สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1020

แต่ในตอนนั้นเอง มีลูกศิษย์คนหนึ่งวิ่งเข้ามา

"เซียวหงอยู่ไหน?"

"มีอะไรเหรอ?" เซียวหงหันไปมองคนคนนั้น

"อาวุโสห้ามีคำสั่ง สั่งให้คุณรีบไปพบเขาเดี๋ยวนี้" ลูกศิษย์คนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมแล้วเดินจากไป

"หืม" เซียวหงดูไม่กระวนกระวายแม้แต่นิดเดียว

"คุณรีบไปพบอาวุโสสิ!"

ทุกคนรีบลากตัวของเซียวหงไปหาอาวุโสห้าทันที

หลังจากที่เรื่องนี้แพร่กระจายออกไป ทางลูกศิษย์ของอาวุโสห้าดูกระวนกระวายและหวาดกลัวมาก

ในหมู่บ้านราชาสมุนไพร อิทธิพลของอาวุโสสองแค่รองลงมาจากหัวหน้าหมู่บ้านทั้งสองและเบื้องบน เพราะเหตุนี้ ในมือของเขาจึงมีทรัพยากรจำนวนมาก และลูกศิษย์ที่เขารับทั้งหมดก็ล้วนแต่เป็นบุคคลมีความสามารถทั้งนั้น มีคนไหนบ้างที่ไม่ใช่อัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะ? อาวุโสห้าจะเอาอะไรไปเทียบกับคนแบบนี้?

ยิ่งไปกว่านั้นอาวุโสสองใช้อิทธิพลของตนเอง สั่งให้ลูกศิษย์แทรกแซงเข้าไปอยู่ในหน่วยของหมู่บ้านมากมาย

ถ้าหากผูกความแค้นร่วมกับอาวุโสสอง คนของอาวุโสห้าต้องลำบากแน่นอน

ดังนั้นทุกคนจึงต้องการให้เซียวหงไปขอขมา

ภายในสวนที่พักอาศัยของอาวุโสห้า

อาวุโสห้าฉางเหมี่ยวกำลังยืนอยู่ตรงหน้าต้นไม้ มองดูผลไม้บนต้นด้วยสีหน้าที่กังวลและหมดหนทาง

"ท่านอาวุโส เซียวหงมาถึงแล้ว!" มีคนพูด

ฉางเหมี่ยวหันกลับมา

พบว่ามีคนกลุ่มหนึ่งกำลังเดินเข้ามา

คนที่อยู่ด้านหน้าสุดคือเซียวหง

แต่ตอนนี้เขาถูกลูกศิษย์จำนวนมากล้อมรอบ

ท่าทางของแต่ละคนดูโกรธมาก เห็นได้ชัดว่าต้องการถามหาความผิดจากเขา

"คำนับอาวุโส" เซียวหงคำนับอย่างไม่เร่งไม่รีบ

"เซียวหง คุณรู้หรือเปล่าว่าคุณทำผิดอะไร?" ฉางเหมี่ยวพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"ไม่รู้" เซี่ยวหงพูด

"คุณพูดอะไรนะ?"

"นี่มันเวลาไหนแล้วคุณยังปากแข็งอีก?"

"หมดหนทางเยียวยา! หมดหนทางเยียวยาแล้ว!"

ลูกศิษย์ที่อยู่โดยรอบรู้สึกโกรธมาก

ฉางเหมี่ยวยกแขนขึ้น สั่งให้ทุกคนเงียบ

"เซียวหง! อาวุโสสองมีสถานะที่ไม่ธรรมดา เป็นที่ชื่นชมของเบื้องบน ถึงแม้ผมก็เป็นอาวุโสเหมือนกัน แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา ผมก็ไม่มีสิทธิ์พูดอะไรอยู่ดี พวกเราทุกคนล้วนแต่ใช้ชีวิตอยู่ในหมู่บ้านราชาสมุนไพร ถ้าหากล่วงเกินอาวุโสสอง คุณเคยคิดถึงทุกคนบ้างหรือเปล่า? เคยคิดถึงอาวุโสอย่างผมบ้างหรือเปล่า?" ฉางเหมี่ยวขมวดคิ้ว

"อาวุโส เรื่องนี้ผมจะจัดการเอง" เซียวหงพูด

"คุณจะจัดการยังไง? เมื่อกี้ผมต้องการไปอธิบายเรื่องนี้ให้อาวุโสสองให้เข้าใจ แต่อาวุโสสองไม่ยอมพบหน้าของผมด้วยซ้ำ! เขาต้องโกรธแน่นอน ถ้าหากไม่มีคำอธิบายในเรื่องนี้ มีแต่จะทำให้เรื่องมันร้ายแรงมากขึ้นเท่านั้น! เซียวหง ผมก็หวังดีต่อคุณ คุณล่วงเกินอาวุโสสองไม่ได้ อยู่ต่อหน้าเขา คุณก็ไม่ต่างอะไรกับมดตัวหนึ่งเท่านั้น ฟังเชื่อฟังอาจารย์สักครั้ง รีบไปคุกเข่าขอขมาอาวุโสสองเดี๋ยวนี้ บางทีการทำแบบนี้อาจจะพลิกสถานการณ์ได้!" ฉางเหมี่ยวพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

"ใช่ รีบไปขอโทษเดี๋ยวนี้!"

"ไปขอโทษเดี๋ยวนี้!"

ทุกคนตะคอกด้วยความโกรธ

ทว่า…เซียวหงกลับทำเหมือนไม่ได้ยิน

ในตอนนั้นเอง มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากด้านนอก หลังจากนั้นตามมาด้วยเสียงตะโกนด้วยความโกรธ

"เซียวหงอยู่ไหน?"

ทุกคนหันไปมอง พบว่ามีคนหนุ่มสาวกลุ่มหนึ่งกำลังวิ่งเข้ามาในสวน

"คนพวกนี้เป็นคนของอาวุโสสอง! !" มีลูกศิษย์จำแขกที่ไม่ได้รับเชิญพวกนี้ได้ จึงพูดออกมาโดยตรง

สีหน้าของลูกศิษย์ที่อยู่โดยรอบเปลี่ยนไปทันที

เห็นเพียงชายคนหนึ่งก้าวออกมาจากคนกลุ่มนั้น

ผู้ชายคนนี้ผมยาวคลุมไหล่ หน้าตาหล่อเหลา ในแววตาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง กวาดสายตามองผู้คน

"นั่นมันศิษย์พี่เฉียว!"

"เขามาแล้ว…"

สีหน้าของศิษย์พี่ฟางและคนอื่นดูน่าเกลียดขึ้นมาทันที…

"คนคนนี้เป็นใคร?" เซียวหงถามด้วยความไม่เข้าใจ

"ศิษย์พี่เซียว คุณไม่รู้จักศิษย์พี่เฉียว?" เสวียหูที่อยู่ด้านข้างพูดด้วยความตกตะลึง

"ผมเป็นคนความจำไม่ค่อยดี บางทีเมื่อก่อนอาจจะรู้จัก แต่ตอนนี้…จำไม่ได้แล้ว" เซียวหงพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"มีแบบนี้ด้วยเหรอ?"