สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1069

ตอนที่กระบวนท่าทั้งหมดของปิงชางจุนไม่สามารถทำอะไรหลินหยาง มันได้ตัดสินผลแพ้ชนะของการต่อสู้ครั้งนี้แล้ว

ยอดฝีมือปะทะกัน บ่อยครั้งที่รายละเอียดบางอย่างสามารถทำให้เห็นภาพรวมของการต่อสู้

ปิงชางจุนก็เป็นแบบนี้เช่นกัน

การจู่โจมของเขาสามารถสร้างความเสียหายให้กับหลินหยาง

แต่ทักษะการรักษาของศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์ของหลินหยางแข็งแกร่งกว่า เขาสามารถฟื้นฟูร่างกายของตนเองได้ในเวลาอันสั้น

"ผมพยายามฝึกฝนร่างกายของตัวเองมาโดยตลอด ทำให้ร่างกายแข็งแกร่งเหนือคนธรรมดา แข็งแกร่งกว่าเหล็กกล้า แต่คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะมาพ่ายแพ้ให้กับทักษะการแพทย์ ดูเหมือนว่าสิ่งสิ่งหนึ่งที่แข็งแกร่งจนถึงขีดสุดก็มีขีดจำกัดเหมือนกัน และมีการพัฒนาขึ้นอย่างไร้ขีดจำกัด" ปิงชางจุนสูดลมหายใจเข้า ในแววตาเต็มไปด้วยอารมณ์ของความช่วยไม่ได้

หลินหยางไม่พูดอะไร

"ลงมือถือ" ปิงชางจุนถอนหายใจ หลับตาทั้งคู่ลง พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง "ถ้าผม เอาป้ายเทียนเจียวของผมไป! คุณก็จะสามารถแทนที่ของผม กลายเป็นผู้ปราดเปรื่องอันดับเก้าในรายชื่อผู้ปราดเปรื่อง!"

ผมไม่เคยบอกว่าจะสู้กับคุณจนตัวตาย!" หลินหยางส่ายหัว

"ทำไม? คุณไม่ฆ่าผม?"

"พวกเราไม่มีความแค้นต่อกัน!"

"เหอะเหอะ ดูเหมือนผมจะถูกหมอเทวดาหลินสงสารแล้ว คิดไม่ถึงว่าผมปิงชางจุนจะมีวันนี้!" ปิงชางจุนหัวเราะเยาะตนเอง บนใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธและหมดหนทาง

เขาไม่ได้กำลังโกรธหลินหยาง แต่โกรธที่ตนเองไร้ความสามารถ

"ช่างเถอะ ในเมื่อหมอเทวดาหลินจะปล่อยผม ผมก็ไม่ใช่คนที่ไม่รู้จักเจียมตัว หมอเทวดาหลิน ผมติดค้างคุณหนึ่งชีวิต!"

ปิงชางจุนดึงแผ่นป้ายที่อยู่ตรงเอวลง โยนไปทางหลินหยาง

หลินหยางยื่นมือออกไปรับ

มันคือป้ายเทียนเจียวอันดับเก้า!

"ผมจะคืนให้คุณหนึ่งชีวิตแน่นอน" ปิงชางจุนพูด

"เรื่องนี้ไม่จำเป็น" หลินหยางส่ายหัว

"คุณเห็นผมปิงชางจุนเป็นคนแบบไหน?"

ปิงชางจุนพ่นลมออกจากจมูกอย่างเย็นชา พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม "หมอเทวดาหลิน ในอนาคตผมจะกลับมาท้าคุณแน่นอน! ทั้งหมดที่ผมพ่ายแพ้ให้คุณ ผมจะเอามันกลับมาด้วยมือของผมเอง นี่คือคำสัญญาที่ผมให้ไว้กับคุณ และเป็นคำสัญญาที่ให้ไว้กับตัวเอง! ผมเป็นคนพูดแล้วต้องทำให้ได้!"

"ได้ ผมรอคุณ!" หลินหยางพยักหน้า

"ดี ขอตัว!"

ปิงชางจุนพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม หันหลังเตรียมตัวเดินจากไป

แต่ในตอนนั้นเอง ปิงชางจุนนึกอะไรขึ้นได้ หันไปถามหลินหยาง "หมอเทวดาหลิน คุณสามารถบอกผมได้หรือเปล่าว่า…ตกลงเป้าหมายของคุณคือใครกันแน่?"

"คุณน่าจะรู้" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

"หรือว่า…เขาคนนั้น?" ปิงชางจุนถามอย่างระมัดระวัง

หลินหยางส่ายหัว

ปิงชางจุนขมวดคิ้ว ทันใดนั้น เหมือนเขานึกถึงอะไรบางอย่าง ลมหายใจหยุดชะงัก "คงไม่ใช่…เป็นไปไม่ได้! คุณไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของเขา หมอเทวดาหลิน ทำไมคุณต้องเอาตัวเองไปรนหาที่ด้วย คนแบบนั้นไม่ใช่คนอย่างพวกเราสามารถรับมือ! คุณอยากฝันเฟื่องจะดีกว่า!"

"คุณมั่นใจขนาดนั้นเลยว่าผมสู้เขาไม่ได้?"

"ผมขอแนะนำให้คุณอย่าไปรนหาที่ตายดีกว่า! ผมติดค้างคุณหนึ่งชีวิต! ผมไม่หวังว่าจะได้เห็นศพของคุณก่อนที่จะได้คืนให้คุณ!"

ปิงชางจุนฟันแน่น หันหลังพุ่งออกไปจากสถานที่แห่งนี้

หลินหยางมองแผ่นหลังของเขาอย่างเงียบๆ ส่ายหัวและหันหลังออกจากที่นี่

รอจนกระทั่งเดินออกจากหลังเขาระหว่างทาง ฝีเท้าของหลินหยางหยุดชะงัก

เขาสังเกตเห็นจางจงหัวยืนอยู่ตรงนั้น

อันที่จริงเขาสังเกตเห็นจางจงหัวตั้งแต่จบกันต่อสู้ แต่ในเมื่ออีกฝ่ายเห็นแล้วก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังอีกต่อไป

"คุณตา!" หลินหยางเรียก

ร่างกายของจางจงหัวสะดุ้ง ดึงสติกลับมา

"เออ…จบแล้วเหรอ?"

จางจงหัวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ

"อืม" หลินหยางพยักหน้า

จางจงหัวมองไปทางหลังเขาที่เละเทะไปหมด ผ่านไปสักพักถึงถาม "หลินหยาง…ตกลงนี่มันเรื่องอะไรกันแน่? คุณมีวิทยายุทธที่ร้ายกาจแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?"