สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1019

เห็นเพียงอาวุโสสองเงยหน้าขึ้นอย่างกะทันหัน แววตาทั้งคู่เป็นประกาย ถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "พิษของผม ถ้าหากไม่มียาถอนพิษ แม้กระทั่งผมก็ไม่สามารถใช้เข็มเงินถอนพิษ ทำไมลูกศิษย์อย่างคุณถึงสามารถถอนพิษได้อย่างง่ายดาย? คุณ…บอกผมได้หรือเปล่า?"

คำพูดประโยคนี้ ทำให้อุณหภูมิภายในห้องโถงบรรพบุรุษลดต่ำลงหลายองศา

สายตาของทุกคนมองมาทางเซียวหงไม่กระพริบตา…

เซียวหงเงียบ

เขาจ้องอาวุโสสองโดยไม่พูดอะไร

อาวุโสสองก็มองเขาเช่นกัน

แววตาที่เต็มไปด้วยความผันผวนของเขามีไหวพริบที่ไม่สามารถจับต้องไหลเวียน…

เงียบสนิท!

"เห้อ!"

เซียวหงถอนหายใจเสียงเบา

เขารู้ คงไม่สามารถทำตามแผนต่อไปได้อีกแล้ว ไม่เช่นนั้นตัวตนของเขาคงถูกเปิดเผยก่อนที่งานจะสำเร็จแล้ว

ในเมื่อเป็นแบบนี้ คงต้องใช้แผนสอง

เซียวหงตบฝุ่นบนร่างกายของตนเอง พูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ "อันที่จริงเหตุผลนั้นง่ายมาก!"

"คืออะไร?" อาวุโสสองรีบถาม

"นั่นก็คือ…ทักษะเข็มของพวกคุณ…ไม่ได้เรื่อง" เซียวหงพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

ทันทีที่สิ้นเสียงคำพูดประโยคนี้ สถานที่เกิดเหตุเงียบสนิท…

ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ถึงไม่นับอาวุโสสองหวังเฉียว แต่ละคนก็ล้วนแต่เป็นบุคคลมีความสามารถชั้นยอดภายใต้บังคับบัญชาของอาวุโสสอง

ยังไม่ต้องพูดเรื่องที่ผู้รับผิดชอบทุกคนล้วนแต่เป็นผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์ที่มีชื่อเสียง เฉพาะลูกศิษย์ที่ถูกปลูกฝังโดยหวังเฉียว เมื่อออกสู่โลกภายนอกมีคนไหนบ้างที่ไม่ใช่แพทย์ที่เก่งกาจ ผู้คนนับถือดุจดั่งเทวดา

แต่เซียวหงคนนี้…กลับพูดแบบนี้ต่อหน้าผู้คนมากมาย?

กำลังดูถูกพวกเขาอยู่เหรอ?

มีใครเคยได้รับความอัปยศและท้าทายแบบนี้บ้าง?

"บังอาจ!"

"บัดซบ! !"

"เซียวหง! คุณกำลังรนหาที่ตายเหรอ?"

"คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร? ถึงขั้นกล้าพูดจาสามหาวแบบนี้ต่อหน้าอาวุโส?"

ทุกคนตั้งสติได้ ตะคอกด้วยความโกรธทันที

"คุกเข่า!"

แต่ละคนตะคอกใส่เซียวหง

"ใช่ คุกเข่าลง! ยอมรับผิดต่ออาวุโสเดี๋ยวนี้!"

"รีบคุกเข่าเดี๋ยวนี้!"

"คุกเข่า ไม่ได้ยินเหรอ?"

เผชิญหน้ากับคำตำหนิและด่าของผู้คน เซียวหงราวกับไม่ได้ยิน ยิ่งไปกว่านั้นยังพูด "ทำไม? ผมพูดความจริงผิดตรงไหนเหรอ? ถ้าหากพวกคุณคิดว่าผมพูดผิดตรงไหน สามารถชี้ออกมาได้เลย"

"ไอ้เวร! ที่คุณพูดเมื่อกี้ ไม่ได้กำลังบอกว่าทักษะเข็มเงินของอาวุโสสู้คุณไม่ได้เหรอ?" ผู้ดูแลคนหนึ่งชี้หน้าเซียวหงแล้วพูด

"ผมสามารถถอนพิษ แต่อาวุโสพูดเองว่าถ้าเป็นเขาคงทำไม่ได้ ดังนั้นไม่ใช่ผมบอกว่าทักษะเข็มของอาวุโสสู้ผมไม่ได้ แต่เขาเป็นคนพูดเอง ถ้าหากคุณมีข้อสงสัยอะไรก็ถามอาวุโส!" เซียวหงพูด

"เหลวไหลสิ้นดี! เหลวไหลสิ้นดี!" ผู้ดูแลคนนั้นรู้สึกโกรธมาก

"ถ้าหากคุณไม่พอใจ สามารถลองถอนพิษดูก็ได้! ถ้าหากคุณทำได้ ผมขอยอมแพ้แต่โดยดี"

"คุณ…"

"จองหองมาก!"

"คุณก็แค่โชคดีทำสำเร็จ ถึงขั้นทำตัวอวดดีขนาดนี้แล้วเหรอ?"

"เขาเป็นลูกศิษย์ของอาวุโสคนไหน? หมู่บ้านราชาสมุนไพรของเรามีคนอวดดีแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?"

ทุกคนรู้สึกโมโหมาก สายตาที่มองมาทางเซียวหงราวกับต้องการกลืนเขาลงท้องทั้งเป็น

แม้กระทั่งหวังอีก็รู้สึกโกรธมากเช่นกัน เขาเบิกตากว้างจ้องเซียวหง

ทว่าอาวุโสสองหวังเฉียวกลับไม่มีท่าทีของความโกรธแม้แต่นิดเดียว เพียงแค่กวาดสายตามองเซียวหงตั้งแต่หัวจรดเท้าโดยไม่พูดอะไร

"หุบปากให้หมด" ในตอนนั้นเอง หวังเฉียวเอ่ยปากพูดอย่างกะทันหัน

ห้องโถงบรรพบุรุษที่วุ่นวายเงียบสงบลงทันที

เห็นเพียงหวังเฉียวพูด "เซียวหง! ผมต้องการให้คุณแสดงวิธีการถอนพิษให้ลูกศิษย์คนนั้นให้ผมดูหนึ่งรอบ! ได้ยินหรือยัง?"

"อาวุโสสอง คุณอยากเรียนทักษะเข็มของผมเหรอ?" เซียวหงพูด

"คุณพูดอะไรนะ?"

"ไอ้ลูกสุนัข! อวดดีเกินไปแล้ว!"

คำพูดประโยคนี้ของเซียวหงจุดประกายความโกรธของทุกคน แต่ละคนก้าวออกมาเตรียมตัวลงมือกับเซียวหง