สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 886

เย้นโม่หลินมองกู้จื่อเฟยอย่างมึนๆ ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จึงวางขวดเหล้าในมือลงอย่างไม่เต็มใจนัก

พูดเสียงต่ำ "ครับ"

โทนเสียงต่ำนั้น ราวกับแสดงอาการคับข้องใจ

กู้จื่อเฟยนิ่งเฉยอย่างกับคนถูกไฟช็อตทันที

เธอมองเย้นโม่หลินด้วยความประหลาดใจ ไม่มีท่าทีโต้ตอบใดๆ เทพบุตรที่ปกติแล้วจะสูงส่งเย็นชาราวกับหิมะ ไม่นึกว่าจะพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลอ่อนโยนเช่นนี้กับเธอ

หัวใจของเธออย่างกับถูกอุ้งเท้าเจ้าแมวน้อยตะปบ

ไม่อาจต้านทานเลยจริงๆ

เย้นหว่านมองพี่ชายตัวเองด้วยความตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก และอดไม่ได้ที่จะมอง

เธอเกรงว่าเมื่อกี้จะฟังผิดไปรึเปล่า？

‘ครับ’คำที่อ่อนโยนซะขนาดนั้น ใช่พี่ชายของเธอจริงๆ เหรอที่พูดออกมาน่ะ？

ความรู้สึกกลับกันอย่างเห็นได้ชัด จนไม่กล้าดูเลย

จากนั้นเธอเพิ่งจะเข้าใจ ทำไมโห้หลีเฉินไม่ให้เธอไปช่วยพยุง กู้หรง นอกจากหญิงชายที่แตกต่างกัน ก็เพราะเขาคาดการณ์ได้ก่อนแล้วว่ากู้จื่อเฟยถูกเย้นโม่หลินกอดรัด

และป่ายฉีที่ไม่ได้ช่วยเย้นโม่หลิน เป็นธรรมดาที่เขาจะต้องเข้าไปช่วยพยุง กู้หรง

เพราะเธอแค่ต้องการดูความสนุกก็พอแล้ว

ป่ายฉีตกใจยิ่งกว่าเดิม แข็งทื่อไปทั้งตัวราวกับท่อนไม้

ให้ตายเถอะ

พี่ชายเขากลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง？เขาไม่เชื่อสายตาตัวเอง ไม่เชื่อเรื่องที่ได้ยินมา เขาอยากจะสาดน้ำใส่เย้นโม่หลิน ปลุกให้เขารีบๆ ตื่นพาตัวเองที่เย็นชากลับมา

แต่เขายังไม่ทันได้ทำอะไร ก็ได้เห็นฉากที่ทำให้เขาหมดอาลัยตายอยาก

เย้นโม่หลินใช้มือข้างหนึ่งโอบเอวกู้จื่อเฟยไว้ เอนศีรษะลงบนไหล่ของกู้จื่อเฟยเบาๆ แถมยังลูบไล้

เขาพูดเบาๆ "กู้จื่อเฟย ตัวเธอนุ่มนิ่มดีนะ ฉันชอบกอดเธอจัง"

กู้จื่อเฟยตัวแข็งทื่อขึ้นมาทันที

เธอเบิกตากว้าง มองผู้ชายที่ซบไหล่ของเธออย่างเหลือเชื่อ ด้วยท่าทียังกับเห็นผี

นี่ใช่เย้นโม่หลินรึเปล่าเนี่ย？

ไม่ใช่ว่าถูกใครสลับตัวไปนะ？

เหล่าคนที่มุงดูอยู่ราวกับถูกฟ้าผ่า เย้นหว่านกับป่ายฉีไม่รู้จะอธิบายเงาที่อยู่ในใจตอนนี้อย่างไรดี

ขณะที่กู้จื่อเฟยยังสับสนงุนงงอยู่ เย้นโม่หลินที่พิงกู้จื่อเฟย คลอเคลียกับหน้าหล่อๆ ทีละนิด ทีละนิด

กู้จื่อเฟยถูกกอดรัดแน่นขึ้นในทันที "คุณ คุณจะทำอะไรน่ะ？ "

เย้นโม่หลินจ้องมองกู้จื่อเฟย นัยน์ตาลางๆ ของเขาเหมือนกับมีไฟลุก

"ขอจูบ"

เสียงนุ่มๆ นั่น เหมือนกับกำลังออดอ้อน

ร่างทั้งร่างของกู้จื่อเฟยระเบิดในทันที!

แก้มของเธอแดงอย่างกับลูกแอปเปิล เธอสับสนไปหมด ไม่รู้จะจัดการกับเย้นโม่หลินยังไงดี

ความแตกต่างระหว่างผู้ชายคนนี้กับผู้ชายในความทรงจำนั้นต่างกันมากๆ

แทบจะรับมือไม่ได้เลย

หลังจากป่ายฉีตกใจจนเป็นท่อนไม้ไปแล้ว เขาก็หันกลับมา พูดด้วยรอยยิ้มขี้เล่น

"ภาพนี้มันคุ้นอย่างบอกไม่ถูกเลย สองสามคืนก่อน คุณหนูกู้ก็จีบตัวคุณชายเย้นแล้วขอกอดหน่อย จูบหน่อยสิ ดูเหมือนคุณชายเย้นของเราจะเรียนรู้ได้ดีเลยนะ เมาจนลืมไม่ลงแล้ว"

กู้จื่อเฟย "……"

แก้มของเธอร้อนผ่าวด้วยความอาย จนอยากจะมุดแผ่นดินหนีเลยทีเดียว

แรกๆ ก็แค่เขิน ไม่นึกว่าป่ายฉียังเติมเชื้อเข้าไปในกองไฟอีกด้วยการพูดถึงเรื่องในคืนนั้น!

ที่น่ากลัวกว่า เธอดันจำสิ่งที่ทำลงไปเมื่อคืนนั้นได้หมด น่าอายจริง

กู้จื่อเฟยรีบผลักเย้นโม่หลินที่กำลังยืนหน้ามาจูบออกอย่างรวดเร็ว

แต่ผลักออกไปได้แค่นิดเดียว เย้นโม่หลินกลับกอดกู้จื่อเฟยไว้แน่นอย่างกับกาวติดหนึบขึ้นมาทันที

น้ำเสียงดื้นรั้น "กอดเธอถึงจะสบาย อยากกอด อยากกอดไปตลอดเลย"

กู้จื่อเฟย "……"

น่าขายหน้าจัง