So Sexy Girl สยบรักร้ายนายเจ้าชู้ นิยาย บท 35

“ไม่ต้องพูดแล้วเกล ห้องนี้มันเป็นชื่อเธอ ฉันซื้อให้เธอ เลิกคิดมากสักที จำเอาไว้ว่าเธอกับลูกคือคนในครอบครัวของฉัน”

“...!...”

เธอกับลูก...

ฉันแทบหยุดหายใจทันทีที่ได้ยินคำนี้ เรี่ยวแรงที่เคยมีอยู่ก็ไม่รู้ว่ามันหายไปไหน แรงจะยืนก็แทบไม่มีด้วยซ้e

...นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน

“แต่สักวันนายก็ต้องมีครอบครัวของนายเหมือนกันวิน ฉันกับลูกไม่อยากอยู่รบกวนนายนะ” ผู้หญิงคนนั้น...พี่เกลพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงสั่นยิ่งได้ยินคำว่าลูกออกมาเป็นครั้งที่สองฉันก็แทบจะไม่มีแรงยืนแล้วจริง ๆ

“ฉันดูแลเธอกับน้องกรีนได้เกล อยู่ที่นี่นั่นแหละฉันขอร้อง เธอจะไปอยู่ที่อื่นให้มันลำบากทำไมวะ”

น้ำเสียงของแฟนฉันคนที่เมื่อเช้าบอกว่าอยากจะดูแลฉันกำลังพูดว่าจะดูแลอีกคนในตอนเย็นของวันเดียวกัน น้ำเสียงตอนนี้ดูกระตือรือร้นมากกว่าที่บอกฉันเมื่อเช้าซะอีก ดูร้อนใจเหมือนกลัวว่าผู้หญิงคนนั้นจะหายไป

“แต่ถ้าวันหนึ่งขนมรู้เรื่องน้องกรีนล่ะ นายก็รู้ว่าฉันไม่อยากพูดถึงเรื่องนั้น” ผู้หญิงคนนั้นพูดด้วยเสียงที่สั่นมากกว่าเดิม หึ! อยู่ห้องตรงข้ามกันห่วงหาอาวรณ์กันขนาดนี้มันจะปิดฉันได้นานแค่ไหนกันวะ! คิดว่าอีขนมมันโง่มากรึไง!

“ขนมจะไม่รู้เกล แต่ถ้าวันไหนขนมรู้เรื่องน้องกรีนฉันสัญญาฉันจะไม่พูดเรื่องนั้นเด็ดขาด ฉันจะไม่ทำให้เธอเสียใจอีก” ฮึก! นี่มันเรื่องบ้าอะไร! พี่เขาเห็นฉันเป็นตัวอะไรวะ เห็นเป็นอีหน้าโง่รึไง

“อย่าย้ายไปเลยนะเกล” เสียงที่พูดขอร้องให้ผู้หญิงคนนั้นอยู่ถึงมันจะไม่ได้ดูอ้อนวอนแต่ฉันรับรู้ได้ถึงความห่วงใยที่เขามีให้กันได้

“วิน แต่ขนมอาจจะ...”

“อยู่ที่นี่ไม่ต้องไปที่ไหนหรอกค่ะ” ฉันไม่อยากได้ยินสองคนนี้คุยกันแล้วมีชื่อฉันสอดแทรกเข้าไปอีกแล้วถึงได้พูดออกมาพร้อมกับเปิดประตูเข้าไปในห้องนั้นทั้งที่น้ำตากำลังนองหน้า

“ขนม / ขนม!” เสียงสองคนนั้นอุทานชื่อฉันด้วยความตกใจพร้อมกัน คงคิดไม่ถึงว่าฉันจะมาได้ยินสินะ

“ที่รักมันไม่ใช่อย่างที่หนูเข้าใจนะคะพี่อธิบายได้” พี่เควินรีบเดินมาหาฉันแล้วก็พูดด้วยสีหน้าร้อนรน แต่ไม่ค่ะ ฉันไม่อยากเชื่อคำพูดหรือคำแก้ตัวของคนที่เอาเมียเก่ามาเลี้ยงไว้ข้างห้องแล้วโกหกฉันหน้าตายว่าเป็นเพื่อนสนิท

“ขนมได้ยินหมดแล้วค่ะ ไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น” ฉันถอยหลังเบี่ยงตัวหลบไม่ให้เขาเข้ามาใกล้ตัว ความรู้สึกตอนนี้คือทั้งรักทั้งแค้น

“ขนมอย่าเข้าใจผิดนะ พี่กับวินเราเป็นแค่เพื่อนกันจริง ๆ” ผู้หญิงคนนั้นเองก็บอกฉัน แต่เห็นหน้าฉันมันเหมือนคนโง่มากเลยเหรอคะคิดว่าเคยโกหกฉันได้แล้วจะโกหกอะไรต่อก็ได้รึไง

