สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 727

เย้นหว่านกำลังกินข้าวอยู่ก็ต้องชะงักทันที เธอขมวดคิ้วเป็นปม

องค์หญิงถามแบบนี้แปลว่าอะไรกัน เธอคิดว่าตัวเองเป็นภรรยาในอนาคตของโห้หลีเฉินจริงๆเหรอ เท่ากับว่าถามโห้หลีเฉินต่อไปจะตักซุปให้เธอไหมน่ะสิ

เพ้อฝันไปไกลเชียวนะ

เย้นหว่านรู้สึกโมโห หงุดหงิด

โห้หลีเฉินยังคงมองเย้นหว่านไม่ละสายตา ไม่มองซาอินติด้วยซ้ำ เขาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า

“แน่นอน ฉันจะตักซุปให้ภรรยาของฉันคนเดียวเท่านั้น”

เขาเน้นหนักตรง ภรรยาของฉัน พูดอย่างลึกซึ้ง และเต็มไปด้วยความรัก

เย้นหว่านเหมือนถูกไฟฟ้ากระตุ้นหัวใจ ในตอนนั้นเองหัวใจเธอเต้นรัวไม่หยุด

แม้จะไม่เงยหน้า เธอก็ยังรับรู้ได้ถึงสายตาอันร้อนแรงของโห้หลีเฉิน เผ่าเธอจนละลายเป็นของเหลว

ภรรยาที่เขาพูดถึง ก็คือเธอนั่นเอง

เย้นหว่านนึกถึงอนาคตอย่างไม่ตั้งใจ เธอจะได้แต่งงานกับเขา กลายเป็นภรรยาตามกฎหมายของเขา อยู่กับเขาไปตลอดชีวิตจนแก่เฒ่า

แค่คิดแล้ว ก็ทำให้คนอารมณ์ดีทั้งวันได้แล้วล่ะ

ซาอินติแม้จะไม่รู้สึกถึงความอ่อนโยนของโห้หลีเฉิน แต่คำพูดของเขา ก็ทำให้เธอรู้สึกมีความสุขได้

เพราะยังไง ต่อไปเธอก็จะได้เป็นภรรยาของโห้หลีเฉินแน่นอน

เขาดีกับภรรยาขนาดนี้ ต่อไป เธอก็จะได้อยู่กับโห้หลีเฉินอย่างมีความสุขไปตลอดชีวิตสินะ

เธอคาดหวังเป็นอย่างมาก

ทั้งโต๊ะอาหารนั้น บรรยากาศดูอบอุ่นอย่างมาก เหมือนมีฟองสีชมพูลอยตุ๊บป่องอยู่รอบๆ

เซอร์ยุนซีได้ยินแล้ว ก็กลอกตาขึ้นลง รีบยื่นมือไปคีบเนื้อหมูวางลงไปในถ้วยเย้นหว่าน

เย้นหว่านที่กำลังกินข้าวอยู่นั้นเห็นมีหมูเพิ่มในถ้วย ก็อึ้งไปทันที

เซอร์ยุนซีมองเย้นหว่านด้วยสายตาอ่อนโยนละมุน ยังตั้งใจดัดเสียงให้อ่อนโยนอีกด้วย

“เสี่ยวหว่าน กินเนื้อเยอะๆนะ เธอผอมมากเลย”

เย้นหว่าน “…….”

กินเนื้อไม่ผิด แต่ทำไมเซอร์ยุนซีต้องคีบให้เธอด้วย?

และรู้สึกเหมือนแฟนกำลังดูแลเธออยู่เลย ถ้าเธอกิน ก็แสดงว่ายอมรับในฐานะของเขา? ถ้าเธอไม่กิน ก็ไม่ไว้หน้าท่านดยุกต่อหน้าคนอื่นๆ นั่นก็ไม่มีมารยาทน่ะสิ?

เย้นหว่านสับสน รู้สึกลำบากใจ

ในตอนนี้เอง โห้หลีเฉินหลับยื่นมือมา คีบเนื้อบนถ้วยของเย้นหว่านไปไว้ในถ้วยเขา และเปลี่ยนถ้วยใหม่

เขาเงยหน้าขึ้น มองเซอร์ยุนซีด้วยสายตาเย็นชา บีบบังคับอย่างโหดเหี้ยม

“เธอมีโรคกลัวสกปรก ไม่แตะต้องของคนนอก”

คำพูดเดียว เป็นการอธิบายและยังเป็นการตักเตือนไปในตัว

และยังเป็นการออกห่าง

เซอร์ยุนซีชะงัก พูดตรงขนาดนี้ น่าเสียใจจริงๆนะ

โรคกลัวความสกปรก รังเกียจอาหารที่เขาคีบให้เหรอ

คนนอก ก็หมายความว่าเขาก็เป็นคนนอกด้วย

แต่ทั้งที่เขาจะเป็นสามีในอนาคตของเย้นหว่าน จะเป็นคนที่อยู่เคียงข้างและสนิทที่สุดกับเย้นหว่าน

เซอร์ยุนซีมองเย้นหว่านด้วยสายตาร้อนผ่าว “เสี่ยวหว่าน ตอนนี้เธอไม่ชินก็ไม่เป็นไร หลังจากที่พวกเราแต่งงานกันแล้ว เธอจะชินไปเองใช่ไหม?”

เย้นหว่าน “……” ชินบ้าอะไรกันล่ะ ไม่มีทางเป็นไปได้หรอกนะ

แต่เธอพูดแบบนี้ไม่ได้แน่นอน ตอบเซอร์ยุนซีก็ยิ่งไม่มีทางเป็นไปได้

ดังนั้น เธอก็ทำเป็นไม่ได้ยิน คีบแต่อาหารอย่างเดียว ใช้ถ้วยใหม่ที่โห้หลีเฉินให้เธอกินข้าวต่อไป

ท่าทางนั้น เหมือนในสายตามีแต่อาหาร ไม่มีเซอร์ยุนซีอยู่ในสายตาเลย

เซอร์ยุนซีให้หัวใจเต็มที่ แต่คนอื่นกลับไม่รับไว้

เขารู้สึกหดหู่จริงๆ

สายตาของเขามองเย้นหว่านอย่างนั้น ในใจสงสัยมาก ก่อนหน้านี้ตอนที่เย้นหว่านไปงานเลี้ยงกับเขา ตั้งใจแต่งตัว เธอชอบเขาไม่ใช่หรอกเหรอ