สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ นิยาย บท 4

ฉู่เหมียนมองชายหนุ่มที่จูงมือเธอเดินไปข้างหน้าอย่างเลื่อนลอย

ปีนั้นเขาก็เป็นแบบนี้ จูงมือเธอหนีการไล่ล่าของคนเหล่านั้น

ถ้าตอนนั้นกู้ว่างเชินเย็นชากับเธอ เธอคงจะไม่รักเขาอย่างสุดหัวใจ คงไม่ถึงขั้นยอมแตกหักกับครอบครัว

แต่ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้? แล้วตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่กันแน่?

หรือว่าเห็นเธอคลุมเครือกับชายอื่นแล้วหึงหวง?

แต่ไม่นานฉู่เหมียนก็ล้มเลิกความคิดนี้ไปซะ

กู้ว่างเชินน่ะเหรอ เขาไม่มีหัวใจ เขาไม่เคยรักเธอ แล้วจะหึงหวงได้อย่างไร

ฉู่เหมียนถูกผลักเข้าไปในห้องน้ำ ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เธอรู้สึกอ่อนแรง

กู้ว่างเชินหน้าเคร่งเครียด กดเธอไว้กับขอบอ่างล้างหน้า หันหลังให้กับแสงไฟในห้องน้ำ ทำให้มองไม่เห็นโครงหน้าอย่างชัดเจน แต่แสงเงาก็ยังพอแสดงให้เห็นว่าเขาหล่อแค่ไหน

"ฉู่เหมียน เราสองคนยังไม่ได้หย่ากัน!" เขากล่าวคำนี้ลอดไรฟัน

หลังของฉู่เหมียนแนบกับอ่างล้างหน้า กระจกเงาสะท้อนให้เห็นรอยสักรูปผีเสื้อบนหลังของเธอ สวยงามมาก

เธอเงยหน้าขึ้น กลั้นความเจ็บปวดใจไว้ น้ำเสียงนิ่งเฉย “คุณกู้ ฉันเซ็นใบหย่าเรียบร้อย ตามหลักถือว่าเราสองคนหย่าขาดกันไปแล้ว”

กู้ว่างเชินมองดวงตาของฉู่เหมียนสั่นไหว มือที่กำข้อมือของเธอค่อย ๆ ออกแรงมากขึ้น

"คุณ...กู้...เหรอ" เขาถามเบา ๆ โดยเน้นทีละคำ

ฉู่เหมียนไม่เคยพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงแบบนี้ เธอมักจะยิ้มแย้มแจ่มใสอยู่เสมอ

นี่เป็นครั้งแรกที่ฉู่เหมียนเรียกเขาว่าคุณกู้ ช่างแปลกและห่างเหินราวกับมีกำแพงมากั้นสิ่งต่างๆ ไว้

เมื่อก่อนเธอชอบเดินตามเขาไปทุกที่ เรียกเขาว่า ‘อาเชิน’ ‘พี่อาเชิน’ เสียงที่เรียกเขาแต่ละครั้งอ่อนหวานละมุน

แต่เขาไม่เคยชอบ บอกว่าเขาไม่ชอบให้เรียกแบบนี้ เธอจึงไม่เรียกอีกเลย

"ทำไม เรียกคุณกู้ไม่ถูกเหรอ" ฉู่เหมียนหรี่ตาลง ขยับเข้าไปใกล้กู้ว่างเชินเล็กน้อย

แต่งงานกันมาสามปี นี่เป็นครั้งแรกที่ฉู่เหมียนอยู่ใกล้เขาขนาดนี้

ทั้งสองสบตากัน เธอเห็นความประหลาดใจในดวงตาสีดำของเขา

ประหลาดใจที่เธอเรียกเขาว่าคุณกู้เหรอ?

