สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 818

เย้นหว่านมองดูกู้จื่อเฟยที่ยืนตัวแข็งอยู่ตรงนั้นด้วยท่าทีลำบากใจ หลังจากกวาดมองสภาพที่นั่ง เธอก็เข้าใจในทันที

“จื่อเฟย เธอนั่ง...” กับฉัน....

เย้นหว่านกำลังจะลุกขึ้นขยับที่ให้กู้จื่อเฟย แต่กลับโดนโห้หลีเฉินกดลงไปอย่างเอาแต่ใจ

พูดกับกู้จื่อเฟยว่า "ไม่ต้องชงชาแล้ว เวลามีไม่มาก เราต้องหารือกันเรื่องสำคัญ นั่งลงเถอะ"

สิ้นคำ โห้หลีเฉินก็ชี้ไปทางที่นั่งข้างๆ เย้นโม่หลิน

ท่าทางสง่างามราวกับว่าเขาเป็นเจ้าของของที่นี่

กู้จื่อเฟยแทบจะไม่สามารถปฏิเสธได้

พูดแบบนั้นแล้ว ถ้าเธอยังไม่นั่งลงก็จะดูไม่มีเหตุผล และทำตัวมีพิรุธเกินไป บรรยากาศที่ไม่ได้อึดอัดก็จะกลายเป็นอึดอัดไปได้

เธอมองไปยังเย้นโม่หลินด้วยแววตาสั่นไหว ก่อนจะได้แต่นั่งลงข้างๆ เขาด้วยท่าทางแข็งทื่อ

เก้าอี้นวมตัวนี้ไม่ได้ใหญ่ ต่อให้กู้จื่อเฟยจะนั่งอยู่อีกฝั่ง แต่ระยะห่างของทั้งสองคนที่เหลืออยู่ก็ไม่มากนัก

เธอนั่งตัวตรง เหมือนเธอจะสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเย้นโม่หลิน

กู้จื่อเฟยนิ่งงันจนไม่กล้าแม้แต่เหลือบมองเขา

แต่เย้นโม่หลินกลับเหลือบไปมองกู้จื่อเฟยอย่างสงบนิ่ง เห็นเธอนั่งใกล้กันขนาดนั้น ท่าทางที่ดูเหมือนแทบอยากจะหนีห่างจากเขาไปสักหมื่นลี้นั้น ทำให้เขาอดขมวดคิ้วไม่ได้

เธอไม่อยากเข้าใกล้เขาขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ?

เขาไปยั่วโมโหเธอรึไง?

อารมณ์ที่เดิมทีก็ไม่ดีอยู่แล้ว ยิ่งรู้สึกไม่ดีขึ้นไปอีก

เนื่องจากความคิดที่แตกต่างกันของทั้งสองคน จึงทำให้บรรยากาศภายในห้องแย่ลงอย่างเห็นได้ชัด

ป่ายฉีนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เมื่อมองดูใบหน้ามืดทะมึนของเย้นโม่หลินก็ตกใจจนไม่กล้าพูดอะไร

บรรยากาศแบบนี้ กลัวจะมีคนต้องกลายเป็นตัวรับกระสุนทุกนาที

เย้นหว่านเองก็ขมวดคิ้วมองไปยังกู้จื่อเฟยและเย้นโม่หลินอย่างไม่สบายใจ

ในบรรยากาศของทั้งสองคนในตอนนี้ อย่ามีอะไรเกิดขึ้นกับพวกเขาเลย

แต่โห้หลีเฉินกลับไม่ได้รู้สึกไม่สบายใจกับบรรยากาศในตอนนี้เลยแม้แต่น้อย เหมือนว่าเขาจะไม่ได้รับรู้อะไรเลย

เขามองไปที่กู้จื่อเฟยและถามอย่างใจเย็น

“บอกสถานการณ์ของลูกเศรษฐีนั่นหน่อย"

เมื่อพูดถึงเรื่องประเด็น หัวใจที่ประหม่าไม่อยู่กับเนื้อกับตัวของกู้จื่อเฟยก็รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย

เธอรีบพูดขึ้นมาทันที

“เขาชื่อ ฝู้เหวยข่าย เขาเป็นคุณชายที่เพิ่งมาที่เมืองหนานเมื่อไม่นานมานี้ ว่ากันว่าเขามาที่นี่เพื่อมาท่องเที่ยว ดูจากรายจ่ายของเขาแล้ว เขามีภูมิหลังทางเศรษฐกิจที่ดีมาก และน่าจะเป็นลูกชายของคนในตระกูลใหญ่ด้วย

แต่ที่น่าแปลกก็คือ เขาไม่ได้บอกคนอื่นว่าครอบครัวของเขาอยู่ที่ไหนและเป็นใคร ในต่างเมืองตระกูลที่สกุลฝู้มีมากมาย ฉันเคยพยายามหาแต่ตอนนี้ก็ยังไม่ได้เลือกออกมาว่าแท้จริงแล้วเขามาจากตระกูลไหนกันแน่"

พอได้ยินเช่นนั้น เย้นหว่านก็อดไม่ได้ที่จะพูด

“คนทั่วไปไม่ปกปิดเรื่องครอบครัวของตัวเองกันหรอก ยิ่งเป็นลูกหลานจากตระกูลร่ำรวยด้วยแล้ว ก็แทบอยากเอาตระกูลของตัวเองมาโอ้อวดเชียวล่ะ

ในเมื่อเขาไม่พูด งั้นจะเป็นไปได้ไหมที่ความจริงเขาจะไม่มีตระกูลอยู่เบื้องหลัง และมันเป็นเรื่องโกหก? สาเหตุที่เขามีเงินมากอาจเนื่องมาจากกำไรที่ได้มาจากการทำงานไม่ดีก็ได้ "

ก่ออาชญากรรมในเมืองอื่น เขาจึงมาสนุกที่เมืองหนาน ถึงยังไงก็ไม่มีใครรู้จักเขา ไม่รู้ภูมิหลังของเขา

กู้จื่อเฟยส่ายหัว "ฉันคิดว่าพฤติกรรมของเขาไม่เหมือนอาชญากร มารยาทของชนชั้นสูงที่ปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กนั้นไม่สามารถแกล้งทำออกมาได้"

“โอ้ เธอรู้จักเขาดีจริงๆ”

เย้นโม่หลินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา

อุณหภูมิในห้องลดลงหลายองศาในทันใด และอากาศค่อนข้างเย็นลง

ใบหน้าของกู้จื่อเฟยดูซีดลงเล็กน้อย และเริ่มสุดจะทน

เย้นโม่หลินเห็นเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่รักตัวเองแบบนั้นงั้นเหรอ? ใช้ร่างกายของตัวเองเพื่อเกลี้ยกล่อมเพื่อแลกกับสิ่งที่ต้องการ