สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 729

“ขอบใจ”

องค์หญิงพยักหน้ายิ้มอ่อนๆ ท่าทีดูใจดีและน่าเข้าใกล้ “คนบ้านเดียวกัน ไม่ต้องเกร็งหรอก ที่จริงฉันเป็นคนมองโลกในมุมกว้างนะ ถือคติชายหญิงเท่าเทียม ทุกคนเท่าเทียมกัน เธอไม่ต้องใส่ใจตำแหน่งองค์หญิงของฉันหรอก พวกเราก็คุยกันตามปกติดีแล้ว”

คำพูดนั้นพูดได้สวยหรูมาก

ทำเอาคนที่ฟังแล้วก็ต้องรู้สึกดีกับเธอ และปล่อยวางความระวังตัว

แต่เย้นหว่านรู้ว่า องค์หญิงคนนี้มีนิสัยหยิ่งยโส สายตาไร้ผู้คน นิสัยก็ยังโอหังอีก ตอนนี้ที่แสดงออกมา ก็แค่แสร้งเพราะมีเป้าหมายเท่านั้น

เย้นหว่านยิ้มอ่อน “ค่ะ”

ตอบง่าย มีมารยาทที่ไม่ขาดหาย

ซาอินติเหมือนชกหมัดลงบนนุ่น ไม่มีคำตอบที่เธออยากจะได้ยินเลย

ก็จึงรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย

แต่นึกถึงแผนการของตัวเอง เธอก็อดทนไว้ และฝืนยิ้มต่อไป

“เสี่ยวหว่าน ครั้งก่อนตอนที่เจอกัน ยังไม่ได้คุยอะไรกับเธอมากเลย วันนี้มีโอกาส ฉันอยากให้ของขวัญพบกันครั้งแรก หวังว่าพวกเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้นะ”

พูดอย่างอ่อนโยน ซาอินติถอดกำไลทองออกมาข้อมือตัวเอง และยื่นให้เย้นหว่าน

เธอพูดอย่างภูมิใจว่า “นี่เป็นกำไลที่ทำมาจากทองคำบริสุทธิ์ ด้านบนมีอัญมณีล้ำค่าฝังอยู่ ราคานับไม่ถ้วน ให้เธอเป็นของขวัญนะ”

แม้จะบอกว่าให้ แต่น้ำเสียงกลับเหมือนการประทานให้กับคนอื่น

เย้นหว่านมองดูกำไลตรงหน้า ขมวดคิ้วเล็กน้อย กำไลที่มีราคานับไม่ถ้วนนี้ ในบ้านเธอมีนับไม่ถ้วน ไม่อยากได้หรอกนะ

อีกอย่าง เธอไม่ชอบใส่ของที่คนอื่นใส่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นของที่ซาอินติเคยใส่อีก

ยิ่งรู้สึกไม่ปลื้มกับอารมณ์ของซาอินติที่เหมือนประทานให้กับเธอ

แค่เจอกันครั้งแรกซาอินติที่ไม่มองเธอเลยด้วยซ้ำ ครั้งนี้กลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ยังให้ของขวัญเธออีก?

เห็นได้ชัดว่าเธอมีความคิดไม่ดีแน่

เดาไม่ยากเลย เย้นหว่านแค่คิด ก็รู้แล้วว่าเธอคิดจะทำอะไร

“ไม่ได้ทำอะไรรับไว้ไม่ได้หรอกค่ะ กำไลที่ล้ำค่าขององค์หญิง ฉันรับไว้ไม่ได้”

เย้นหว่านยิ้มมุมปาก และปฏิเสธไปอย่างมีมารยาท

ซาอินติอึ้งเล็กน้อย ไม่คิดว่าเย้นหว่านจะไม่เอากำไลอันนี้

ผู้หญิงตำแหน่งไม่สูงมาก นั่นก็หมายความว่า ไม่ได้รับเครื่องประดับมีค่าอะไร มองที่ตัวของเย้นหว่านอีกทีก็มีแค่เสื้อผ้าธรรมดา ไม่เห็นเครื่องประดับอะไรเลย

ตามหลักแล้ว เธอเห็นกำลังนี้แล้ว น่าจะหวั่นไหวจนทนไม่ได้สิ

อารมณ์ที่ไม่สะทกสะท้านอะไรเลย กลับทำให้ซาอินติแปลกใจเสียมากกว่า

ซาอินติอึ้งไปสักพัก จึงยื่นมือไปดึงมือเย้นหว่านมา และนำกำไลยัดลงไปในมือของเธอ

ยิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นไร นี่เป็นของขวัญที่ฉันให้เธอ เธอเก็บไว้ก็พอแล้ว”

เห็นซาอินติยัดเยียดของให้ คงไม่คิดจะยอมแพ้ง่ายๆสินะ

เย้นหว่านรู้สึกรำคาญ ไม่อยากจะมีเรื่องพัวพันกับเธอมาก

เพราะยังไงลึกๆแล้ว ซาอินติก็เป็นศัตรูรักของเธอ

เย้นหว่านเม้มปากบาง ทันใดนั้นก็พูดตรงๆว่า “เธออยากเป็นพี่สะใภ้ฉันเหรอ?”

พอพูดออกไป ซาอินติก็หยุดชะงัก ใบหน้าแดงระเรื่อขึ้นมาทันทีอย่างเห็นได้ชัด

สายตาเธอเปล่งประกาย มีความเขินอายของหญิงสาว

เธอจับมือเย้นหว่าน พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานว่า

“เสี่ยวหว่าน ฉันชอบพี่ชายเธอจริงๆนะ ต่อไปก็อยากแต่งงานกับเขา ฉันหวังว่าจะอยู่ร่วมกับเธอได้ กลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน”

อารมณ์ที่มั่นใจว่าจะได้แต่งงานกับโห้หลีเฉิน ทำเอาเย้นหว่านรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก

ผู้ชายของเธอ คนอื่นมีสิทธิ์อะไรมาคิดไม่ซื่อ?