สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1086

"ยังจะสู้ต่อไปอีกหรือเปล่า?"

หลินหยางมองเสี่ยวไคเฟิงด้วยสายตาที่เรียบเฉย

"คุณ…คุณสามารถแก้พิษของผมได้จริง?" เสี้ยวไคเฟิงยากที่จะรับได้

"ยังต้องพูดอะไรมากอีก? คุณก็เห็นกับตาแล้ว ผมเคยบอกแล้ว พิษของคุณไม่คู่ควรที่จะเอ่ยถึง"

"คุณ…เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว ผมไม่มีทางแพ้คุณ!"

เสี้ยวไคเฟิงกัดฟันแน่น ฝืนลุกขึ้นยืนพุ่งเข้าไปหาหลินหยาง

เขาไม่มีความรู้ทักษะการแพทย์ เขามีแต่ความรู้ทักษะยาพิษ เขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าหลินหยางแก้พิษของเขายังไง

สิ่งที่เขาทำได้คือใช้ไล่จู่โจมหลินหยางต่อไป

"เสี้ยวไคเฟิง ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ในเมื่อคุณยืนกรานจะทำแบบนี้ ผมคงต้องฆ่าคุณ!"

มีความดุร้ายปรากฏขึ้นในแววตาหลินหยาง สะบัดข้อมือทั้งสองข้างปลดปล่อยเข็มเงินใส่เสี้ยวไคเฟิงโดยไม่มีความปราณีอีก

ถ้าหากโดนเข็มเงินพวกนี้เข้า จะต้องทำให้พิษที่อยู่ในร่างกายของเสี้ยวไคเฟิงปะทุขึ้นทั้งหมด

ถึงเวลานั้น เสี้ยวไคเฟิงจะต้องตายอย่างไม่มีข้อสงสัย

ทุกคนมองภาพนี้ด้วยความตกตะลึง แต่ละคนอดไม่ได้ที่จะกลั้นหายใจ

ไม่มีใครเคยคาดคิดว่าวิชาแพทย์ของหลินหยางจะล้ำลึกมากขนาดนี้ ถึงขั้นสามารถแก้ได้แม้กระทั่งพิษของเสี้ยวไคเฟิง

อันที่จริงพวกเขาไม่รู้ ก่อนหน้านี้หลินหยางไม่มีความเข้าใจเกี่ยวกับพิษชนิดนี้เลยสักนิด แต่หลินหยางในปัจจุบันไม่เหมือนกัน

เขาสามารถสยบหมู่บ้านราชาสมุนไพร มีเอกสารข้อมูลทักษะยาพิษของหมู่บ้านราชาสมุนไพรทั้งหมด

ยิ่งไปกว่านั้นท่านผู้นำหมู่บ้านราชาสมุนไพรค่อนข้างให้ความสนใจยาพิษของเสี้ยวไคเฟิง เพราะเหตุนี้หลินหยางจึงมีความเข้าใจเกี่ยวกับความสามารถของเสี้ยวไคเฟิง

รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง

เพราะเหตุนี้ หลินหยางจึงสามารถชนะได้อย่างง่ายดาย

เข็มเงินพุ่งกระจายออกไป

ฝีเท้าของเสี้ยวไคเฟิงหยุดชะงัก คิดจะตั้งรับ

แต่ทันทีที่แขนทั้งสองข้างของเขาเพิ่งยกขึ้น มีความเจ็บปวดที่รุนแรงส่งมาจากหน้าอกอย่างกะทันหัน

ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน การเคลื่อนไหวของแขนช้าลงอย่างมาก

แย่แล้ว!

ต้านไม่อยู่!

ลมหายใจของเสี้ยวไคเฟิงสั่นสะท้าน จ้องเข็มเงินที่พุ่งเข้ามาไม่กระพริบตา ร่างกายยืนตัวแข็งอยู่ตรงที่เดิม ล้มเลิกความคิดที่จะต้านทาน

เข็มเงินพวกนี้ต้องเอาชีวิตของเขาอย่างแน่นอน

เขารู้ดีอยู่แก่ใจ

แต่…กลับทำอะไรไม่ได้!

จบแล้วเหรอ?

เสี้ยวไคเฟิงคิด เตรียมตัวหลับตาทั้งคู่ลง

แต่ในช่วงสถานการณ์คับขัน

ฟิ้วฟิ้ว!

มีเข็มเงินหลายเล่มพุ่งเข้ามาจากด้านข้างอย่างกะทันหัน กระแทกใส่บนเข็มเงินของหลินหยางอย่างแม่นยำ

ติงติง…

เสียงสดใสที่ชัดเจนดังขึ้น

เข็มเงินของหลินหยางถูกกระแทกจนลอยกระเด็นออกไป

"อะไร?"

ผู้คนโดยรอบตกตะลึง

เสี้ยวไคเฟิงก็เช่นกัน รีบหันหน้าไปมอง

พบว่าคนของพรรคโบราณลงมือแล้ว!

สมาชิกอาวุโสทั้งหมดของพรรคโบราณโดยมีกงซุนต้าหวงเป็นผู้นำเดินเข้ามาปิดล้อมหลินหยางเป็นวงกลม

ซุนกงต้าหวงมองเขาด้วยสายตาที่เฉยเมย

"นี่คือศึกผู้ปราดเปรื่อง! กงซุนต้าหวง พรรคโบราณของพวกคุณรู้จักกฎของศึกผู้ปราดเปรื่องหรือเปล่า?" หลินหยางมองเขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"กฎ? ผมรู้จัก แต่ผมจงใจแหกกฎ คุณมีความเห็นอะไรหรือเปล่า?" กงซุนต้าหวงพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

จองหองมาก!

ผู้คนโดยรอบแอบคิดในใจ

แต่นั่นเป็นผู้นำสูงสุดของพรรคโบราณ เขา มีสิทธิ์ที่จะพูดแบบนั้น!

"กงซุน…" เสี้ยวไคเฟิงพูดเสียงเบา

"คุณยังสู้ไหวหรือเปล่า?" กงซุนต้าหวงหันไปถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ไหว!"

เสี้ยวไคเฟิงลังเลสักพัก กัดฟันแน่นแล้วพูด

"สู้ไหวก็ดี ลุยเข้าไปพร้อมกับผม ลบล้างความอัปยศของคุณ!" กงซุนต้าหวงพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ดี!"

เสี้ยวไคเฟิงพยักหน้า

แต่ทันทีที่สิ้นเสียงพูดของเขา เริ่มมีเสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นจากโดยรอบ

"ฮึ่ม ศึกผู้ปราดเปรื่อง แต่กลับต้องพึ่งพาคนอื่น!"

"เสี้ยวไคเฟิงคนนี้ไร้ยางอายสิ้นดี!"