สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 944

ท่านอาวุโสสามโบกมืออย่างพึงพอใจ เอ่ยพูดอย่างได้ใจว่า

"เอาล่ะ กระผมได้อธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้ทุกท่านฟังแล้ว ทุกท่านมีเครื่องลงคะแนนเสียงอยู่ในมือกันทุกคน ตอนนี้เริ่มทำการโหวตได้

สนับสนุนให้โจมตีตระกูลเย้นเพื่อชิงยาถอนพิษกลับมา กด1 ไม่สนับสนุนกด2"

พันกว่าคนในหอประชุม รีบหยิบเครื่องลงคะแนนเสียงออกมา เริ่มทำการกดในทันที

ท่านอาวุโสรองไม่สามารถระงับความโกรธได้อีกต่อไป เขาตบโต๊ะพร้อมกับลุกพรวดขึ้นมา

"ท่านอาวุโสสามท่านทำอย่างนี้ไม่ค่อยถูกนะ! ที่ท่านพูดมาแอบแฝงไปด้วยกลิ่นอคติความเกลียดชังส่วนตัวซะจนเหม็นหึ่ง แถมยังลำเอียง มันไม่ใช่ความจริงทั้งหมดเสียหน่อย ยังพูดไม่กระจ่างก็ให้เริ่มโหวตแล้ว มันไม่ยุติธรรมกับนายน้อยไปหน่อยเหรอ"

ราวกับท่านอาวุโสสามคาดการณ์สถานการณ์แบบนี้เอาไว้ตั้งแต่แรก จึงเอ่ยพูดออกมาอย่างไร้ความลนลาน

"ความจริงทั้งหมด กระผมพูดออกมาชัดเจนแล้ว ไม่มีอคติใดๆเลยสักนิด ท่านอาวุโสรองครับ เรื่องที่ท่านประมุขตัดสินใจโจมตีตระกูลเย้น แต่นายน้อยกลับกางร่มปกป้องตระกูลเย้น กระผมก็พูดถูกแล้วไม่ใช่เหรอ?"

"มันก็ถูก แต่ว่า........"

"ในเมื่อเป็นอย่างนั้น ก็แปลว่าถูกต้อง"

ท่านอาวุโสสามพูดตัดบทท่านอาวุโสรอง สีหน้าท่าทางเคร่งขรึมยิ่งกว่าเดิม

"คนของตระกูลหยูกว่าหลายพันคน เลือกทิ้งการงานเพื่อมาที่นี่ เวลาทุกวินาทีมีค่า จบจากนี้ก็ต้องรีบกลับไปรับผิดชอบงานต่อ การประชุมในครั้งนี้ก็ต้องยกประเด็นที่สำคัญที่สุดมาพูด เรื่องอื่นที่ไม่จำเป็นก็ไม่ควรยกมาพูดให้เสีย"

ความหมายก็คือ คำพูดปลุกปั่นนอกบริบทเหล่านั้นของเขาล้วนแล้วแต่เป็นประเด็นสำคัญ ส่วนประเด็นที่แท้จริงกลับกลายเป็นเรื่องที่ไม่จำเป็นเสียอย่างนั้น

"น้องสาม แกอย่าคิดว่าคำพูดลื่นไหลของแก จะสามารถปกปิดความจริงได้ เชื่อไหมว่าฉันฆ่าแกตายได้！"

"โอโห ตั้งแต่ที่ท่านอาวุโสรองติดตามนายน้อย นอกจากจะไม่เห็นท่านประมุขในสายตา ยังคิดที่จะฆ่ากระผมเหมือนที่เหมือนนายน้อยฆ่าท่านอาวุโสอีกเหรอ?"

เขาพูดประโยคเหล่านี้ออกมาดังๆ จนทุกคนได้ยินกันหมด

เมื่อได้ยินแบบนั้น ในหอประชุมก็กลับมาโกลาหลอีกครั้ง

บางคนก็ส่งเสียงออกมาอย่างตกใจ "อะไรนะ? นายน้อยฆ่าท่านอาวุโสของตระกูลเหรอ?"

