สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 877

เย้นโม่หลินม่านตาหดเล็ก ยื่นมือไปคว้าแก้วชาในมือของกู้จื่อเฟย มองเธอด้วยสีหน้าจริงจัง"โดนลวกไปขนาดไหน?"

กู้จื่อเฟยกุมนิ้วมือเอาไว้ ท่าทางน่าสงสาร

"ไม่รู้ เจ็บไปทั้งนิ้วเลย"

เย้นโม่หลินขมวดคิ้วแน่น ลุกขึ้นยืนทันที

กู้จื่อเฟยกุมนิ้วมือ มุมปากกลับยกขึ้นอย่างอดไม่ได้ มองท่าทางที่จริงจังของเขา เขากำลังจะทายาให้กับเธอด้วยตัวเองอย่างนั้นเหรอ?

พอคิดถึงท่าทางที่เย้นโม่หลินจับนิ้วมือของเธอด้วยความเป็นห่วงเป็นใย กู้จื่อเฟยก็รู้สึกชอบดีใจอยู่เต็มหัวใจ

เต็มใจที่จะทายาให้เธอด้วยตัวเอง การที่ยอมทำเรื่องแบบนี้ เขาจะต้องมีเธออยู่ในใจแน่นอน

แถมชอบเธอมากด้วย

กู้จื่อเฟยยื่นมือไปข้างหน้าด้วยความดีใจ แต่กลับเห็นแล้วตกตะลึง เย้นโม่หลินหยิบมือถือขึ้นมา โทรออกไป

"ป่ายฉี นายรีบมาที่สวนหลังบ้านเร็วเข้า กู้จื่อเฟยโดนน้ำร้อนลวก"

กู้จื่อเฟยชะงักไปทันที

ไม่คิดว่าเขาจะเรียกป่ายฉี? ให้ป่ายฉีมารักษาให้เธออย่างนั้นเหรอ?

ความชอบดีใจที่อยู่เต็มหัวใจของกู้จื่อเฟย จู่ๆก็หายไป กลับเย็นยะเยือกทันที

"ไม่ต้องแล้ว แค่แผลเล็กๆเท่านั้น ฉันไปแช่น้ำเย็นก็หายแล้ว"

พูดพลาง กู้จื่อเฟยก็ลุกขึ้นยืน กุมนิ้วเดินจากไป

ทั้งตัวเต็มไปด้วยความโกรธและความคับข้องใจที่ระบายออกมาไม่ได้

การทดสอบในครั้งนี้ล้มเหลวไปโดยสิ้นเชิง

เย้นโม่หลินไม่สนใจเธอเลยสักนิด

เธอโดนน้ำร้อนลวกจนเจ็บ เขากลับไม่ได้มองแผลของเธอเลยแม้แต่น้อย

เย้นโม่หลินมองท่าทางที่โมโหของกู้จื่อเฟย สีหน้าอึ้งตะลึง จู่ๆเธอโมโหอะไร?

หรือว่าเจ็บมากเลยอย่างนั้นเหรอ?

เขาขมวดคิ้วแน่นขึ้น พูดสั่งป่ายฉีในสาย"นายมันหอยทากเหรอ รีบโผล่หัวมาภายในหนึ่งนาทีเดี๋ยวนี้!"

ป่ายฉี"......"จะให้เขาบินหรือไง?!หรือให้กระโดดหน้าต่าง!

เย้นหว่านจ้องมองพี่ชายของตัวเองอย่างอึ้งตะลึง สีหน้าไม่ดี

เขายังจะมาโวยวายใส่ป่ายฉีทำไมในตอนนี้? ควรจะรีบไล่ตามกู้จื่อเฟยไปไม่ใช่หรือไง?

แต่ต่อมา เธอเห็นภาพที่ยิ่งน่าเหลือเชื่อขึ้นไปอีก

เธอเห็นป่ายฉีพุ่งเข้ามาอย่างลนลาน พูดถามขึ้นอย่างตึงเครียด"พี่ใหญ่ มีเรื่องอะไร?"

แถมใช้เบอร์โทรติดต่อฉุกเฉินอีกด้วย

เย้นโม่หลินสายตานิ่งๆ พูดกำชับ"มือของกู้จื่อเฟยโดนน้ำร้อนลวก นายไปช่วยจัดการให้เธอสักหน่อย"

ป่ายฉี"......"โทรไปเรียกเขามาอย่างฉุกเฉินเพื่อเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ?

เขาอยากจะฆ่าคนจริงๆ

เย้นหว่านมองเย้นโม่หลินอย่างหมดอาลัยตายอยาก ตอนนี้ถึงจะเข้าใจขึ้นมาว่าอะไรคือ คนไม่เอาถ่าน

ไม่คิดว่ายังเรียกให้ป่ายฉีไปดูเธอแทนตัวเองอีก!

กู้จื่อที่น่าสงสาร ทำไมถึงได้แฟนแบบนี้ด้วย เธอล่ะเกลียดสุดๆ

เย้นหว่านพูดดิ้นรนเฮือกสุดท้าย"พี่ พี่ไม่ไปดูเองล่ะ? พี่ไปดูเอง บางทีจื่อเฟยอาจจะไม่เจ็บขนาดนั้นก็ได้"

เย้นโม่หลินพูดขึ้นอย่างจริงจัง"ไม่ใช่หมอสักหน่อย พี่ไปดูก็ไม่มีประโยชน์"

พูดพลาง เขาก็หันหน้าไปมองป่ายฉี"มัวเหม่ออะไรอยู่? รีบไปเร็วสิ!ปล่อยไว้นานแล้วถ้าพองขึ้นมา นายรับผิดชอบ?"

เหอะ......

ป่ายฉีไฟสุมในทรวง อยากจะบีบคอใครบางคนให้ตายคามือให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย

สรุปแล้วเป็นแฟนของใครกันแน่ ทำไมต้องให้เขามารับผิดชอบ!

เย้นหว่านค้ำหน้าผาก หมดคำพูด

เธอมองออก ว่าเย้นโม่หลินสนใจในตัวกู้จื่อเฟยจริงๆ แต่พฤติกรรมที่เขาทำ มันต่างจากคนธรรมดาทั่วไป

ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่น ตอนที่แฟนถูกน้ำลวก ก็จะต้องรีบถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใย จูบลงไป ทายาด้วยตัวเอง แล้วก็กอดจูบเพื่อปลอบเธอแล้ว