สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1128

หลินหยางเรียกรถแท็กซี่ส่งซูหยูกลับบ้าน

ระหว่างทาง

สีหน้าของซูหยูดูตื่นตระหนก ดวงตาแดงก่ำ มีน้ำตาไหลออกมาไม่หยุด

เธอคาดไม่ถึง เพียงแค่กินข้าวมื้อเดียวกลับต้องรับผิดชอบเงินหมื่นล้าน

"ขอโทษพี่เขย ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ…"

ซูหยูก้มหน้าพูดพึมพำ โทษตนเองไม่หยุด

"นี่ไม่ใช่ความผิดของคน ใจคนยากจะคาดเดา! ความเมตตาของมนุษย์มักจะถูกคนชั่วหลอกใช้อยู่เสมอ! เสิ่นยู่หมิงเป็นคนประเภทนี้ เอาเป็นว่าครั้งหน้าระวังหน่อยก็แล้วกัน จำเอาไว้ บนโลกใบนี้ไม่มีอะไรที่ได้มาฟรี" หลินหยางพูด

"แต่ว่า…ทำให้หยางหัวต้องสูญเสียเงินหมื่นล้านโดยเปล่าประโยชน์ ฉัน…ฉัน…" ซูหยูพูดไปพูดมาแล้วกลืนน้ำลาย น้ำตาไหลพรากออกมาไม่หยุด

"ไม่เป็นไร ประธานหลินบอกแล้ว แค่สามารถจบเรื่องนี้ก็พอ คิดเสียว่าใช้เงินซื้อบทเรียน ยิ่งไปกว่านั้นพวกเราใช้ว่าต้องจ่ายให้เขาจริงสักหน่อย ต้องบอกก่อนว่าหยางหัวมีทนายดังอย่างคังเจียห่าว จี้เหวินและคนอื่น ถ้าขึ้นศาลจริงก็ใช่ว่าพวกเราต้องแพ้เสมอไป!" หลินหยางพูดปลอบใจ

"แต่สัญญาถูกเซ็นไปแล้ว ถ้าหากสู้กันในชั้นศาล พวกเราไม่มีโอกาสชนะ หยางหัวก็เพิ่งผ่านวิกฤตที่เกิดจากการถูกคนชั่วกดดันจนสูญเสียครั้งใหญ่ ตอนนี้ต้องมาจ่ายเงินหนึ่งหมื่นล้านเพื่อฉัน…หยางหัวรับไม่ไหวแน่นอน!"

ซูหยูปิดใบหน้าของตนเอง พูดด้วยความปวดใจ

"เสี่ยวหยู ไม่เป็นไรจริงๆ ถ้าคุณไม่เชื่อ เดี๋ยวผมให้ประธานหลินโทรหาคุณเป็นไง?" หลินหยางรีบพูด

ซูหยูปิดใบหน้าของตนเองไม่พูดอะไรอีก ได้ยินเพียงเสียงสะอื้นที่แผ่วเบาของเธอ

หลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง รถยนต์ขับมาถึงใต้อาคารที่พักของบ้านซูหยู

"เสี่ยวหยู ผมส่งคุณขึ้นไป" หลินหยางพูด

"ไม่ต้องแล้วพี่เขย"

ซูหยูเงยหน้าขึ้น เช็ดน้ำตาของตนเองแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง "ฉันขึ้นไปเองได้"

"คุณไม่เป็นไรแน่นะ?"

"ไม่เป็นไร"

"แน่ใจ?"

"จริง พี่เขย ฉันโตขนาดนี้แล้ว คุณไม่ต้องเป็นห่วง" ซูหยูเค้นรอยยิ้มออกมา ถึงใบหน้าเลอะไปด้วยคราบน้ำตา

หลินหยางถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ "เอาเป็นว่าต่อไประวังหน่อยก็แล้วกัน ไม่มีอะไรมากหรอก ก็แค่เงินหนึ่งหมื่นล้าน! ละครเรื่องก่อนคุณก็ทำกำไรให้หยางหัวตั้งหลายพันล้าน ถ่ายหนังเพิ่มอีกไม่กี่เรื่องก็ใช้หมดแล้ว!"

"อืม ฉันรู้แล้วพี่เขย!" ซูหยูยิ้ม ความมัวหมองบนใบหน้าหายไปเล็กน้อย

ถูกต้อง เธอในวันนี้ไม่ใช่คนในอดีตอีกแล้ว ไม่จำเป็นต้องร้องไห้แบบนั้น

"ขึ้นไปเถอะ"

"ได้พี่เขย…คุณพักผ่อนเช้าหน่อย"

"อืม ฝันดี!"

หลินหยางนั่งรถกลับไปที่หยางหัว

ซูหยูเดินเข้าไปในชุมชน

แต่ทันทีที่เพิ่งเดินเข้าไปในชุมชน โทรศัพท์ดังขึ้นอย่างกะทันหัน

ซูหยูกดรับสาย

"ใคร?"

ซูหยูถาม

แต่หลังจากนั้นสักพัก เธอต้องยืนตัวแข็งอยู่ตรงที่เดิม

ไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ไหมแต่ก้าวเดียว

รุ่งเช้า

ภายในห้องทำงานของหยางหัว

ปังปังปัง!

มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นอย่างเร่งรีบ

หลินหยางลืมตาตื่นขึ้น ตะคอกด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม "เข้ามา"

เห็นเพียงคังเจียห่าววิ่งเข้ามาพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อ

สีหน้าของเขาซีดขาวจนถึงขีดสุด มองดูโทรศัพท์ที่แบตหมดบนโต๊ะของหลินหยาง แล้วมองไปทางหลินหยาง อ้าปากแต่กลับพูดอ้ำอึ้ง

"เกิดอะไรขึ้น?" หลินหยางขมวดคิ้วถาม

คังเจียห่าวไม่พูด เพียงแค่หยิบโทรศัพท์ของตนเองออกมาส่งให้หลินหยาง

หลินหยางรับโทรศัพท์มาด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม ทันใดนั้นมีเสียงระเบิดดังตู้ม สมองว่างเปล่าไปหมด

"พาดหัวข่าวในวันนี้! ซูหยูดารายอดนิยมในปัจจุบัน เลือกที่จะกรีดข้อมือของตนเองเพื่อจบชีวิต…"

"ซูหยู? ตายแล้ว?"

หลินหยางเงยหน้าขึ้นถามเขา

หลินหยางคลั่งไปแล้ว