สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 973

"ผมให้คนไปเอาเอกสารและโต๊ะทำงานมาแล้ว ระหว่างนี้ ผมจะคอยดูแลอยู่เคียงข้างคุณ และไม่ทำให้เสียงานด้วยครับ"

ได้ยินเช่นนั้นแล้ว ดวงตากลมโตของกู้จื่อเฟยเบิกโพรง เธอรู้สึกคาดไม่ถึงเล็กน้อย

เธอคิดไม่ถึงเลยว่า เย้นโม่หลินจะย้ายโต๊ะทำงานมาที่นี่ด้วย

เช่นนี้เขาจึงสามารถปกป้องเธอได้ พร้อมกับไม่ขาดตกบกพร่องในเรื่องงานด้วย

เรียกได้ว่า ยิงปืนนัดเดียวได้นกถึงสองตัว

กู้จื่อเฟยเอาแต่จ้องมองเย้นโม่หลิน แล้วตระหนักว่า นี่คือความโรแมนติกเฉพาะของเย้นโม่หลินหรือ?

เขาหยอกล้อไม่เก่ง แต่ความจริงใจของเขาทำให้เธอสบายใจได้

กู้จื่อเฟยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ "พี่เย้น ฉันอยากจูบคุณจริงๆนะ"

ร่างกำยำของเย้นโม่หลินแข็งทื่อ ใบหูของเขาเริ่มแดงขึ้นอีกครั้ง

ความขุ่นเคืองที่มีอยู่ในใจมลายหายไปทันที

คุยกันอยู่ดีๆ ทำไมเธอเริ่มพูดเล่นอีกแล้วล่ะ?

......

นอกอาคารหลัก

เย้นจือฮวนคุกเข่าอยู่กับพื้นลมหายใจรวยริน แทบจะหมดสติ อ้าปากค้าง แต่กลับไม่มีเสียงลอดออกมา

เธอเจ็บ เจ็บปวดถึงขีดสุด เจ็บจนอยากตาย

แต่ว่าตอนนี้ยังตายไม่ได้

ร่างของเธอคุกเข่าอยู่ที่พื้นอย่างอ่อนแรง แขนที่หักยังคงมีเลือดไหล สมองมึนงงอยู่นานแล้ว แต่ความเจ็บปวดทำให้เธอไม่สามารถตายได้

เธอรับรู้ได้ถึงการทรมานที่ไร้ขอบเขตนี้ได้อย่างชัดเจนตลอดเวลา

"ฮวนฮวน ฮวนฮวนของแม่"

เวลานี้ หญิงวัยกลางคนที่ท่าทางดูดีคนหนึ่งรีบร้อนแหวกฝูงชนเข้ามา ตรงไปยังข้างหน้าเย้นจือฮวน

เธอผลักบอดี้การ์ดที่คุ้มกันเย้นจือฮวนออกไปด้วยความโกรธ

"พวกแกปล่อยฮวนให้ฉันเดี๋ยวนี้! ฮวนฮวนของแม่ ลูกแม่ ทำอย่างนี้กับลูกฉันได้อย่างไร"

หมดแรงแล้วเย้นจือฮวนซบลงในอ้อมกอดของหญิงคนนั้นทันที

เธอมองหน้าผู้หญิงคนนั้น แล้วร้องไห้โฮออกมาในทันที

"ฮือๆๆ แม่คะ ฮือๆ ช่วยหนูด้วย ช่วยหนูเร็วเข้า....หนูไม่ไหวแล้ว หนูจะตายแล้วค่ะ"

ผู้หญิงคนนั้นรู้สึกปวดใจขึ้นมาทันที หัวใจของเธอกำลังแตกสลาย

เธอกอดเย้นจือฮวนอย่างระมัดระวัง "เอาล่ะ ไม่เป็นไรแล้วนะ แม่มาแล้ว แม่จะรักษาลูกให้หายเอง แม่จะพาลูกไปจากที่นี่"

พูดไป เธอก็ประคองเย้นจือฮวนขึ้นจากพื้นไปพลาง

แน่นอน มีมือทั้งสองข้างกดลงที่ไหล่ซ้ายและขวาของเธอและเย้นจือฮวนขัดขวางการเคลื่อนไหวของหล่อน

บอดี้การ์ดหน้าตายกล่าวว่า

"คุณหญิงสาม นายน้อยเป็นคนสั่งให้ลงโทษเย้นจือฮวนท่านสั่งไว้ก่อนที่จะออกไป เธอต้องคุกเข่าอยู่ตรงนี้เท่านั้น ห้ามไปไหนทั้งสิ้นครับ"

เย้นซิวหย่าโมโหขึ้นทันที ตะโกนออกไปว่า

"แกกล้าขวางทางฉันหรือ จะรนหาที่ตายใช่ไหม?"

บอดี้การ์ดยังทำหน้าเช่นเดิม ท่าทางแข็งขัน "คุณหญิงสาม นี่เป็นคำสั่งของนายน้อยครับ ต้องขออภัยด้วยครับ"

"ฉันจะเป็นคนบอกกับเสี่ยวโม่เอง ฉันเป็นคุณหญิงสามของเขา เขาจะไม่ฟังฉันเชียวหรือ? หลีกทางไปเดี๋ยวนี้ ถ้าลูกสาวฉันเป็นอะไรไป เพราะพวกแกถ่วงเวลาละก็ ฉันไม่ไว้ชีวิตพวกแกแน่!"

บอดี้การ์ดตอบว่า "ถ้านายน้อยไม่เปลี่ยนแปลงคำสั่ง ผมก็ให้เธอลุกขึ้นไม่ได้ครับ"

เย้นซิวหย่าแทบคลั่ง "ฉันเป็นถึงคุณหญิงสามก็เป็นเจ้านายพวกแกเหมือนกันแหละ!"

บอดี้การ์ด "ผมทำตามคำสั่งของนายน้อยเท่านั้นครับ"

เห็นบอดี้การ์ดพวกนั้นไม่ยอมหลีกทางให้เย้นซิวหย่าโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง

ถ้าเป็นเวลาปกติ เธอคงให้คนมาลากบอดี้การ์ดสองคนนี้ออกไปนานแล้ว

แต่เธอมาด้วยความรีบร้อน ไม่ได้พาลูกน้องมาด้วย ที่นี่ล้อมรอบไปด้วยคนของเย้นโม่หลินทั้งนั้น แถมยังเฝ้าทางออกอาคารหลักไว้ด้วย

เธอคงฝ่าวงล้อมออกไปไม่ได้แน่

เย้นซิวหย่าโกรธจนหัวร้อน แต่ก็สามารถตัดสินใจได้ทันควัน

เธอมองหน้าบอดี้การ์ดเอาเรื่อง "ฉันจะไปหาเย้นโม่หลิน ให้เขาปล่อยฮวนฮวนเดี๋ยวนี้ พวกแกคอยดูก็แล้วกันฉันจะจัดการพวกแกยังไง!"