“เพื่อน? เพื่อนที่ซื้อคอนโดราคาเป็นสิบล้านให้เพื่อนสนิทอยู่ใกล้ ๆ เพื่อนจริง ๆ เหรอคะพี่เกล หาเพื่อนแบบนี้ได้ที่ไหนคะบอกขนมหน่อย” ฉันหันไปถามผู้หญิงคนนั้นแล้วก็แค่นหัวเราะใส่เธอ

“คือ...” พี่เกลทำได้แค่พูดออกมาสั้น ๆ แค่นั้นแล้วก็น้ำตาไหลพราก ฉันเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมถึงได้เห็นผู้หญิงคนนี้หน้าตาเศร้าดูไม่ค่อยมีความสุข คงเพราะต้องมาเห็นฉันอยู่กับผู้ชายของเธอทุกวันนั่นแหละ

ถ้าให้มองจริง ๆ เธอดูน่าสงสารมากนะคะ ยิ่งเวลาร้องไห้ยิ่งน่าสงสารแต่ฉันสงสารตัวเองมากกว่าที่ต้องมาโดนหลอกแบบนี้!

“ขนมเรากลับไปคุยกันที่ห้องนะหนูกำลังเข้าใจผิด ใจเย็น ๆ ก่อนนะคะพี่ขอร้อง” พี่เควินพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน แต่ไม่ค่ะมันไม่มีอะไรต้องคุยอีกแล้วถ้าจะคุยก็ต้องคุยตรงนี้ให้จบ

“เพื่อนแบบไหนคะที่มีลูกด้วยกันได้” ฉันยังคงถามต่อโดยที่ไม่ได้สนใจการอ้อนวอนของผู้ชายคนนี้ ลองมาเจอแบบฉันบ้างไหม ไม่เข้าไปตบไปถีบเขาสองคนตั้งแต่แรกก็ดีเท่าไหร่แล้ว

“ไม่ใช่ครับที่รัก ไม่ชะ... / ฮึก! ฮื่อ ๆๆ” เขากำลังจะบอกฉันว่าไม่ใช่ลูกเขาเหรอวะ จะปฏิเสธหน้าด้าน ๆ เลยรึไง แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ร้องไห้หนักกว่าเดิมจนเขาต้องรีบหันไปดู เหอะ! ห่วงกันมากแล้วทำไมไม่อยู่ด้วยกันล่ะ มีลูกด้วยกันแล้วแท้ ๆ

“เกลเธอเข้าไปในห้องก่อน ไม่ต้องคิดมากเดี๋ยวฉันเคลียร์กับขนมเอง” จากที่เสียใจมากตอนนี้ความโกรธก็เข้ามาแทนที่แล้ว เฮ๊ย! นี่ห่วงกันมากจนให้อีกคนเข้าไปพักแล้วจะเคลียร์กับฉันเองงั้นเหรอ? เห็นฉันเป็นอะไรวะ เห็นการคุยกับฉันเป็นแค่เรื่องง่าย ๆ ที่คุยแป๊บเดียวก็จบเหรอ?

“อื้อ” ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าทั้งน้ำตาแล้วก็ค่อย ๆ หันตัวไปช้า ๆ เหมือนคนไร้เรี่ยวแรง

“หยุด! ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นค่ะ ฉันไปเอง ห่วงกันมากก็อยู่ด้วยกันสิวะ มีลูกด้วยกันขนาดนี้จะแยกกันอยู่ทำไม แล้วหลอกฉันว่าเป็นเพื่อนสนิททั้งที่มันไม่ใช่เลยสักนิดเดียวทำแบบนี้พวกคุณสนุกมากไหม!” ฉันมองหน้าเขาสองคนด้วยความเสียใจปนแค้น เรื่องบัดซบมาเกิดกับฉันได้ยังไง โคตรขยะแขยงเลย!

“เรากลับไปคุยกันที่ห้องก่อนได้ไหม คนดีใจเย็น ๆ ก่อนนะครับ” น้ำเสียงอ้อนวอนขอร้องพร้อมแววตาสั่นไหวที่ส่งมาให้ฉันถ้าเป็นเรื่องอื่นฉันคงยอม แต่เรื่องนี้คงไม่ค่ะ ฉันไม่อินกับการกระทำของเขาเลยสักนิด

“ไม่!” ฉันตะคอกใส่หน้าผู้ชายคนนี้ คนที่ฉันคิดว่าเป็นคนรักที่ดีของฉันมาตลอด แต่ที่จริงมันไม่ใช่เลย สิ่งที่ฉันเห็นมันก็แค่หน้ากาก