สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 981

ยืนมองด้วยแววตาเกลียดชังเป็นเวลานาน เมื่อเย้นโม่หลินกับกู้จื่อเฟยจูงมือเดินจากไป เจียงเป้ยนีจึงละสายตาจากรั้วเหล็ก

เพลิงไฟที่เรียกว่า ริษยา ปกคลุมทั่วเรือนร่างของเธออย่างร้อนรุ่ม

เธอมองรั้วเหล็กด้วยแววตาทอประกายความเกลียดชัง ก่อนจะขบฟันหันกายจากไป

เธอไปที่บ้านเย้นซิวหย่าโดยตรง

เดินเข้าไปหาเย้นซิวหย่าทันทีทันใด

เวลานี้เย้นซิวหย่ากำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้วีลแชร์คุณภาพชั้นเลิศ นั่งเหม่อลอยอยู่ข้างเตียงของเย้นจือฮวน พลางมองเย้นจือฮวนที่นอนสลบไสลด้วยแววตาอันเปี่ยมไปด้วยความเป็นห่วงและอ่อนโยน

ขณะนี้เย้นจือฮวนบาดเจ็บสาหัส โดนทำร้ายร่างกายอย่างหนักจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด

ทว่าเย้นโม่หลินคล้ายกับมีเจตนาให้เย้นจือฮวนมีชีวิตอยู่อย่างทุกข์ทน โดยให้เย้นจือฮวนเหลือลมหายใจเฮือกสุดท้าย เพื่อให้พวกเขาสามารถช่วยตัวเย้นจือฮวนกลับมาได้

ทว่าถึงแม้จะช่วยออกมาได้ แต่อาการบาดเจ็บของเย้นจือฮวนไม่มั่นคง มีดีบ้าง แย่บ้างปะปนกันไป นานขนาดนี้แล้วยังไม่ฟื้น ยังนอนสลบอยู่

ทางแพทย์ก็ให้คำตอบที่แน่ชัดไม่ได้ว่าเย้นจือฮวนจะสลบนานเพียงใด หรืออาจจะสลบไปทั้งชีวิตก็เป็นได้

เย้นซิวหย่าเคลื่อนไหวอย่างช้าๆพลันเฝ้าข้างกายเย้นจือฮวน เธอได้แต่กินน้ำตาต่างข้าวทุกๆวัน หวังอยากให้เย้นจือฮวนหายโดยเร็ววัน

รู้สึกเคียดแค้นชิงชังยิ่งนัก

เคียดแค้นที่เย้นโม่หลินทำร้ายเย้นจือฮวนจนเป็นเช่นนี้ ชิงชังเย้นโม่หลินที่ไม่คำนึกถึงความสัมพันธ์ทางเครือญาติเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง กระทั่งไม่ให้พวกเธอใช้บริการจากแพทย์ป่ายฉี ซึ่งเป็นแพทย์ผู้เชี่ยวชาญระดับสูง

ส่งผลให้เธอได้แต่เฝ้ามองเย้นจือฮวนอยู่ข้างกายด้วยความสิ้นหวัง ไร้หนทาง

ต้องทุกข์ตรมทุกๆวัน

"คุณป้าค่ะ"

เจียงเป้ยนีรีบสาวเท้าเดินมาข้างกายเย้นซิวหย่า พลางกล่าวด้วยความร้อนรนว่า"หนูรู้ว่ากู้จื่อเฟยหว่านเสน่ห์ใส่พี่เย้นยังไงแล้วค่ะ"

เย้นซิวหย่าเหลือบตามองเจียงเป้ยนี เม้มปากไม่ได้พูดอะไร คล้ายกับไม่มีอารมณ์เอ่ยปากอย่างไรอย่างนั้น

ช่วงนี้เจียงเป้ยนีพบปะกับเย้นซิวหย่าด้วยท่าทีเช่นนี้เป็นส่วนใหญ่ เพราะเธอเสียใจมากจริง

ซึ่งเจียงเป้ยนีเข้าอกเข้าใจดี จึงพูดต่อไปว่า

"หนูเห็นกู้จื่อเฟยมุดเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดพี่เย้นอย่างหน้าไม่อายค่ะ ยังใช้ร้อยเล่ห์พันเหลี่ยมในการเป็นฝ่ายเริ่มจูบอีกด้วยค่ะ พี่เย้นไม่เคยมีแฟนมาก่อน เมื่อได้ลิ้มลองรสชาติของหญิงสาวครั้งแรก ทั้งยังเจอกู้จื่อเฟยที่เป็นนางจิ้งจอกเจ้าเล่ห์อีกด้วยแล้ว จึงเป็นเรื่องที่ไม่อาจต้านทานได้ค่ะ

ดังนั้นอันที่จริงพี่เย้นก็ไม่ได้รักกู้จื่อเฟยเลยนะคะ แค่ควบคุมร่างกายไม่อยู่เฉยๆค่ะ"

เย้นซิวหย่าได้ยินก็ไม่มีปฏิกิริยาเท่าใดนัก

กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบว่า "แล้วยังไงล่ะ?ข้างกายเย้นโม่หลินมีเพียงกู้จื่อเฟยคนเดียว ซึ่งกลายเป็นบทสรุปแล้ว"

ถึงแม้จะเป็นเพียงความสุขทางกายเท่านั้น ทว่าด้วยนิสัยของเย้นโม่หลิน เกรงว่าจะดื้อดึงเพื่อพะเน้าพะนอไปตลอดชีวิตแล้ว

เจียงเป้ยนีปกปิดความเกลียดชัง กล่าวอย่างรีบร้อนว่า

"อันนี้ก็คือโอกาสของพวกเราค่ะ

หากแค่หาความสุขทางกายเท่านั้น แสดงว่าพี่เย้นไม่ได้รักใคร่เป็นห่วงกู้จื่อเฟย ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่อาจต้านทานการเปลี่ยนแปลงอันน้อยนิดได้เลยค่ะ

คุณป้าลองคิดดูนะคะ หากมีผู้ชายคนอื่นขึ้นเตียงกับกู้จื่อเฟย ท่านคิดว่าพี่เย้นจะเอากู้จื่อเฟยอีกหรือคะ?"

ทันใดนั้นดวงตาที่ทอแสงสว่างไสวเป็นประกายของเย้นซิวหย่ามองไปยังเจียงเป้ยนี

"เป็นความคิดที่ดี!เป้ยนี หนูมีไอเดียใช่ไหม?"

เจียงเป้ยนีผงกศีรษะด้วยความลำพองใจ"แต่แผนการจะสำเร็จได้ต้องได้รับการช่วยเหลือจากคุณป้าด้วยค่ะ"

แววตาเย้นซิวหย่าเต็มไปด้วยความแค้นเคือง กล่าวอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

"ขอเพียงทำให้นางแพศยาอย่างกู้จื่อเฟยตายได้ ฉันทำได้ทั้งนั้น"

......

งานแต่งงานของเย้นหว่านใกล้จะถึงแล้ว

ทั้งยังเป็นงานแต่งงานของนายน้อยตระกูลหยูผู้มีสถานะสูงศักดิ์ด้วย ถึงแม้จะอยู่ในช่วงมรสุมต่างๆก็ตามที ตระกูลหยูก็ยังคงจัดเตรียมงานอย่างเอิกเกริกต่อไป โดยยึดเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด ณ ขณะนี้