เมื่อกี้เธอส่งผลไม้มา ได้ยินคำพูดขององค์หญิงกับเย้นหว่านพอดี
ได้ยินองค์หญิงปฏิบัติตัวแบบนี้กับเย้นหว่าน เธอรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย แต่สุดท้ายพอได้ยินที่เย้นหว่านพูด เธอกลับโกรธจนแทบกระทืบเท้า
ในใจของคุณป้าคนนี้ องค์หญิงคือผู้ที่สูงส่งที่สุดไม่มีใครเทียม มีตำแหน่งเท่าเทียมกับท่านดยุก ควรจะเคารพและปรนนิบัติอย่างดี
แต่เย้นหว่านเป็นหญิงสาวชาวบ้านต่ำต้อย กล้าพูดแบบนี้กับองค์หญิงได้ยังไง ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงจริงๆเลย
คุณป้าจับจานผลไม้แน่น พูดอย่างโมโหว่า
“องค์หญิง ท่านอย่าโกรธไปเลย ให้ฉันไปสั่งสอนเธอนะ”
คุณป้าสีหน้าอำมหิตมาก
ซาอินติเห็นคุณป้าที่ปรากฏขึ้นกะทันหันคนนี้ ได้ยินคำพูดของเธอ ก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย แต่เห็นท่าทีกัดฟันกรอด และท่าทางที่เกลียดชังเย้นหว่านอย่างมาก ก็เก็บอารมณ์โกรธไว้ทันที
ใบหน้าสวยนั้น เผยรอยยิ้มกว้างขึ้น
“ไม่จำเป็นหรอก เย้นหว่านที่เป็นแบบนี้ ก็เพราะไม่รู้จักฉันน่ะ”
คุณป้าไม่เข้าใจ
ซาอินติก็พูดต่อว่า “เธอกับฉันไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันมาก ไม่สนิทก็เลยปฏิเสธ ฉันเข้าใจได้”
คุณป้าขมวดคิ้วเล็กน้อย พึมพำว่า “แม้จะไม่สนิท แต่ก็ไม่ควรทำแบบนี้กับองค์หญิงท่านนะคะ……”
นี่มันเป็นการไม่เคารพอย่างมาก
ซาอินติปัดมือ ยิ้มอ่อนหวาน
“ไม่เป็นไร”
คุณป้ามองดูท่าทางสูงศักดิ์และใจกว้างของซาอินติ ในใจก็ทิ้งเคารพและนับถือ นี่สิถึงเป็นผู้หญิงที่สูงศักดิ์ ไม่เหมือนเย้นหว่านที่เอาแต่ใจ
ซาอินติมองสีหน้าที่เปลี่ยนไปของคุณป้า สายตาก็เป็นประกายทันที
เธอยิ้มอ่อนพูดว่า
“ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ฉันจะมารบกวนอีกได้หรือเปล่า? ฉันอยากหาโอกาสให้เย้นหว่านได้รู้จักฉัน และเข้าใจถึงความจริงใจของฉัน”
คุณป้าไม่ปฏิเสธ เธอรีบพยักหน้าอย่างดีใจ “ยินดีเป็นที่สุดค่ะ”
“เธอดีจัง รบกวนเธอหน่อยนะ”
“องค์หญิงพูดอะไรกันคะ ท่านมีตำแหน่งสูงส่ง มาบ้านของพวกเราได้ เป็นความภาคภูมิและเป็นเกียรติของฉันมาก เย้นหว่านไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ขัดใจท่าน เป็นความผิดของเธอจริงๆ”
คำพูดหลังๆนั้น เธอแทบจะกัดฟันพูดออกมา
คุณป้าเกลียดชังเย้นหว่านเพิ่มขึ้นอีก และในใจของเธอ ก็มีเหตุผลสั่งสอนเย้นหว่านสักที
ถ้าเย้นหว่านกล้าขัดองค์หญิงแบบนี้อีก เธอก็จะเป็นคนสั่งสอนเธอเอง!
และทำผิดต่อองค์หญิงต้องได้รับการสั่งสอน แม้จะเป็นเวนเดลล์ โห้หลีเฉินก็ไม่มีสิทธิ์ปกป้องเย้นหว่าน
คิดแบบนี้แล้ว ความอึดอัดที่เก็บกดมาในช่วงนี้ของคุณป้า ก็กลายเป็นความสะใจที่รอคอย
ซาอินติยังคงยิ้มหวาน แต่ในใจกลับแอบมองสีหน้าของคุณป้าอย่างชัดเจน
แผนการทุกอย่าง กำลังเกิดขึ้นอย่างช้าๆ
เย้นหว่านถ้ายอมทำตามเธอก็ดี แต่ถ้าไม่ยอมทำที่เธอว่า งั้นก็อย่าหาว่าเธอใจร้ายแล้วกัน
ตั้งแต่ซาอินติมาแล้ว เย้นหว่านรู้สึกได้ว่า คุณป้าที่ถูกควบคุมแล้วไม่น้อย เหมือนจะเริ่มเกลียดชังเธอ อยากจะลงมือจัดการเธอสักหน่อย
แต่เพราะมีบอดี้การ์ดอยู่ข้างเย้นหว่าน คุณป้าไม่มีโอกาสลงมือ ทำได้แค่หนึ่งวันกลอกตาขึ้นบนใส่เย้นหว่าน และสีหน้าบึ้งตึง
เย้นหว่านพูดไม่ออกเลยทีเดียว
นายหญิงบ้านนี้ ต่อต้านเธอเสียจริง
แต่ยังไงก็ไม่มีการทำร้ายร่างกาย แม้เธอจะเหนื่อยใจ แต่ก็ไม่ได้สนใจมาก
เย้นหว่านใช้ชีวิตตามปกติ แต่ไม่คิดว่า วันที่สอง ซาอินติที่กลับไปแล้วก็มาอีกครั้ง
และเวนเดลล์กับโห้หลีเฉินยังไม่อยู่อีก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...