สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1008

"คุณ พอ…พอหรือยัง? ปล่อยผมไปเถอะ…" คนคนนั้นถือโทรศัพท์ไว้ในมือ พูดด้วยเสียงที่สั่นเทา

แต่ทันทีที่เพิ่งพูดจบ

ปัง!

มีมือข้างหนึ่งแทงทะลุหน้าอกของเขา ทำลายหัวใจของเขาโดยตรง

ร่างกายของคนคนนั้นสั่นสะท้าน เบิกตากว้างมองหลินหยาง อ้าปากอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้แม้แต่คำเดียว เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากตรงหน้าอกอย่างต่อเนื่อง…

กึก!

คนคนนั้นล้มลงบนพื้น สิ้นลมหายใจไปโดยตรง

ลั่วเฉียนตกใจจนแทบหมดสติ

เธอไม่เคยเห็นหลินหยางที่ใช้ความรุนแรงแบบนี้มาก่อน

ครั้งนี้เขาโกรธจริงแล้ว

ทุกกระบวนท่าคือการฆ่า ไม่มีความปราณีแม้แต่นิดเดียว

"หลินหยาง คุณ…คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?"

ลั่วเฉียนขดตัวอยู่ในมุมหนึ่งของห้อง ราวกับลูกแมวน้อยที่ได้รับความตกใจ

"ผมไม่เป็นอะไร!"

หลินหยางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง "ไม่ได้ทำให้คุณตกใจใช่หรือเปล่า…"

"ไม่…ไม่…"

"ดูเหมือนผมใจดีมากเกินไป! หมู่บ้านราชาสมุนไพรโหดร้ายกว่าที่ผมคิดเอาไว้เยอะ"

ในแววตาของหลินหยางเผยให้เห็นความดุร้าย พูดเสียงเบา "ผมจำเป็นต้องกำจัดหมู่บ้านราชาสมุนไพรให้เร็วที่สุด ยิ่งไปกว่านั้น…ตอนนี้เคอเอ๋อตกอยู่ในอันตราย ผมต้องรีบไปช่วยเธอออกมาจากหมู่บ้านราชาสมุนไพร!"

"หลินหยาง! ฉันรู้สึกว่า สิ่งที่คุณควรทำมากที่สุดในตอนนี้ไม่ใช่ไปอีกตามหาหมู่บ้านราชาสมุนไพรเพื่อล้างแค้น!" ลั่วเฉียนลังเลสักพัก พูดเสียงเบา

หลินหยางมองเธอ "หมายความว่ายังไง?"

"โรงพยาบาล!" ลั่วเฉียนไม่รู้ควรพูดยังไง พูดคำพูดประโยคนี้เพียงประโยคเดียว

ทันใดนั้น ร่างกายของหลินหยางสั่นสะท้าน

ใช่แล้ว!

โรงพยาบาล!

หม่าไห่กำลังถูกช่วยชีวิต!

ซูเหยียนออกจากสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี หากไม่ได้รับการดูแลอย่างมีประสิทธิภาพ สถานการณ์ของเธอในตอนนี้ก็จะยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น!

"ใช่! ผมต้องรีบไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้! ต้องไปโรงพยาบาล!"

หลินหยางรีบวิ่งออกไปทางด้านนอก

"เอ๋! หลินหยาง คุณรอฉันด้วย!"

ลั่วเฉียนตะโกนพร้อมกับวิ่งตามออกไป

นั่งรถแท็กซี่ไปถึงโรงพยาบาลประชาชนอย่างเร่งรีบ ตอนนี้มีผู้คนแออัดกันจำนวนมาก

บริษัทหยางหัวและสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีเกิดเหตุการณ์การวางยาพิษอย่างต่อเนื่อง ทำให้มีผู้บาดเจ็บล้มตายจำนวนมาก เรื่องนี้ไม่เพียงสร้างอิทธิพลต่อความคิดเห็นของสาธารณชน แต่ยังเพิ่มแรงกดดันต่อการรักษาพยาบาลของเจียงเฉินด้วย

ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากที่สถาบันการแพทย์พรรคซวนอีถูกสั่งปิด มีผู้ป่วยจำนวนมากในสถาบันจำเป็นต้องย้ายมารักษาตัวที่โรงพยาบาลประชาชน

เป็นผลให้โรงพยาบาลในเมืองแออัดและทางเดินในแต่ละชั้นของแผนกผู้ป่วยในก็เต็มไปด้วยเตียง

หน้าห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลในเมือง

กงซีหยุนยืนขมวดคิ้วอยู่ตรงนั้น

เห็นหลินหยางเดินมาพร้อมกับสีหน้าที่เย็นชา กงซีหยุนรู้สึกอึ้งก่อน หลังจากนั้นดีใจจนถึงขีดสุด

"ประธานหลิน?"

กงซีหยุนก้าวออกมาด้วยความดีใจ

หลินหยางไม่ได้เปลี่ยนรูปลักษณ์ของตนเองให้กลายเป็นหมอเทวดาหลิน ถ้าทำแบบนั้น จะดึงดูดความสนใจของนักข่าวจำนวนมาก และทำให้คนของหมู่บ้านราชาสมุนไพรตื่นตัว

อย่างไรก็ตาม หมู่บ้านราชาสมุนไพรและโลกภายนอกคิดว่าเขาตายแล้ว

"อย่าเสียงดัง!"

หลินหยางพูดเสียงเบา เหลือบมองห้องฉุกเฉินแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม "หม่าไห่เป็นยังไงบ้าง?"

"กำลังรับการช่วยเหลือ!" กงซีหยุนพูดด้วยสีหน้าที่มืดมน "หมอบอกว่า…โอกาสสำเร็จ…ริบหรี่มาก…"

"ริบหรี่มาก?"

แววตาของหลินหยางเคร่งขรึมลง

เขาก็เป็นคนในวงการแพทย์เช่นกัน ย่อมเข้าใจคำว่าริบหรี่หมายถึงอะไร

หลินหยางเหลือบมองประตูของห้องฉุกเฉิน ถามอย่างกะทันหัน "ซูเหยียนอยู่ไหน?"

"เรื่องนี้…" กงซีหยุนลังเลสักพัก ไม่กล้าพูด

หลินหยางรู้สึกโกรธมาก ตะคอกเสียงเบา "รีบบอกผมมา ซูเหยียนอยู่ไหน?"

"ประธานหลิน ตอนนี้คุณซูเหยียนอยู่…อยู่ห้องไอซียู…" กงซีหยุนสะดุ้งตกใจ รีบตอบคำถาม