สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 920

ถ้าหากว่าติดตามโห้หลีเฉินที่จะเป็นผู้นำตระกูลในอนาคต สถานการณ์ของเขาจะได้รับการเปลี่ยนแปลง จนถึงขั้นเป็นเพราะความเชื่อใจของเย้นหว่าน เขาก็จะถูกมอบภารกิจสำคัญให้จนกลายเป็นคนสนิทของผู้นำตระกูลในอนาคต

อย่างนั้นปณิธานและความคิดทั้งหมดของเขาล้วนสามารถเป็นจริงได้ในสักวันหนึ่ง

เทียบกับการใช้ชีวิตที่อึดอัดทรมาน โง่เขลาเบาปัญญาในตอนนี้แล้ว อนาคตแบบนั้นมากพอที่จะจุดประกายเลือดร้อนภายในร่างกายของเขาได้

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ท่านอาวุโสแปดก็ถอยไปด้านหลังก้าวหนึ่งกะทันหัน โค้งกายเก้าสิบองศาให้เย้นหว่านด้วยท่าทางเอาจริงเอาจัง

"ได้รับความเชื่อใจจากคุณเย้น หลังจากนี้ผมจะทุ่มเทแรงกายแรงใจให้ความช่วยเหลือกับนายน้อยอย่างสุดความสามารถ"

เย้นหว่านยิ้ม ในที่สุดก็สามารถวางหัวใจที่ห้อยต่องแต่งอยู่กลางอากาศได้อย่างสงบเสียที

เธอยังเป็นกังวลว่าท่านอาวุโสแปดจะไม่ตอบรับ

ความจริงแล้วนอกจากการทำความรู้จักกันในเวลาปกติจะรู้สึกว่านิสัยของท่านอาวุโสแปดไม่เลว เย้นหว่านยังรู้มาอีกว่าความจริงแล้วท่านอาวุโสแปดเป็นคนที่มีฝีมือความสามารถอย่างมากคนหนึ่ง แต่จนปัญญาที่มีความเห็นต่างในบางเรื่องกับหยูฉู่สอง ทั้งยังยืนหยัดในความคิดเห็นของตนเอง จึงถูกหยูฉู่สองโยนเข้าตำหนักเย็น

เมื่อโยนเข้าไปก็ผ่านมาหลายปี สถานการณ์ของเขาจึงแย่ลงทุกวัน

และบ่อยครั้งที่ถูกผู้อาวุโสท่านอื่นๆข่มเหงรังแก เป็นแบบนี้มาเนิ่นนานจนกระทั่งคนรับใช้ที่เรืองอำนาจบางคนล้วนกล้าชักสีหน้าใส่เขาแล้ว

สาเหตุที่เย้นหว่านรับเขาให้กับโห้หลีเฉิน ประการแรกเป็นเพราะระหว่างที่ทำความรู้จักกันรู้สึกว่าท่านอาวุโสแปดเป็นคนดี การที่คนแบบนี้ทุกข่มเหงรังแกในทุกวัน ทำให้ทนมองต่อไปไม่ไหวจริงๆ จึงอยากจะยื่นมือไปช่วยเขาสักครั้ง

ประการที่สอง การที่โห้หลีเฉินอยู่ในตระกูลหยู โดยไม่มีอำนาจเป็นของตัวเองจะกลายเป็นช่องโหว่เอาได้ แม้ว่าสืบทอดตระกูลหยูแล้วก็ไม่สามารถผ่อนคลายได้ ถ้าหากว่าสามารถพัฒนาคนที่มีความสามารถและมีตำแหน่งให้กลายเป็นคนสนิทได้ สถานการณ์ทางตำแหน่งของเขาในตระกูลหยูก็จะมั่นคงขึ้นมาก

อย่างน้อยก็จะไม่เกิดสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในคราวนั้นอีก ที่ถูกยกให้ผ่านทุกเสียงในตอนที่ถูกถอดตำแหน่งผู้สืบทอด

......