นอกจากท่านประมุขและนายน้อยแล้ว ยังมีท่านอาวุโสทั้งแปดในตระกูลหยู ที่เป็นผู้มีเกียรติและมีอำนาจมากที่สุด ทั้งยังเป็นผู้ที่ทุกคนในตระกูลหยูเคารพนับถือ

ท่านอาวุโสอยู่สูงขาดนั้น ยังถูกฆ่าอีกเหรอ?

พวกเขาเริ่มตื่นตระหนก ทั้งยังไม่อยากจะเชื่อ

รอยยิ้มแสยะพาดผ่านนัยน์ตาของท่านอาวุโสสาม จากนั้นก็แสร้งทำเป็นเศร้าโศกเสียใจ เอ่ยพูดอย่างลำบากใจว่า

"เดิมทีเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไม่ควรพูด กระผมผิดเองที่วู่วามพูดมันออกมา ทุกท่านอย่าโทษนายน้อยเลย นายน้อยก็แค่ทำไปเพื่อปกป้องเย้นโม่หลิน ถึงได้พลั้งมือฆ่าท่านอาวุโสสี่ และพลาดทำร้ายท่านอาวุโสห้า"

เมื่อคำพูดเหล่านี้ถูกถ่ายทอดออกมา ทั่วทุกบริเวณต่างโกลาหล

ผู้คนหันมามองโห้หลีเฉินอย่างเจ็บปวดและกรุ่นโกรธ เริ่มเคลือบแคลงในตัวนายน้อยที่เดิมทีก็ไม่น่าไว้วางใจเสียเท่าไหร่

ถึงกับฆ่าคนในตระกูลของตัวเองเพื่อคนนอก นายน้อยแบบนี้ เหมาะสมที่จะเป็นผู้นำของตระกูลหยูในอนาคตจริงๆเหรอ?

คงไม่ใช่ว่าในภายภาคหน้าจะเข้าข้างคนนอก ยอมเสียสละผลประโยชน์มากมายของตระกูลหยู เพื่อเอาใจคนตระกูลเย้น อย่างที่ท่านอาวุโสสามกล่าวมาหรอกหรือ?

จะเต็มใจให้คนรุ่นหลังของตระกูลถูกตระกูลเย้นข่มขู่และควบคุมด้วยหรือเปล่า?

ทุกคนถกเถียงกันเบาๆด้วยความโกรธ "นายน้อยทำเกินไปแล้วจริงๆ เพื่ออนาคตของตระกูลหยู ฉันจะสนับสนุนให้โจมตีตระกูลเย้นเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่อาจจะตามมาในภายหลัง"

"ฉันเองก็สนับสนุนท่านประมุข"

"ฉันก็ด้วย"

ผู้คนพูดกระซิบกระซาบกันเสียงเบา แต่พอหลายๆคนพูดรวมกันก็ดังสะท้อนมาถึงที่นั่งข้างบน ทำให้ได้ยินอย่างชัดเจนว่าทุกคนจะสนับสนุนท่านประมุข

ท่านอาวุโสรองชี้หน้าท่านอาวุโสสามอย่างกรุ่นโกรธ "แก แกจงใจ！"

แต่ช้าแต่นานไม่เคยพูดถึงเรื่องที่ท่านอาวุโสสี่ถูกฆ่า แต่เวลานี้ดันมาพูดเพื่อตัดสินความผิดให้โห้หลีเฉินอย่างอ้อมๆ

ท่านอาวุโสรองไร้วาทศิลป์ในการพูด เขาอยากโต้แย้ง แต่ก็ไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไรดี เพราะถึงยังไงโห้หลีเฉินก็ฆ่าท่านอาวุโสสี่จริงๆ

ท่านอาวุโสสามยิ้มอย่างได้ จากนั้นก็เอ่ยเตือนทุกคนว่า

"ทุกท่านเริ่มโหวตได้"