สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1018

เซียวหงมั่นใจขนาดนี้ หรือว่า…เขาถอนพิษได้แล้วจริง?

"ฉันขอดูหน่อย!"

ศิษย์พี่ฟางทนไม่ไหวเป็นคนแรก รีบนั่งยองลง ใช้เข็มเงินตรวจสอบ

ผ่านไปสักพัก เธอรู้สึกตกใจจนถึงขีดสุด

"เป็นไปได้ยังไง? พิษในร่างกายของเขา…หายไปหมดแล้ว!"

"ฉันขอดูด้วย…สวรรค์ เป็นเรื่องจริงเหรอ?"

"วิเศษมาก! !"

"เป็นแบบนี้ได้ยังไง?"

เสียงอุทานยิ่งอยู่ก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น

คนของหมู่บ้านราชาสมุนไพรล้วนแต่มีความรู้ทางการแพทย์ หลังผ่านการตรวจสอบ คนคนนี้ถูกพิษหรือเปล่า ไม่สามารถปิดบังพวกเขา

"นี่…ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้?"

ลูกศิษย์คนหนึ่งแอบก้าวถอยหลัง กระซิบที่ข้างหูของหวังอี "ศิษย์พี่หวัง ก็ไหนคุณใช้ยาพิษทำลายหัวใจที่อาวุโสสองเป็นคนพัฒนาขึ้นไม่ใช่เหรอ? ถ้าไม่มียาถอนพิษก็ไม่สามารถถอนพิษ…ทำไม…เซียวหงคนนี้ใช้เข็มเงินแค่ไม่กี่เล่ม…ก็สามารถถอนพิษได้แล้ว?"

"คุณถามผม ผมถามใคร?" หวังอีขมวดคิ้วแน่น สีหน้าดูน่าเกลียดจนถึงขีดสุด

ผิดถูกกำจัดหมด ลูกศิษย์คนนั้นลืมตาขึ้นอย่างเชื่องช้า

"ศิษย์น้อง คุณเป็นยังไงบ้าง?" น้องหลี่รีบถาม

"ผม…ผมไม่เป็นไร ศิษย์พี่ จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเหรอ? ศิษย์พี่เสวียมาหาคุณหรือยัง?" ศิษย์น้องคนนั้นมองไปทางหวังอีด้วยท่าทางที่มึนงงเล็กน้อย

สีหน้าของหวังอีเปลี่ยนไปทันที พูดด้วยความร้อนใจ "คุณกำลังพูดเหลวไหลอะไร? สมองคุณมีปัญหาเหรอ? รีบหุบปากเดี๋ยวนี้เลย"

"ศิษย์พี่? มีอะไรเหรอ? ก็คุณเป็นคนสั่งให้ผมดื่มยาพิษ ขอให้ผมช่วยคุณไม่ใช่เหรอ? ผมถามแค่นี้ก็ไม่ได้?" ลูกศิษย์คนนั้นพูดด้วยสีหน้าที่ไร้เดียงสา

เขายังไม่รู้ตัวว่าคำพูดของตนเองไปกระตุ้นความโกรธของศิษย์พี่ฟางและคนอื่น

"หวังอี! ทั้งหมดนี้เป็นแผนของคุณจริงด้วย!"

"ไป พาศิษย์น้องคนนี้ไปพบหัวหน้าหมู่บ้าน!"

"ให้หัวหน้าหมู่บ้านคืนความยุติธรรมให้พวกเรา!"

"ได้!"

"นี่นี่นี่ พวกคุณฟังผมอธิบายก่อน! ผมไม่รู้อะไรทั้งนั้น หมอนี่มันเลอะเลือนไปแล้ว เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับผม!"

หวังอีรีบพูดบ่ายเบี่ยง แต่มันไม่มีประโยชน์

เกิดความวุ่นวายขึ้นในสถานที่เกิดเหตุ

แต่เซียวหงกลับเดินจากไปด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

ที่เขายอมลงมือช่วย ทั้งหมดก็เพราะไม่อยากให้เรื่องมันบานปลาย

เรื่องของหวังอีถูกเปิดโปง ต้องเลือกที่จะประนีประนอมแน่นอน เขามีภูมิหลังที่ไม่ธรรมดา อิทธิพลอยู่เหนือคนอื่น ถึงเสวียหูและคนอื่นรู้ว่าเป็นฝีมือของเขา แต่มันก็ไม่สามารถทำอะไรเขา

สุดท้าย บทสรุปของเรื่องนี้ก็คือต่างคนต่างยอมถอยคนละก้าว

นี่คือบทสรุปที่เซียวหงต้องการมากที่สุด

เขาในตอนนี้อยากเป็นเพียงมนุษย์ล่องหนคนหนึ่ง

เพราะท้ายที่สุดเขาไม่ใช่เซียวหงตัวจริง จำเป็นต้องถ่อมตนเข้าไว้

เพียงแต่…เรื่องราวมักจะขัดกับความต้องการ

"ศิษย์พี่เซียว!"

มีเสียงตะโกนสายหนึ่งทำให้เซียวหงดึงสติกลับมาจากความคิด

"ศิษย์น้องเสวียหู มีอะไรหรือเปล่า?" เซียวหงหันไปถาม

"ศิษย์พี่ คุณถอนพิษในร่างกายของศิษย์น้องคนนั้นได้ยังไง?" เสวียหูยิ้มเล็กน้อยแล้วถาม

"ก็แค่ทำตามขั้นพื้นฐาน" เซียวหงไม่ยอมอธิบายอะไรมาก

"ดูเหมือนทักษะการฝังเข็มของศิษย์พี่ไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง วิสัยทัศน์ของเสวียหูสั้นเกินไป พวกศิษย์พี่ฟางก็รู้สึกตกใจกับทักษะเข็มเงินที่ล้ำเลิศแบบนี้มาก พวกเธอขอให้ฉันมาขอโทษคุณ ก่อนหน้านี้พวกเธอพูดมากล่วงเกินคุณ หวังว่าศิษย์พี่จะไม่ถือสา" เสวียหูพูดด้วยความระมัดระวัง

"ผมไม่เคยเก็บเอาไปใส่ใจ" เซียวหงส่ายหัว

"จริงเหรอ? ถ้าเป็นแบบนั้นพวกเราก็สบายใจ"

เสวียหูถอนหายใจอย่างโล่งอก

แต่ในตอนนั้นเอง มีร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นอย่างกะทันหัน

"อ๊าก! !"

คนทั้งสองสะดุ้งตกใจ หันไปมองตามต้นทางของเสียงพร้อมกัน

สีหน้าของเซียวหงเคร่งขรึมลง

ชายชราที่มีเลือดท่วมตัวและแขนขาถูกล่ามด้วยโซ่ตรวนถูกขับไล่เข้ามาในหมู่บ้าน