สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1052

พิษของหญ้าเฉียวโหยวไม่ได้ทำให้คนเสียชีวิต แต่จะทำให้คนตกอยู่ในอาการโคม่าอย่างรุนแรง แม้เขาจะไม่ตายแต่ก็เป็นการสูญเสียครั้งใหญ่

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ผู้เฒ่าซ่าวตื่นตระหนกก็คืนยานี้ถูกเก็บไว้ในโรงพยาบาล ไม่เคยหยิบมาใช้กับผู้ป่วย แต่สำหรับการวิจัย ตอนนี้เหมือนว่าพิษหญ้าเฉียวโหยวนี้จะไม่มีประโยชน์ทางยาเลย ทำไมหลินหยางถึงบอกว่าใช้กับผู้ป่วยโดยตั้งใจ?

"ไร้สาระ! คุณคิดว่าพวกเราไม่เข้าใจการแพทย์แผนจีนหรอ? ผมเองก็เรียนมาบ้าง! พิษนี้ไม่มีประโยชน์ทางยาเลย นอกเสียจากจะทำร้ายคนได้! คุณอย่ามาพูดหลอกลวงพวกเรา!" ผู้ชายกระแทกเสียงหนึ่งครั้ง

"ถ้าคุณพูดเช่นนี้ ผมก็บอกได้แค่ว่าการแพทย์แผนจีนที่คุณเข้าใจนั้นยังไม่ถึงไหน เหมือนไม่เข้าใจอะไรเลยด้วยซ้ำ!"

"คุณพูดอะไร?" ผู้ชายผงะและระเบิดอารมณ์ออกมา

"ผมพูดแล้วยังไม่เข้าใจหรอ? ระดับการแพทย์แผนจีนของคุณแย่เกินไป! เห็นได้ชัดว่าไม่เข้าใจคุณค่าของยานี้! คุณนั่งดูข้างๆ เงียบๆ เถอะ!"

หลินหยางพูดอย่างเรียบเฉย เดินเข้าไปวัดชีพจรชายวัยกลางคน จากนั้นก็หยิบเข็มเงินจากมือของชายผู้นั้นที่เปื้อนพิษของหญ้าเฉียวโหยวและแทงเข้าไปในร่างของชายวัยกลางคนอีกครั้ง

"ได้! ได้! ผมอยากจะเห็นว่าคุณมีดียังไง!"

ผู้ชายโกรธอย่างมาก

หลินหยางหูทวนลมและแทงเข็มลงไปต่อ

ฉึก!

ในเวลานี้ ร่างของชายวัยกลางคนก็สั่นไหวอีกครั้ง และเขาก็กระอักเลือดออกมาเต็มปาก

"อ๊า?"

"คุณทำอะไร? จะฆ่าเขาหรอ?" ผู้ชายเร่งรีบและตะโกน

"คุณรีบร้อนอะไร? พวกเรายังรักษาไม่เสร็จเลย!" หลินหยางพูดอย่างเรียบเฉย หันหน้าไปพูดกับผู้เฒ่าซ่าว: "ผู้เฒ่า ไปเตรียมเข็มเงินมาหน่อย ให้ผมรักษาคนนี้เอง"

ผู้เฒ่าซ่าวผงะ และตระหนักได้ว่าคนนี้คือหมอเทวดาหลิน!

มีเขาอยู่แล้วจะรักษาโรคไหนไม่ได้!"

ผู้เฒ่าซ่านวิ่งออกไปและหยิบกล่องเข็มเงินมาด้วยตัวเอง เปิดออก

"เป็นเข็มที่ดี!"

หลินหยางมองเข็มสีเงินที่สั่นไหวด้านในและต้องอุทานออกมา

"นี่คือเข็มเงินบริสุทธิ์ที่ทำขึ้นมา พ่อของผมมอบให้กับผม ผมจึงไม่ใช่มันให้เสียประโยชน์ง่ายๆ วันนี้ในเมื่อ...สหายต้องการจะใช้ ผมไม่อาจเก็บเอาไว้อย่างแน่นอน" ผู้เฒ่าซ่าวพูดด้วยรอยยิ้ม

"เป็นเกียรติของผมมาก!"

