบเฉย เหมือนเขาเป็นแค่หัวหน้าธรรมดาๆคนนึง
เย้นเหวินหนานแบะปากเล็กน้อย เขาอยากจะเตือนโห่หลีเฉินจังเลยว่าอย่างน้อยเขาก็เป็นถึงรองประธานของบริษัทยักษ์ใหญ่อย่างโห้ถิงกรุ๊ปนะ ให้รับผิดชอบงานทั้งหมดของดีไซเนอร์คนใหม่แบบนี้ มันจะดีหรือ?
ใช้เรื่องงานมาใช้เป็นเรื่องส่วนตัวก็ควรจะมีขอบเขตบ้าง?
เห็นว่าเป็นคนที่เคยเจอหน้าครั้งนึงแล้ว ความรู้สึกที่ไม่คุ้นชินของเย้นหว่านได้ลดลงไม่น้อย
เธอพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณชายเย้น ต่อไปขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”
“แน่นอนอยู่แล้วครับ”
ภรรยาของคุณโห้ เขาจะไม่ทุ่มแรงกายและแรงใจดูแลได้ยังไง?
ในใจลึกๆของเย้นเหวินหนานยังสงสัยอยู่ เข้าไปใกล้ๆโห้หลีเฉิน และพูดเสียงเบาที่ได้ยินแค่เขาสองคน “นายก็รู้ว่าฉันยุ่งมาก ทำไมถึงเลือกฉันเป็นคนรับผิดชอบเย้นหว่าน ? ที่จริงหาหัวหน้าดีไซเนอร์โดยเฉพาะมาคนนึงก็สามารถปั้นเธอขึ้นมาได้”
โห้หลีเฉินจิบกาแฟคำนึง และพูดแบบสมเหตุสมผล
“ฉันไม่ไว้ใจคนอื่น”
เย้นเหวินหนาน “นายไว้ใจฉันขนาดนั้นเลย?”
โห้หลีเฉินพยักหน้า “นายเคารพพี่สะใภ้อยู่แล้ว”
เย้นเหวินหนาน “......”เขาถึงกับไม่รู้จะตอบยังไง
โห้หลีเฉินช่างคิดได้รอบคอบจริงๆ เรื่องที่เอาเย้นหว่านเข้ามารับตำแหน่ง แม้แต่สาเหตุที่อาจจะถูกเจ้านายกลั่นแกล้งก็ได้คิดเอาไว้แล้ว ถ้าอยู่กับเย้นเหวินหนานแล้วก็ไม่ต้องกังวลเรื่องพวกนี้แล้ว
เย้นเหวินหนานยอมจำนนต่อโชคชะตาและตอบตกลงยอม ดูท่าแล้วต่อจากนี้เขาต้องทำโอทีเพิ่มอีกไม่น้อยเสียแล้ว
เขายืนขึ้น พูดกับเย้นหว่านด้วยรอยยิ้ม
“ผมพาคุณไปเก็บของก่อน แล้วไปคุ้นเคยกับห้องทำงานของคุณ ต่อจากนี้......”
เย้นเหวินหนานมองดูเย้นหว่านตั้งแต่หัวจรดเท้าทีนึง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังและมีความเป็นมืออาชีพ “แล้วค่อยปรับแต่งให้คุณมีภาพลักษณ์ของดีไซเนอร์ชื่อดัง”
ปรับแต่งให้มีภาพลักษณ์ของดีไซเนอร์ชื่อดัง นั่นคืออะไร?
เย้นหว่านเกิดความสงสัย แต่ไม่นานเธอก็จะเข้าใจแล้ว
เย้นเหวินหนานไม่เพียงแต่เป็นรองประธาน เป็นดีไซเนอร์ชื่อดังที่ถูกปกปิด แต่มีสายตาเฉียบคมและฝีมือที่ยิ่งกว่าดีไซเนอร์ชื่อดัง
การแต่งตัวแบบสไตล์เมืองหลวงอยู่บนตัวเธอแล้วช่างสวยงาม แต่กลับต่างจากผู้หญิงคนอื่น เขาสัมผัสไม่ถึงความไร้รสนิยมบนตัวเธอแม้แต่น้อย แม้กระทั่งดูแล้วยังสบายตาและช่างสวยงามจริงๆ
เป็นการแต่งตัวที่เหมาะสมกับเธอมาก แต่ว่า........
โห้หลีเฉินหันไปมองเย้นเหวินหนาน สีหน้าดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ “กระโปรงสั้นเกินไปนะ เปลี่ยน”
เย้นหว่านที่เพิ่งเดินเข้ามาก็ได้ยินคำนี้พอดี จึงก้มมองกระโปรงของตัวเอง สั้นตรงไหน? คนส่วนใหญ่ก็ใส่กันอย่างนี้ มันก็ปกติมาก
เย้นเหวินหนานแบะปากเล็กน้อย:“นายเป็นคนบอกให้ฉันเปลี่ยนลุคให้เธอเอง”
“ต้องโป๊ถึงจะเรียกว่าเปลี่ยนลุคอย่างงั้นหรือ?”
โห้หลีเฉินย้อนถาม น้ำเสียงที่เย็นชาฟังแล้วรู้สึกถึงอันตราย
เย้นเหวินหนาน “.....”
เขาไม่อยากถือสาผู้ชายที่กำลังตกอยู่ในความรัก
เย้นหว่านยืนอยู่ที่เดิมพูดไม่ออกเลย ชุดที่เธอใส่เนี่ยนะโป๊ ถ้าอย่างนั้นแบบไหนถึงจะเรียกว่าไม่โป๊? กางเกงขายาวเสื้อแขนยาว?
เย้นเหวินหนานหน้าเซ็ง “ไปเถอะ เราไปเปลี่ยนลุคใหม่กัน”
เย้นหว่านหดหู่ แต่เขาเป็นท่านประธาน เป็นBOSSใหญ่ แม้แต่รองประธานยังต้องเชื่อฟังดีๆ เธอเป็นแค่พนักงานเล็กๆคนนึงจะมีความเห็นอะไรได้ยังไง?
เธอได้แต่เดินตามหลังเย้นเหวินหนานไป
ในขณะนี้ ประตูกระจกกลับถูกผลักเข้ามาจากด้านนอก ในขณะเดียวกันสิ่งที่ตามมาคือเสียงที่ดีใจของฉินฉู่
“หลีเฉิน มีข่าวดี ชิ่นของนายกลับมาแล้ว!”
พอพูดจบ เขาถึงสังเกตเห็นว่าในห้องยังมีคนอื่นอยู่ด้วย โดยเฉพาะตอนที่เห็นหน้าเย้นหว่านแล้ว อึ้งจนปิดปากตัวเองไว้
เย้นหว่านอึ้งไปสักครู่ เซนซิทีฟมากกับถ้อยคำที่ฉินฉู่ใช้-----ชิ่นของนาย
หัวใจเธอเต้นกระตุกอย่างประหลาด ในใจมีความรู้สึกที่บอกไม่ถูก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...