สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 879

ป่ายฉีอึ้งตะลึง ตอนนี้เพิ่งจะได้สังเกตเห็นว่าที่หน้าของกู้จื่อเฟยมีขอบตาดำวงใหญ่ๆอยู่จริงๆด้วย

เขายกมุมปาก ยิ้มออกมา"ฮ่าๆ กู้จื่อเฟย คุณกำลังแต่งเป็นหมีแพนด้าอยู่หรือไง?"

กู้จื่อเฟยจ้องเขม็งเขาด้วยความโมโห กัดฟันอย่างแรง

ปากเสียจริงๆ

กู้หรง"......"

หมอนี่มันคิดไม่ได้หรือไม่มีสมองกัน ถึงได้มีปฏิกิริยาตอบสนองแบบนี้ กล้ามาพูดหยอกล้อลูกสาวต่อหน้าพ่อของเธอ

แทบอยากจะห่อป่ายฉีเอาไปโยนทิ้งข้างนอกซะเดี๋ยวนี้เลยจริงๆ

สูดหายใจเข้าลึกๆ ทน ทนไว้ ถึงยังไงป่ายฉีก็เป็นแฟนหนุ่มเพียงคนเดียวที่กู้จื่อเฟยคบอย่างจริงจังแถมยังพามาที่บ้านในช่วงหลายปีมานี้อีกด้วย เพื่อที่จะให้ลูกสาวได้แต่งงานสักที เพื่อความสุขของชีวิตแต่งงานของลูกสาว เพื่อให้ลูกสาวไม่อยู่ลำพังจนแก่

กู้หรงตบๆลงไปที่ไหล่ของป่ายฉี พูดขึ้นอย่างอดทนอดกลั้น

"ป่ายฉี เวลาคบกันต้องใส่ใจกัน แม้จะไม่ถึงขั้นควบคุมบงการอีกฝ่าย แต่ก็ต้องใส่ใจดูแลอีกฝ่ายตลอดเวลาสิ ไม่อย่างนั้น สิ่งล่อตาล่อใจมากมายขนาดนั้น ไม่รู้ว่าแฟนสาวอาจจะหนีไปเมื่อไรก็ได้"

ป่านฉีมุมปากกระตุก อึ้งตะลึงไปกับท่าทางที่พูดเกลี้ยกล่อมอย่างไม่หยุดไม่หย่อนของกู้หรง

เรื่องแฟนอะไรแบบนี้ มันเกี่ยวข้องอะไรกับเขาด้วย

กู้หรงถอนหายใจ"ฉันก็เป็นพ่อแม่ที่เปิดกว้าง ไม่ห้ามปรามความรักอิสระของพวกหนุ่มสาวแบบพวกนายหรอก เรื่องของนายกับจื่อเฟย ฉันรู้ตั้งนานแล้ว พวกนายก็ควรจะสารภาพได้แล้ว รีบคุยเรื่องงานแต่งงานกันสักที"

พอคำพูดนี้ออกมา ในตอนนี้ทั้งห้องอาหารก็เงียบกริบไม่มีเสียงเลยแม้แต่น้อย

เย้นหว่านที่กำลังกินข้าวอยู่ก็หยุดลงทันที มองเย้นโม่หลินด้วยสายตาสั่นไม่นิ่งบวกกับความเห็นอกเห็นใจ

นี่เพิ่งจะยืนยันความสัมพันธ์กับกู้จื่อเฟย ก็ถูกพ่อตาในอนาคตเข้าใจผิดซะแล้ว ไม่รู้ว่าในตอนนี้เขาจะรู้สึกแย่มากขนาดไหน

เย้นโม่หลินขมวดคิ้ว รังสีรอบตัวจู่ๆก็เปลี่ยนไปเป็นน่าหวาดกลัวน่าเกรงขามไม่น้อย ดูโหดเหี้ยมอำมหิต