หลินหยางยิ้มและแทงเข็มลงไป

วิธีการของเขารวดเร็วอย่างมาก เข็มเคลื่อนที่เหมือนน้ำไหล ไม่มีการเคลื่อนไหวเพิ่มเติม

คนที่เดินผ่านเข้ามาดูอย่างมีชีวิตชีวา

การแทงเข็มเงินเหล่านั้นของหลินหยาง ทำให้ผู้ชาย ผู้เฒ่าซ่าวและคนอื่นๆ เบิกตากว้าง

หลังจากลงเข็มไป หลินหยางก็กดที่ไหล่ของชายคนนั้นอีกสองสามครั้งแล้วลงเข็มอีกอันหนึ่ง

"อ้วก!"

ชายวัยกลางคนอ้าปากค้าง พ่นของเสียสีดำออกมาจากปาก

"หืม?"

ผู้เฒ่าซ่าวและคนอื่นๆ ขมวดคิ้ว

สีหน้าของผู้ชายเปลี่ยนไป

ของเสียนี้เป็นของที่ชายวัยกลางคนตั้งใจกินมาก่อนหน้านี้ และเพราะเหตุนี้ผู้เฒ่าซ่าวจึงพบชีพจรที่ยุ่งเหยิง...

"โอเคแล้ว! เขาไม่เป็นอะไรแล้ว!" หลินหยางเก็บเข็มเงินและพูดด้วยรอยยิ้ม

"คุณบอกไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไรหรอ? คุณเป็นใคร? ผมคิดว่าเขายังมีปัญหาอยู่!" ผู้ชายพูดด้วยความไม่พอใจ กัดฟัน

"งั้นเอาแบบนี้ไหม ผมโทรหาตำรวจ พวกเราให้หมอของทางตำรวจมาตรวจสอบเขาคนนี้ ดูว่าร่างกายของเขามีตรงไหนไม่สบายบ้าง เป็นยังไง?" หลินหยางพูดอย่างเรียบเฉย หยิบโทรศัพท์ออกมา

"คุณ..." ผู้ชายรีบร้อน เดินเข้าไป แต่เขากลับถูกชายวัยกลางคนเอามือข้างหนึ่งมาขวางเอาไว้

"อย่าทำอะไรเกินเลย!" ชายวัยกลางคนพูด

"แต่ว่า..." ผู้ชายกำลังจะพูด แต่ชายวัยกลางคนพูดออกมาเบาๆ: "เราลำบากแล้ว คนนี้รับมือยาก! กลับ!"

ผู้ชายมองหลินหยางและมองชายวัยกลางคน ยังคงไม่พอใจอย่างมาก เขาตะโกนออกมา: "กลับไปไหน? แค่พวกไร้ประโยชน์พวกนี้ ก็แค่เล่นกับพวกเขาหน่อยก็พอ! ลงมือ! จับพวกเขาเอาไว้!"

เมื่อพูดเสร็จ ผู้ชายก็พุ่งเข้าไปทางหลินหยางโดยตรง

คนด้านหลังของเขาพุ่งเข้าไปจับศิษย์และผู้เฒ่าซ่าว

ผู้เฒ่าซ่าวเคยเห็นการรวมตัวของกลุ่มคนเช่นนี้ที่ไหนกัน เขาตกใจกลัวจนถอยออกไป: "ไปเรียกคนมา เรียกคนมาเร็ว! แล้วแจ้งตำรวจ!"

"โอเค!"

ศิษย์คนหนึ่งตอบ รีบวิ่งออกไปเรียกคน

ต่การเคลื่อนไหวนี้กะทันหันจริงๆ ทำให้ไม่มีใครได้เตรียมการป้องกัน

"ไอเฒ่า! ไปกับผม! ถ้าคุณไม่มอบตัวหม่าไห่มา เรื่องนี้ไม่จบแน่!"

คนหนึ่งด่าออกมา และจับคอของผู้เฒ่าเอาไว้