สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1053

แต่ตำรวจสนใจเขาที่ไหน? รีบเข้าไปและกดผู้ชายลงกับพื้นและใส่กุญแจมือเอาไว้

"เจ้าหน้าที่ตำรวจ! คนนี้ก็เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วย!"

หลินหยางชี้ไปที่ชายวัยกลางคนและตะโกน

ชายวัยกลางคนตัวสั่น อ้าปากจะอธิบาย แต่ตำรวจคนหนึ่งเข้ามาและจับเขาเอาไว้

ชายวัยกลางคนค่อนข้างฉลาด รู้ว่าตอนนี้ไม่สามารถต้านทานได้ ไม่งั้นทุกอย่างจะเปิดเผย เขาจึงถูกใส่กุญแจมือ

"ผู้เฒ่าซ่าว คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"

ตำรวจเดินเข้ามา ปลอบผู้เฒ่าซ่าวที่กำลังหน้าซีดอยู่

ผู้เฒ่าทำงานในโรงพยาบาลนี้มาหลายสิบปี ตำรวจหลายคนเป็นคนที่เขาดูแลมาจนเติบโต คนเหล่านี้จึงรู้จักเขา

"ไม่เป็นอะไร ไม่เป็นอะไร...โชคดีที่พวกคุณมาทัน ไม่งั้นคงไม่รู้จะเป็นยังไง" ผู้เฒ่าจิบน้ำชาและถอนหายใจ

"ผู้เฒ่าไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ถ้าไม่มีบาดแผลบนร่างกายอะไร ช่วยมาลงบันทึกกับพวกเราด้วยได้ไหม?" หัวหน้าตำรวจถาม

"เอ่อ..."

ผู้เฒ่าลังเลเล็กน้อย

เขาไม่เป็นอะไร แต่เขายังคงกังวลเกี่ยวกับหม่าไห่

อย่างไรก็ตามหลินหยางเดินเข้ามาและพูดอย่างใจเย็น: "ให้ความร่วมมือกับเจ้าหน้าที่ตำรวจคือหน้าที่ของประชาชนอย่างพวกเรา! พวกเรา!"

ทุกคนมายังโรงพัก

"เจ้าหน้าที่ตำรวจ ผมสามารถโทรศัพท์ได้ไหม?" หลินหยางถามด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย

"ได้"

"ขอบคุณ"

หลินหยางหยิบโทรศัพท์และกดเบอร์โทรออก

"เจ้าหนู? คุณหรอ! ใช่คุณใช่ไหม? ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ยังมีชีวิตอยู่หรอ? ดีเลย! ฮ่าๆๆ ดีมาก! ! ฮ่าๆๆ..."

เสียงที่ดีใจอย่างมากดังมาจากปลายสาย

"ผมทำให้คุณกังวลเลย! ผมไม่เป็นอะไร!" หลินหยางพูดด้วยรอยยิ้มขมขื่น

"ตอนนี้คุณอยู่ไหน? ผมจะรีบไปรับคุณ!" เจิ้งหนานเทียนพูดมาทันที

"ผมอยู่เจียงเฉิน เกิดเรื่องนิดหน่อยเลยมาลงบันทึกที่โรงพัก!"

"เจียงเฉินหรอ? โรงพักหรอ?"

เจิ้งหนานเทียนตกใจและเข้าใจเหตุผลในทันที

"เจ้าหนูหลิน ความหมายของคุณคือ..."

"ผมหวังว่าคุณจะช่วยออกหน้าให้หน่อย เพื่อไม่ให้เรื่องของผมได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์ใดๆ! ตรวจสอบให้แน่ใจว่าการสอบสวนและการตัดสินเหตุการณ์นี้ยุติธรรมและเปิดเผย!"

"เปิดเผยหรอ?"

เจิ้งหนานเทียนเงียบไปสักพัก พูดเบาๆ: "คุณต้องการเปิดเผยใคร?"

"ตระกูลเยี่ยนแห่งเยี้ยนจิง!"

"พรรคโบราณหรอ?"

เจิ้งหนานเทียนเสียงหลง เขาพูดต่อ: "คุณต้องการตบหน้าของพรรคโบราณหรอ?"

"ทำไม? ผมตบหน้าพวกเขาไม่ได้หรอ?" หลินหยางพูดอย่างเย็นชา

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยาง เจิ้งหนานเทียนก็ทำอะไรไม่ถูกและโกรธ

"เจ้าหนู ตกลงมันเกิดเรื่องอะไรกันแน่? คุณคิดว่าตัวเองมีความสามารถมากไหม? คุณรู้หรือไหมว่าพรรคโบราณมีความแข็งแกร่งยังไง? ?ตอนนี้คุณไปหาเรื่องหมู่บ้านราชาสมุนไพร และจะไปหาเรื่องพรรคโบราณอีกหรอ? คุณคิดว่าตัวเองอยู่ยงคงกระพันหรอ? ดูหยางหัวตอนนี้เถอะ ดูคนรอบกายของคุณเถอะ! คุณทนหน่อยไม่ได้หรอ?"

เป็นเรื่องยากที่จะเกิดขึ้นที่เจิ้งหนานเทียนจะตะโกนเพื่อสั่งสอนหลินหยาง เสียงของเขาค่อนข้างดุเล็กน้อย

หลินหยางเงียบไปสักพักและพูดขึ้นมา

"ถ้าผมกลืนความโกรธลงไป คนรอบกายของผมจะไม่ได้รับบาดเจ็บหรอ?"

เมื่อคำพูดนี้ดังขึ้น เจิ้งหนานเทียนก็ไม่รู้จะพูดยังไงต่อดี

ใช่

อีกฝ่ายจับตามองหลินหยางและหยางหัวอยู่ แล้วจะปล่อยไปง่ายๆ หรอ?

ถ้าหลินหยางไม่ตอบโต้ ก็มีแต่จะสูญเสีย บาดเจ็บและล้มตาย

ทน...ไม่ใช่หนทางออก

หลินหยางรู้