สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1105

"ขอร้องชีวิตหรอ? ผมให้พวกคุณไปแล้ว พวกคุณไม่เห็นค่าเอง ทำไมหรอ? ถึงตอนนี้จะเริ่มร้องขอชีวิตจากผมแล้วหรอ? พวกคุณไม่คิดว่าผมให้โอกาสพวกคุณมากเกินไปหรอ?"

"ประธานหลิน ผมรับประกันว่าเรื่องนี้จะไม่ทำให้คุณเสียใจแน่นอน! อีกทั้ง...อีกทั้งผมยอมละทิ้งทุกอย่าง ตราบใดที่ประธานหลินปล่อยให้พวกเรารอด! ตั้งแต่ตอนนี้ทั้งหมดของตระกูลชิ่งจะเป็นของคุณประธานหลิน!" ชิ่งเหวินคุกเข่าลงบนพื้นและเขกหัวให้หลินหยาง

ต้องบอกว่า แม้ว่าชิ่งเหวินจะอวดดีและเย่อหยิ่ง มั่นใจในตัวเอง แต่เขาก็มีสมองที่ดี

เขารู้ว่าสิ่งที่ต้องทำในตอนนี้คือปกป้องตัวเอง!

อะไรก็ไม่สำคัญในตอนนี้ ตราบใดที่รอดชีวิต ทุกอย่างจะมีใหม่ได้

"คุณพูดให้ผมฟังหน่อย" หลินหยางมองชิ่งเหวินและพูด

ชิ่งเหวินอ้าปาก ยังอยากให้หลินหยางรับประกันว่าจะไม่ทำอะไรตระกูลชิ่ง แต่ในเวลานี้ ด้านชิ่งหรงพูดออกมาเบาๆ: "อาเหวิน รีบพูดสิ...จะช้าทำไม! บอกเรื่องกับประธานหลินไป"

"พ่อ เอ่อ..." ชิ่งเหวินไม่เข้าใจอย่างมาก แต่เมื่อมองความเร่งรีบในสายตาของชิ่งหรง เขาก็รู้ว่าต้องทำอย่างไร

ในแง่ของความเฉลียวฉลาด ชิ่งหรงรู้ว่าตัวเองเทียบกับลูกชายไม่ได้ แต่ถ้าพูดเรื่องการตัดสินใจ ชิ่งเหวินก็เทียบกับชิ่งหรงไม่ได้

ชิ่งหรงมองออก หลินหยางหมดความอดทนแล้ว

อย่างไรก็ตามตระกูลชิ่งเองก็ไม่ได้มีทุนอะไรจะมาเจรจากับหลินหยางแล้ว

หากชิ่งเหวินยังคงต่อรองกับหลินหยาง เกรงว่าจุดจบของตระกูลชิ่งเคยหายไปจากโลกอย่างแน่นอน

ชิ่งเหวินถึงตระหนักสิ่งนี้ได้ มองไปทางหลินหยาง แน่นอนว่าหลินหยางมีแรงจูงใจที่จะฆ่าและหมดความอดทนแล้ว

เมื่อเห็นเช่นนี้ ชิ่งเหวินก็พูดอย่างเร่งรีบ: "ประธานหลิน ไม่ว่าจะเป็นหมู่บ้านราชาสมุนไพรหรือพรรคโบราณ ก็มีคนอยู่เบื้องหลังของพวกเขา! แม้แต่ตระกูลชิ่งของพวกเราก็ยังแทรกแซง มีคนคอยสั่งพวกเราอยู่!"

"มีคนคอยสั่งหรอ?" หลินหยางขมวดคิ้ว: "ใคร?"

"ผมไม่รู้แน่ชัดเกี่ยวกับตัวตนของคนนั้น แต่จากการสังเกตของผม คนนั้นน่าจะเป็น...คนในพรรคหยิน!" ชิ่งเหวินพูด

"นิกายพรรคหยินหรอ?"

หลินหยางผงะ

"อาเหวิน ทำไมไม่เคยพูดกับพ่อมาก่อน?" ชิ่งหรงตกใจ

เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้เขาเองก็คิดไม่ถึง

"หรือว่าทั้งหมดนี่เป็นแผนการของพรรคหยินหรอ"

หลินหยางขมวดคิ้ว

เขาจำได้ว่าตอนนั้นที่คนของหมู่บ้านราชาสมุนไพรมาที่สถาบันการแพทย์พรรคซวนอี พรรคหยินคือก็ส่งคนมาช่วยด้วย

แต่ก็แค่นั้น ไม่เห็นพรรคหยินเคลื่อนไหวอะไรอีก

เดิมทีหลินหยางคิดว่าพรรคหยินจะแค่สังเกตการณ์เรื่องนี้ในฐานะผู้ชม แต่ไม่คิดว่าพรรคหยินจะกำลังเล่นตุกติกกับตัวเอง

"คนที่ติดต่อคุณคือใครในพรรคหยิน? คือผู้นำสูงสุดของพรรคหยินหรือเปล่า?" หลินหยางถาม

"อันนี้ผมไม่รู้" ชิ่งเหวินส่ายหน้า

หลินหยางคิด

ถ้าบอกว่าพรรคหยินเป็นคนทำ แสดงว่าพรรคหยินกำลังจับตามองหยางหัวเช่นกัน หลินหยางกำลังลำบากมาก

จัดการหมู่บ้านราชาสมุนไพรไปแล้ว ยังมีพรรคโบราณ ยังจัดการพรรคโบราณไม่สำเร็จ ยังมีพรรคหยินมาอีก

หลินหยางกำลังเจอกับศัตรูทุกที่ หากผู้นำของพรรคหยินลงมือจริงๆ งั้นเขาก็ไม่ปลอดภัยแล้ว

"ประธานหลิน เดิมทีตระกูลชิ่งของพวกเราไม่มีความกล้าอะไรจะทำอะไรกับคุณ แต่มีคนมายั่วยวนผม ผมก็เลยสับสน ทำผิดครั้งใหญ่ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับพ่อของผมและคนอื่นๆ เลย พวกเขาไม่รู้ พ่อของผมเชื่อฟังผมตลอด ประธานหลิน ผมรู้ว่าผิดแล้ว ขอร้องเถอะ! ถ้าคุณไม่ให้อภัยพวกเราจริงๆ ก็โปรดฆ่าชิ่งเหวินเถอะ แต่ปล่อยพ่อของผมไป"

เมื่อชิ่งเหวินพูดจบ เขาก็เขกหัวให้หลินหยางอีกหลายครั้ง

ปังปัง

หัวเขกลงบนพื้นอย่างรุนแรง ส่งเสียงอู้อี้ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมา หัวของชิ่งเหวินก็เต็มไปด้วยเลือด

"อาเหวิน!" ชิ่งหรงน้ำตาไหล ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด: "ชีวิตของพ่อไม่คุ้มค่า ให้พ่อตายไปเถอะ! ลูกยังเด็ก!"

"พ่อ ผมผิดไปแล้ว ผมต้องยอมรับผลที่ตามมา! ให้ผมตายเถอะ"

"ไม่ อาเหวิน! ให้พ่อไป!"

"พ่อ..."

พ่อลูกเถียงกัน

เป็นฉากที่กินใจ