พริบตาเดียวก็ถึงช่วงเวลาที่จะไปสู่ขอแล้ว

ตั้งแต่ลืมตาขึ้นมา เย้นหว่านก็ทั้งยินดีและตื่นเต้น จากมาตั้งหลายเดือนแล้ว ในที่สุดเธอก็สามารถกลับบ้านไปพบคุณพ่อคุณแม่ได้แล้ว

ความรู้สึกของสายสัมพันธ์ทางสายเลือด ทำให้เธอคิดถึงกงจืออวีและเย้นเจิ้นจื๋อเป็นอย่างมาก

หลังจากตื่นนอนแล้ว เย้นหว่านก็รีบอาบน้ำแต่งหน้าให้เรียบร้อยด้วยความรวดเร็ว จากนั้นก็ลากสัมภาระที่เก็บเรียบร้อยแล้วออกมา

เมื่อมองดูเวลาก็ใกล้ถึงเวลาออกเดินทางแล้ว

เธอลงไปกินอาหารเช้ามื้อหนึ่ง ก็สามารถออกเดินทางได้แล้ว

เย้นหว่านวางกระเป๋าเดินทางไว้ในห้อง หลังจากนั้นก็ไปเปิดประตู

"แกร๊กๆ"

เธอบิดลูกบิดประตูติดกันหลายครั้ง แต่กลับพบเรื่องน่าประหลาดใจว่าเปิดไม่ออก!

เกิดเรื่องอะไรขึ้นกัน?

ทำไมห้องของเธอถึงได้ถูกคนล็อกจากด้านนอก

เย้นหว่านสงสัยเป็นอย่างมาก และออกแรงตบลงที่บานประตูห้อง ตะโกนถามเสียงดังว่า

"ข้างนอกมีคนรึเปล่า เปิดประตูให้ฉันหน่อย"

"มีใครอยู่ไหม"

"เปิดประตูสิ มีใครอยู่ไหม?"

บริเวณด้านนอกชั้นนี้ของตึกแห่งนี้ ปกติจะมีบอดี้การ์ดเดินลาดตระเวนอยู่บ่อยๆ ขอเพียงแต่ตะโกนเสียงดัง บอดี้การ์ดก็จะวิ่งมาอย่างรวดเร็ว

แต่ครั้งนี้ เย้นหว่านตะโกนเรียกอยู่พักหนึ่งก็ไม่มีใครสนใจเธอ

ด้านนอกเงียบสงัด ราวกับไม่มีแม้กระทั่งเงาของภูตผี

เวลาผ่านไปนานยิ่งขึ้น เย้นหว่านก็ยิ่งตื่นตระหนก และรับรู้ได้ตามจิตใต้สำนึกอย่างเลือนรางว่าเรื่องนี้ผิดปกติ

บางทีอาจจะเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้น

เธอออกไปไม่ได้ จึงรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา คิดจะโทรศัพท์หาโห้หลีเฉิน

แต่สิ่งที่ทำให้เธอแปลกใจก็คือ การที่โทรศัพท์ไม่มีสัญญาณ!

Wifi ก็ไม่มีเช่นกัน

เย้นหว่านมองโทรศัพท์มือถือด้วยความมึนงง ขมับเต้นตุบๆอยู่พักหนึ่ง ทันใดนั้นจิตใจก็เกิดความสับสนวุ่นวายไปหมด

เกิดเรื่องขึ้นแล้ว!

จะต้องเกิดเรื่องขึ้นแน่ๆ!

ไม่ว่าจะเป็นสัญญาณหรือ Wifi ของตระกูลหยูล้วนดีมากมาตลอด ไม่เคยถูกตัดขาดมาก่อน

ตอนนี้ไม่ใช่เพียงแค่ประตูห้องเธอถูกล็อก สัญญาณก็ถูกตัด ความรู้สึกแบบนี้เหมือนกับถูกคุมขังเอาไว้อย่างไรอย่างนั้น