สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 731

เย้นหว่านเม้มปากบาง ใช้แรงที่มือ ชักมือที่ซาอินติจับไว้ออกมาทีละนิด

ใบหน้าของเธอ ยังคงมีรอยยิ้มอยู่ แต่กลับให้ความรู้สึกที่ห่างเหินมาก

“น้ำใจขององค์หญิง ฉันรับไว้แล้ว แต่ฉันเป็นแค่ชาวบ้านธรรมดา ไม่ได้ทำความดีอะไร รับของประทานแบบนี้ไม่ได้หรอก ฉันจะรู้สึกไม่สบายใจและนอนไม่หลับได้”

“เสื้อผ้าพวกนี้สวยมากเลยนะ ท่านให้พวกผู้หญิงที่ทำคุณความดีเถอะ นี่สิถึงจะเหมาะสมที่สุด จะทำให้คนเข้าใจว่าองค์หญิงจัดการได้อย่างยุติธรรม และจะขอบคุณในพระกรุณาองค์หญิงด้วย”

คำพูดนี้ ให้เย้นหว่านก็เหมือนกับการลำเอียง ทำให้เรื่องไม่ยุติธรรม

ทั้งที่แค่ให้เสื้อผ้ากันเท่านั้น เย้นหว่านกลับตอบโต้แบบนี้

รอยยิ้มบนใบหน้าของซาอินติแทบจะเลือนหายไปทันที

เธอข่มอารมณ์ไว้ พูดอย่างอ่อนโยนว่า “เสี่ยวหว่าน ผู้หญิงที่เคยทำคุณงามความดีไว้ ก็ต้องได้รับค่าตอบแทนแน่นอน ฉันมาจากที่ไกล ฉันก็ชอบเธอมาก เอาเธอเป็นน้องสาว ถึงได้ให้ของขวัญกับเธอไง นี่เป็นน้ำใจของฉันนะ”

ชะงัก สีหน้าของซาอินติเห็นได้ชัดว่าดูน้อยใจมาก “ถ้าเธอไม่รับไว้ละก็ เธอไม่ชอบฉันใช่ไหม? ไม่อยากเป็นเพื่อนฉันเหรอ?”

แน่นอนว่าไม่ คนไหนที่เห็นก็ดูออกกันทั้งนั้น

เย้นหว่านกลับไม่แสดงออกมา พูดถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าเธอปฏิเสธต่อหน้าคนเยอะๆ องค์หญิงก็จะเสียหน้าได้ เรื่องนี้คงได้เป็นข่าวลือทั่วเมืองแน่นอน

เธอก็จะกลายเป็นคนไม่รู้จักชั่วดี กล้าขัดใจองค์หญิง กลายเป็นคนที่ชาวเมืองเกลียดและสาปแช่ง ยิ่งไปกว่านั้นอาจจะถูกคนใช้ไข่เหม็นโยนใส่ตัวได้

มองดูผู้หญิงที่แสดงละครตรงหน้านี้ เธอก็รู้สึกหงุดหงิดและรำคาญมาก

รับเสื้อผ้าพวกนี้ของเธอ ก็ร้อนมือเปล่าๆ

ขมวดคิ้วครุ่นคิด เย้นหว่านยิ้มอย่างมีมารยาท พูดว่า

“ฉันอยากเป็นเพื่อนที่ดีขององค์หญิงอยู่แล้ว แต่ฐานะฉันต่ำต้อย เกรงว่าจะไม่มีบุญบารมีนี้ แต่เสื้อผ้าพวกนี้ ในเมื่อองค์หญิงให้เป็นของขวัญเพื่อต้อนรับแขกจากแดนไกล งั้นฉันก็คงปฏิเสธไม่ได้”

ในคำพูดนั้น พูดเหตุผลที่รับไว้อย่างชัดเจน เป็นเพราะเธอเป็นแขกจากแดนไกล เป็นการต้อนรับจากเจ้าของพื้นที่เท่านั้น

ไม่เกี่ยวกับเรื่องอื่น

ซาอินติไม่พอใจกับคำพูดนี้มาก แต่ยังไงเย้นกว่านก็รับไว้แล้ว ก็ยังดี มีประโยชน์ต่อแผนการต่อไปของเธอ

แต่ทว่า เธอยังไม่ทันได้ยิ้มกว้าง ก็ได้ยินเย้นหว่านพูดว่า

“ให้ของขวัญแล้วก็ต้องให้กลับ องค์หญิง เดี๋ยวฉันจะไปหาในวันอื่น และให้ของขวัญท่านชิ้นใหญ่คืน”

ซาอินติหุบยิ้มไปในทันที

ให้ของขวัญแล้วก็ต้องให้กลับงั้นเหรอ?

ถ้าเย้นหว่านส่งของขวัญกลับมาอีกละก็ งั้นไม่ว่าจะที่แจ้งหรือมืด ระหว่างทั้งสองก็ถือว่าเสมอกันแล้วน่ะสิ

เย้นหว่านก็ไม่ติดค้างอะไรเธอแล้ว

ดังนั้นครั้งนี้เธอก็มาเสียเที่ยวน่ะสิ!

ต้องแพ้กลับไปตลอดหลายครั้ง ทำให้ซาอินติรู้สึกอารมณ์เสียอย่างมาก โมโหจนควันแทบออกหู

เย้นหว่านท่าทีทำยังไงก็ไม่ได้ผล แสดงจุดยืนได้ชัดเจนว่าไม่อยากร่วมมือกับเธอ?

ในเมื่อเช่นนี้ งั้นเธอก็ไม่อ่อนโยนกับเธอแล้วกัน

ในเมื่อไม่อ่อนข้อ งั้นก็มาไม้แข็งแล้วกัน

ทันใดนั้นซาอินติก็ก้าวเข้าไปหนึ่งก้าว สองมือยื่นไปด้านหน้า จับไหล่เย้นหว่านไว้ เหมือนจะกอดเธอ

ปากแดงของซาอินติขยับเข้าใกล้หูของเย้นหว่าน ใช้เสียงที่มีเพียงทั้งสองเท่านั้นได้ยินพูดว่า

“เย้นหว่าน เธอรู้ว่าฉันต้องการอะไร ฉันใจดีกับเธอ แต่เธอกลับดื้อดึงไม่ยอมรับเอง อย่าหาว่าฉันร้ายกับเธอนะ”