สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 864

ป่ายฉีไม่รอช้า เขาหยิบขวดเล็กๆ ออกมาจากกระเป๋าอย่างคล่องแคล่ว ซึ่งดูเหมือนว่าในนั้นจะใส่ของเหลวเอาไว้

โห้หลีเฉินหยิบยา ก่อนจะย่อเอวอันสูงส่งลง จับคางของฝู้หงด้วยมือตัวเอง เสียงดัง "แกร๊ก" ทำให้กรามของเขาหลุดจากข้อต่อ

จากนั้น เขาก็เทขวดยาลงในปากของฝู้หง

"อื้อ อื้ออื้อ!"

ฝู้หงพยายามต่อต้านอย่างสุดความสามารถ แต่เขานั้นเป็นแค่เนื้อบนเขียง เขาไม่สามารถควบคุมของเหลวเหม็นคาวที่ไหลจากหลอดอาหารเข้าไปในท้องได้

ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ในที่สุดโห้หลีเฉินก็ปล่อย เขาถึงกับไม่สนใจกรามที่หลุดแล้วหมอบคลานลงกับพื้นรู้สึกผะอืดผะอมขึ้นมาทันที

แต่ของเหลวที่ไหลลงไปในท้องนั้น ราวกับหินที่จมในมหาสมุทร อาเจียนออกมาไม่ได้เลยสักนิด

ฝู้หงตัวสั่นไปทั้งตัวด้วยความกลัวสุดขีด พูดอย่างตะกุกตะกัก

"คุณ คุณให้ผม....ให้ผมกินอะไร? คืออะไร...."

พูดยังไม่ทันจบ ร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านขึ้นมาอย่างรุนแรง ความรู้สึกราวกับมีเปลวไฟลุกโชนแล่นขึ้นมาจากในท้องอย่างรุนแรง

ความเจ็บปวดที่เหมือนจะแผดเผาทุกสิ่ง ทำให้ฝู้หงกุมท้องอย่างเจ็บปวดกลิ้งไปบนพื้น

เขาก็ตระหนักได้อย่างหวาดกลัวและสิ้นหวัง ยานี่มัน คือยาพิษ!

และยังเป็นพิษแรงด้วย!

"ยาถอนพิษ ขอยาถอนพิษ โห้หลีเฉิน เอายาถอนพิษให้ฉันสิ เอาให้ฉัน"

ฝู้หงกรีดร้องด้วยตัวสั่นเทา เขาหมอบคลานเข้าไปหาโห้หลีเฉินอย่างไม่สนใจภาพลักษณ์ใดๆ อีกต่อไป

ความหวาดกลัวถึงขีดสุด เขาได้แต่อ้อนวอน

โห้หลีเฉินกำลังถือผ้าไหมและเช็ดมือที่เพิ่งสัมผัสเขา การเคลื่อนไหวสูงส่งและสง่างาม สำหรับเขา มีเพียงความรังเกียจเดียดฉันท์เท่านั้น

โห้หลีเฉินเดินไปด้านข้างสองก้าวอย่างว่องไว รักษาระยะห่างกับฝู้หง

เขามองเขาอย่างเย็นชา ทำลายความเชื่อมั่นทั้งหมดของฝู้หงด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ

"ยานี้แค่เป็นยาที่สกัดออกมาจากยาพิษที่นายเคยใช้และเพิ่มประสิทธิภาพขึ้นสิบเท่าเท่านั้นเอง ทำให้ความเจ็บปวดรุนแรงขึ้นและไม่สลบ

ยาถอนพิษนายก็มีไม่ใช่เหรอ กินของตัวเองไปสิ"

ฝู้หงเบิกตากว้างด้วยความงงงัน ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและไม่อยากเชื่อ ในขณะเดียวกันก็รู้สึกได้ถึงกระแสความร้อนที่พุ่งมาถึงลำคอ

มันคือเลือด

พิษของเขามีอาการทั้งหมดที่เขารู้สึกในตอนนี้จริงๆ แต่อย่างที่โห้หลีเฉินพูด พิษนั้นร้ายแรงขึ้นสิบเท่า!

พิษแบบเดียวกัน เมื่อผ่านการปรับปรุงประสิทธิภาพแล้ว ยาแก้พิษแบบเดิมนั้นจะไม่มีผลใดๆ เลยแม้แต่น้อย

ยิ่งไปกว่านั้นยาพิษที่เขาให้คนปรุงขึ้นมา ก็ยิ่งรู้ดีว่าพิษนี้สามารถคร่าชีวิตให้ภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง พิษนั้นรุนแรงมาก

ยาถอนพิษชุดนั้นของเขาปรุงขึ้นมาอย่างยากลำบาก แต่พิษที่แรงขึ้นสิบเท่า น่ากลัวว่ามันจะไม่มียาถอนพิษเลย

"ไม่นะ ไม่ ฉันยังไม่อยากตาย ฉันไม่อยากตาย"

ฝู้หงหวาดกลัวจนถึงขีดสุด เขาไม่สนใจความเจ็บปวดบนร่างกายแล้วตะเกียกตะกายไปที่เท้าของโห้หลีเฉินอย่างบ้าคลั่ง

น้ำเสียงขอร้องอ้อนวอน "คุณโห้ ผมผิดไปแล้ว ผมไม่สมควรวางยาพิษคุณหนูทั้งสองท่านอย่างเด็ดขาด ต่อจากนี้ไปผมไม่กล้าแล้ว คุณสามารถลงโทษผมได้ตามใจชอบ ทรัพย์สินทั้งหมดของฉันก็ให้คุณได้หมด ได้โปรด ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วยเถอะ"

เมื่อมองไปยังผู้ชายที่เหมือนหมาจนตรอกคนนั้น โห้หลีเฉินก็ไม่เกิดความสนใจใดๆ ในตัวเขาอีก

ได้รับการยกย่องว่าเป็นท่านรองแล้วมันยังไง แต่เมื่อเผชิญหน้ากับความเป็นความตาย ก็เป็นคนขี้ขลาดเช่นนี้

"ไปเถอะ อย่าให้เขามาแปดเปื้อนดวงตาของเธอเลย"

โห้หลีเฉินยื่นมือไปโอบเย้นหว่านไว้ในอ้อมแขน น้ำเสียงอบอุ่นอ่อนโยน

เย้นหว่านเองก็ไม่อยากเห็นฝู้หงทุรนทุราย สภาพนั้นมันช่างน่าเวทนาจริงๆ

ในเมื่อได้รับค่าตอบแทนที่สมควรแล้ว และก็ไม่จำเป็นที่จะให้เธอสนใจต่อไป

เย้นหว่านพยักหน้าเบาๆ แล้วหมุนตัวเดินตามโห้หลีเฉินออกไป

เธอเดินไปพลางเอ่ยถาม "นายคิดจะจัดการยังไงกับคนอื่นๆ เหรอ?"