สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1035

"พิษอัคคียมราช?"

ลมหายใจของหยานซานไคหยุดชะงัก สีหน้าเริ่มซีดขาว เหมือนนึกถึงอะไรที่น่าสะพรึงกลัวมาก

แต่ผู้คนที่อยู่โดยรอบไม่รู้ว่าพิษอัคคียมราชคืออะไร

จนกระทั่งฝ่ามือของหลินหยางซัดใส่บนร่างกายของหัวหน้าหน่วยอารักขาคนนั้น ทุกคนถึงเข้าใจความหมายของพิษอัคคียมราช

ปัง!

ฝ่ามือตบลงบนร่างกายของหัวหน้าหน่วยอารักขา

เขาหลบไม่ทัน บนหน้าผากโดนฝ่ามือตบใส่ฝ่ามืออย่างจัง หลังจากนั้นร่างกายของเขาล้มลงบนพื้น ไม่มีความเคลื่อนไหวอีกแล้ว

"สิ้นใจแล้ว!"

มีสมาชิกอาวุโสคนหนึ่งสังเกตเห็นดวงตาที่ไร้ชีวิตชีวาของหัวหน้าหน่วยอารักขา อุทานออกมาโดยไม่รู้ตัวทันที

"ฆ่าด้วยฝ่ามือเดียว…พิษอัคคียมราชมันคืออะไรกันแน่? พลังทำลาย…น่ากลัวมาก!"

เสียงอุทานดังขึ้นไม่หยุด

แต่สิ่งที่ทำให้ผู้คนตกใจมากกว่านั้นยังอยู่ข้างหลัง

เห็นเพียงร่างกายของหัวหน้าหน่วยอารักขาที่ล้มลงพื้นคนนั้นมีรอยแตกร้าวปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน รอยแตกร้าวขยายไปทั่วร่างของเขาราวกับใยแมงมุม เหมือนกับแก้วที่มีรอยแตกร้าว หลังจากนั้นร่างกายของเขาเริ่มกลายเป็นสีเขียวอ่อน

เพียงแค่พริบตาเดียว ซากศพที่อยู่ในสภาพสมบูรณ์แตกออกเป็นเสี่ยงจนไม่เหลือเค้าโครงเดิม!

"อะไรกัน?"

ผู้คนรู้สึกตกใจมาก

สมองของแต่ละคนแทบจะหยุดทำงาน!

ฆ่าคนด้วยฝ่ามือเดียว!

ยิ่งไปกว่านั้น…ตายอย่างไร้ศพ!

นี่มันใช้สิ่งที่มนุษย์สามารถทำได้จริงเหรอ?

"ตกลงมันคืออะไรกันแน่? เซียวหง! ตกลงคุณใช้วิธีการแบบไหนก็แน่?" แต่ละคนทั้งโกรธทั้งตกใจ ตั้งคำถามไม่หยุด

แต่หลินหยางไม่ได้ตอบคำถามของพวกเขา

อันที่จริงเขาก็ไม่อยากใช้กระบวนท่านี้

น้อยครั้งที่เขาใช้พิษ

หรือพูดอีกอย่างคือเขาไม่ชอบใช้พิษ

"พวกคุณยังเดินไหวหรือเปล่า?" หลินหยางหันกลับไปถาม

"น่า…จะไหว …"

โชหมิ่งพูดด้วยเสียงที่แหบแห้ง ภายใต้การช่วยเหลือจากพรรคพวกที่อยู่ด้านข้าง ลุกขึ้นยืนด้วยความยากลำบาก

เข็มเงินที่อยู่บนร่างกายของฉงจี้เทียนก็ถูกดึงออก ลุกขึ้นยืนแล้ว

"อีกเดี๋ยวฟังคำสั่งจากผม อย่าทำอะไรส่งเดช ผมจะให้พวกคุณออกจากที่นี่แน่นอน!" หลินหยางพูดเสียงเบา

โชหมิ่งพยักหน้า

ความสามารถที่ศิษย์น้อยเซียวคนนี้แสดงออกมาเกินความคาดหมายของทุกคนไปเยอะมาก

บางทีเขาอาจจะสามารถช่วยคนพวกนี้ไปจากที่นี่ได้จริง

"ศิษย์น้อยเซียว พวกเราจะให้ความร่วมมือกับคุณอย่างเต็มที่" โชหมิ่งพูด

หลินหยางไม่พูดอะไร มองไปข้างหน้าด้วยสายตาที่เคร่งขรึม เตรียมตัวพาคนพวกนี้ออกจากสถานที่เกิดเหตุ

"ไอ้โจรทรยศ คุณคิดว่าคุณสามารถไปจากที่นี่เหรอ?"

หยานซานไคตะคอกด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา โบกมือ

ซ่า…

มีคนของหมู่บ้านราชาสมุนไพรจำนวนมากมารวมกัน

แต่ละคนล้วนแต่เป็นอาวุโสชั้นยอด

รวมกันแล้วมีมากกว่าหนึ่งร้อยคน

ถึงหลินหยางสามารถรับมือคนพวกนี้ พวกโชหมิ่งก็ยังคงสู้ลำบาก ไม่มีทางปกป้องพวกเขาได้อย่างแน่นอน

สีหน้าของโชหมิ่ง หยานเคอเอ๋อดูไม่เป็นธรรมชาติ

"หยานซานไค! คุณคิดจะฆ่าพวกเราทุกคนเหรอ?" หลินหยางตะคอกถาม

"คุณทรยศหมู่บ้าน ผมมีเหตุผลที่ต้องเก็บคุณไว้ด้วยเหรอ? แต่ถ้าหากคุณยอมจำนนแต่โดยดี บางทีผมอาจจะสามารถไว้ชีวิตของคุณ!" หยานซานไคพูด

"หยานซานไค ดูเหมือนคุณจะเข้าใจอะไรผิดแล้ว คุณไม่ได้เป็นเจ้าเหนือหัวของหมู่บ้านราชาสมุนไพร! และผมเป็นคนทรยศหรือเปล่า ไม่ใช่สิ่งที่คุณสามารถตัดสินได้! จำเป็นต้องรอเบื้องบนมาถึง ถึงสามารถตัดสินได้!" หลินหยางพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

"เบื้องบน?" หยานซานไคขมวดคิ้ว "ทำไม? พวกคุณทรยศหมู่บ้าน ยังมีหน้าไปพบเบื้องบนอีกเหรอ?"

"ที่ผมทำไปทั้งหมดก็เพราะหวังดีต่อหมู่บ้านราชาสมุนไพร คุณใช้มนุษย์เป็นเครื่องบูชา เป็นเรื่องที่ผิดต่อจริยธรรมของมนุษย์ นี่คือสิ่งที่ขัดขวางการพัฒนาของหมู่บ้านราชาสมุนไพร พวกเราใช่คนทรยศหรือเปล่า คุณยังไม่สามารถมาตัดสิน หลังจากเบื้องบนมาถึง ความยุติธรรมย่อมปรากฏ!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ดูเหมือนคุณต้องการถ่วงเวลา? ได้! ในเมื่อเป็นแบบนั้น ผมจะทำให้คุณไม่มีอะไรจะพูดอีก!" หยานซานไคโบกมือ ยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูด "ไปเชิญท่านผู้นำ ให้ท่านผู้นำมาตัดสินความเป็นความตายของคนทรยศพวกนี้!"

"ดี!"