ฉู่เหมียนมองใบหน้าที่เธอหลงรักมานานหลายปี เสียงแผ่วลง ยานคางเล็กน้อย แฝงไว้ด้วยความทรงเสน่ห์

"ไม่ถูกสิ ฉันควรเรียกคุณว่า 'อดีตสามี' มากกว่า"

หัวใจของกู้ว่างเชินหดหู่ลง เขากำข้อมือของฉู่เหมียนแน่นขึ้น ผลักเธอถอยหลังไป "ฉู่เหมียน เธอท้าทายฉันเหรอ"

"ฉันจะกล้าท้าทายคุณได้ยังไง" ฉู่เหมียนหัวเราะเบา ๆ น้ำเสียงเสียดสี

แต่กลับกลายเป็นว่าท่าทีของฉู่เหมียนทำให้กู้ว่างเชินหงุดหงิดยิ่งกว่าเก่า

"คุณฉู่ คุณไม่เป็นไรใช่ไหมครับ" จู่ ๆ ก็มีคนเรียกจากนอกห้อง

ฉู่เหมียนหันไปมอง กู้ว่างเชินจำได้ว่าเป็นเสียงของคุณชายตระกูลหลิน

เหอะ ผูกพันกันเร็วขนาดนี้เลยเหรอ

ฉู่เหมียนยิ้ม เธอสบตากับกู้ว่างเชินพร้อมพูดจาคลุมเครือว่า "ฉันไม่เป็นไรค่ะ 'คุณหลิน' รบกวนคุณรอฉันสักเดี๋ยวนะคะ"

เธอจงใจเน้นคำว่า ‘คุณหลิน’ เป็นพิเศษ เพื่อให้กู้ว่างเชินได้ยิน

ราวกับกำลังบอกกู้ว่างเชินว่า ตอนนี้ ‘คุณกู้’ ก็ไม่ได้ต่างอะไรจากคุณหลิน คุณหวัง อะไรทำนองนั้น

กู้ว่างเชินขมวดคิ้ว แววโกรธเกรี้ยวปรากฏในดวงตา

ฉู่เหมียนกล้าสานสัมพันธ์กับชายอื่นต่อหน้าเขางั้นเหรอ

"ฉู่เหมียน เธอจะไปนอนกับเขาให้ได้เลยหรือไง" กู้ว่างเชินกัดฟัน มือข้างหนึ่งบีบคางฉู่เหมียน น้ำเสียงดุร้าย

ฉู่เหมียนผลักกู้ว่างเชินออก เธอทำได้จริง ๆ

ดวงตาสีอัลมอนด์ของเธอแวววาว ใบหน้ายิ้มแย้ม แม้จะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนที่สุดแต่คำพูดกลับเย็นชาอย่างยิ่ง "อดีตสามี คุณล้ำเส้นเกินไปแล้ว"

…อดีตสามี คุณล้ำเส้นเกินไปแล้ว

เธอจุดไฟแห่งอารมณ์ให้กู้ว่างเชิน

กู้ว่างเชินกระชากฉู่เหมียนกลับมา มือข้างหนึ่งจับที่เอวของฉู่เหมียน กดเธอไว้กับกำแพง แล้วจู่ ๆ ก็บดจูบลงไป

ล้ำเส้นเหรอ

งั้นเขาจะทำให้เธอดูว่าอะไรคือการล้ำเส้นของจริง

พวกเขาแค่เซ็นใบหย่ากันเท่านั้น ยังไม่ได้ดำเนินการตามกฎหมาย ความหมายก็คือเธอยังคงเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของกู้ว่างเชิน!

การที่เธอไปเสนอตัวนอนกับชายอื่นต่อหน้าเขา นั่นไม่ใช่การหยามเกียรติเขาเหรอ

ดวงตาของฉู่เหมียนเบิกกว้างเต็มที่ แววตาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

กู้ว่างเชินเป็นบ้าไปแล้วรึไง

แต่งงานกันมาสามปี เขาไม่เคยแตะต้องเธอเลย แต่ตอนนี้กลับจูบเธอซะอย่างนั้น

จูบของเขารุนแรง ฉู่เหมียนถูกเขาใช้ฟันขบจนเจ็บปวด ไม่รู้ว่าเพราะจูบของเขาหรือฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่กระจายไปทั่วร่างกาย เธอรู้สึกว่าร่างกายตัวเองอ่อนยวบ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน