สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1021

"ศิษย์พี่เซียว คุณบ้าไปแล้วหรอ? คุณจะแข็งทักษะเข็มกับศิษย์พี่เฉียวหรอ? คุณ...คุณรู้ความแข็งแกร่งของเขาไหม?" เสวียหูกระทืบเท้าด้วยความรีบร้อน จ้องตาเขม็ง

"ผมจะแก้ปัญหาเอง" เซียวหงพูดอย่างเรียบเฉย

"คุณ..."

"ศิษย์น้อง ไม่ต้องไปสนใจเขาเลย คนนี้ ไม่รู้จักพิจารณาตนเอง!" ศิษย์น้องฟางกระแทกเสียง

เสวียหูถอนหายใจ

"เซียวหง พวกเราจะแข็งกันยังไง?" เฉียวจ้านเป่ยพูดอย่างเฉยเมย

"ในเมื่อเป็นการแข่งขันทักษะเข็ม แน่นอนว่าการหาผู้ป่วยที่ต้องการการฝังเข็มนั้นดีที่สุด อืม...ผมได้ยินมาว่าหยานเคอเอ๋อของพวกเราได้รับบาดเจ็บกำลังรักษาตัวอยู่ใช่ไหม ร่างกายของเธอมีแผล นิ้วมือหัก พวกเราใช้บาดแผลของเธอในการแข่งขันเอาไหม?" เซียวหงครุ่นคิดและพูดออกมา

"โอ้ะ?"

ทุกคนมองหน้ากัน

"เรื่องนี้ต้องขอความคิดเห็นจากอาวุโสห้า" เฉียวจ้านเป่ยพูด

"ถ้าเป็นการรักษาทางการแพทย์ธรรมดา ผมว่าเบื้องบนคงไม่คัดค้านใดๆ" อาวุโสห้าลังเลสักพักและพูดออกมา

"งั้นก็เอาตามนี้! พวกเราไปกันเถอะ" เซียวหงพูด

"ช้าก่อน!" เฉียวจ้านเป่ยตะโกนขึ้นมาทันใด

"ศิษย์พี่เฉียว มีอะไรหรอ?"

"มันจะน่าเบื่อเกินไปถ้าแค่วัดว่าใครเก่งกว่ากัน! พวกเรามาเพิ่มเงื่อนไขมันดีกว่า" เฉยวจ้านเป่ยพูดอย่าง

"เงื่อนไขหรอ? ?"

ทุกคนตกใจ

"ใช่ เงื่อนไขไง! ถ้าเกิดผมสามารถเอาชนะการแข่งขันทักษะเข็ม ศิษย์พี่ ผมอยากให้ศิษย์น้องเซียวของพวกเราพาอาวุโสห้าไปหาอาจารย์ของผมด้วยตัวเองและเขกหัวขอโทษ!" เฉียวจ้านเป่ยพูด

"อะไรนะ?"

ด้านศิษย์ทุกคนของอาวุโสห้าโมโห

"ศิษย์พี่เฉียว! คุณหมายความว่าอะไร? คุณ...คุณจะให้อาวุโสห้าของพวกเราเขกหัวให้กับอาวุโสสองหรอ?" ศิษย์น้องฟางทั้งโกรธและรีบร้อน ชี้นิ้วและพูดด้วยความอารมณ์

"อาวุโสหาดูแลศิษย์ของตัวเองไม่ดี ก็ต้องรับผิดชอบ! ไปเขกหัวขอโทษอาจารย์ผมแล้วไม่ถูกหรอ?" เฉียวจ้านเป่ยพูด

"คุณ..."

ทุกคนโมโห

อาวุโสห้าเองก็โมโหอย่างมาก พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง: "เฉียวจ้านเป่ย คุณจะอวดดีไปแล้ว!"

"อาวุโสห้า คุณกังวลว่าศิษย์ของคุณจะสู้ไม่ได้หรอ? ถ้างั้นก็เชิญศิษย์ของคุณรีบไปเขกหัวขอโทษอาจารย์ของผมเถอะ! จะได้ไม่ต้องแข่งให้อับอายขายขี้หน้า!"

"คุณ..."

อาวุโสห้าโกรธจนตัวสั่น

เฉียวจ้านเป่ยพูดเช่นนี้ก็ยิ่งยากที่เขาจะบังคับให้เซียวหงไปขอโทษ

ไม่งั้นเขาจะไม่เสียหน้าหรอ?

เฉียวจ้านเป่ยนี่ ด้วยความเกรงว่าอาวุโสห้าจะยินยอม จึงตั้งใจพูดเช่นนี้ออกมา ไม่ให้เขาถอย

"เฉียวจ้านเป่ย! ผมยอมรับเงื่อนไขของคุณ แต่แม้ว่าผมจะไปขอโทษ อาจารย์ของคุณก็คงไม่พอใจ! เพราะนี่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับผม!" เซียวหงพูดอย่างเฉยเมย

"คุณออกไปก็พอ!"

จู่ๆ อาวุโสห้าก็ตะโกนขึ้นมาด้วยอาจารย์

"อาวุโส? ?"

ศิษย์ทุกคนตกใจ เบิกตามองเขา

"ถ้าไม่สู้จะเสียหน้ายิ่งกว่า แทนที่จะเป็นเช่นนั้น ก็ลองกันสักตั้ง! เซียวหง คุณไปสู้กับเขา อย่างมากก็แค่เขกหัว!" อาวุโสห้าฉางเหมี่ยวตะโกน

ทุกคนอึ้ง

ฉางเหมี่ยวถูกกระตุ้นแล้วจริงๆ

ก็ใช่แหละ

ศิษย์คนหนึ่งของอาวุโสสองจึงกล้ามาแตะจมูกของเขา เขาจะไม่โมโหได้ยังไง?

แม้ว่าเขาจะไม่มีคุณสมบัติที่จะท้าทายอาวุโสสอง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นลูกพลับอ่อนให้รังแก

ไม่ใช่ใครที่ไหนจะมาเหยียบหัวเขาได้!

"อาจารย์ คุณตกลงได้ยังไง? ความแข็งแกร่งของเซียวหง จะไปสู้กับเฉียวจ้านหงได้ยังไง? เกรงว่าคุณจะต้องไปเขกหัวให้อาวุโสสองแล้วนะ?"

ศิษย์ทุกคนล้อมเข้ามาด้วยความรีบร้อน

"เขกหัวขอโทษแล้วยังไง? หรือว่าอยากจะให้ถอยแล้วถอยอีก? เขามารังแกถึงที่นี่ หรือว่าจะถอยอีก? ไม่ใช่สุดทางแล้วหรอ? เขกหัวก็ได้ แต่ครั้งนี้จะไม่ยอมง่ายๆ!" อาวุโสห้าโมโห