เป็นอย่างที่คิดไว้ ป่ายฉีไม่ควรจะปล่อยไว้

ป่ายฉีตัวสั่นอย่างกลั้นไม่อยู่ รู้สึกถึงจิตสังหารที่มาจากฟากฟ้า

เขาเกร็งไปทั้งตัว อยากจะชี้แจงความสัมพันธ์กับกู้จื่อเฟยให้กระจ่างแจ้ง

ในเวลานี้ กู้จื่อเฟยกลับชิงพูดขึ้นมาก่อน

"พ่อ พ่อเข้าใจผิดแล้ว หนูกับป่ายฉีไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบนั้น แฟนของหนูคือเย้นโม่หลิน"

คำพูดที่ชัดเจนแจ่มแจ้ง ดังก้องไปทั่วห้องอาหาร

ผู้คนต่างพาประหลาดใจ เงียบกริบลงอีกครั้ง

เย้นหว่านมองกู้จื่อเฟยด้วยความตกใจ คิดไม่ถึงว่าเธอจะยอมรับความสัมพันธ์กับเย้นโม่หลินอย่างตรงไปตรงมาในเวลาแบบนี้

นี่กะจะรวบรวมความกล้าเพื่อเผชิญไปข้างหน้าแล้วอย่างนั้นเหรอ?

ป่ายฉีที่มีมีดจ่ออยู่ที่คอก็ถอนหายใจออกมาจนได้ ในที่สุดเขาก็ไม่ต้องแบกรับไว้อีกแล้ว สามารถใช้ชีวิตได้อย่างสงบสุขสักที

เย้นโม่หลินสายตาเป็นประกายเล็กน้อย มองกู้จื่อเฟยด้วยความประหลาดใจ แววตาเต็มไปด้วยความอบอุ่น

ทุกคนตรงนั้นนอกจากโห้หลีเฉินที่นิ่งสงบแล้ว กู้หรงก็เป็นคนเดียวที่ท่าทีตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง เขาตกตะลึง อึ้งไปแล้ว

ว่าไงนะ?

นี่เป็นเรื่องที่เขาไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ

เขาตบโต๊ะพูดขึ้น"จื่อเฟย ถึงลูกจะไม่อยากเปิดเผยเรื่องความสัมพันธ์ของลูกกับป่ายฉีในตอนนี้ พ่อก็จะไม่บังคับ แต่ลูกจะใช้คำโกหกแบบนี้มาหลอกลวงพ่อไม่ได้"

กู้จื่อเฟยมองพ่อของตัวเอง ไม่เข้าใจปฏิกิริยาที่ตื่นตัวของเขาอยู่ไม่น้อย

ว่ากันตามหลักแล้วป่ายฉีกับเย้นโม่หลินก็รู้จักกันทั้งนั้น ถึงตอนแรกเขาจะนึกว่าเป็นป่ายฉี แต่ตอนนี้อธิบายอย่างชัดเจนแล้ว ก็ควรจะยอมรับเย้นโม่หลินด้วยความยินดีสิถึงจะถูก

ยิ่งไปกว่านั้น เย้นโม่หลินก็ยอดเยี่ยม เพอร์เฟกต์ยิ่งกว่าป่ายฉีตั้งหลายเท่า

กู้จื่อเฟยมองกู้หรง พูดขึ้นอย่างจริงจัง

"พ่อ หนูพูดความจริง หนูกับป่ายฉีเป็นแค่เพื่อนกันตั้งแต่แรกแล้ว เย้นโม่หลินต่างหากที่เป็นคนที่หนูชอบตั้งแต่ตอนแรก"

เย้นโม่หลินเม้มปาก ลุกขึ้นยืน พูดกับกู้หรงอย่างจริงจัง

"คุณอากู้ คุณวางใจได้เลยครับ ผมจะปฏิบัติกับจื่อเฟยอย่างดีเลย จะไม่ทำให้เธอโดนเอาเปรียบใดๆทั้งนั้น"