สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1141

"หมอเทวดาหลิน!" เสิ่นฮ้าวเชิงรีบพูด "ท่านผู้เฒ่า คุณใจเย็นก่อน! ตอนนี้หมอเทวดาหลินควบคุมตัวคนของตระกูลเสิ่นไว้ ผมจำเป็นต้องใช้สมบัติของตระกูลเสิ่นไปแลกคน ผมรู้ว่าคุณต้องการฆ่าหมอเทวดาหลินเพื่อล้างแค้น แต่ถ้าหากผมไม่ช่วยคนของผมออกมาก่อน เมื่อไหร่ที่หมอเทวดาหลินโกรธ คนของตระกูลเสิ่นจะไม่มีใครรอด!"

"นั่นเป็นคนของตระกูลเสิ่น เกี่ยวอะไรกับผม? ยิ่งไปกว่านั้นผมมอบลูกศิษย์ของผมให้ตระกูลเสิ่น! พวกคุณไม่เพียงปกป้องเขาให้ดี ในทางกลับกันยังทำให้เขาตาย บัญชีนี้ควรคิดยังไง?" เสว่หนานยู่กระชากคอเสื้อของเสิ่นฮ้าวเชิงแล้วตะคอกด้วยความโกรธ

"ท่านผู้เฒ่า พวกเราเองก็ทำอะไรไม่ได้! คุณรู้หรือเปล่าว่าข้างกายของหมอเทวดาหลินมียอดฝีมือมากน้อยแค่ไหน? นับไม่ถ้วน! ปัจจุบันนิกายตงหวงและพรรคโบราณล้วนแต่ยอมจำนนต่อหมอเทวดาหลิน! ตระกูลเสิ่นของผมจะเอาอะไรไปสู้เขา? บอกตามตรง! ครั้งนี้ไม่เพียงแต่ลูกศิษย์ของคุณเป็นผู้เคราะห์ร้าย แม้กระทั่งลูกชายของผมเสิ่นยู่หมิงก็ตายด้วยมือของหมอเทวดาหลิน!"

เสิ่นฮ้าวเชิงพูดถึงตรงนี้ อดไม่ได้ที่จะเริ่มสะอื้น

ใบหน้าของเสว่หนานยู่ถูกปกคลุมด้วยความมืดมน กำหมัดแน่นด้วยความโกรธ

"หมอเทวดาหลิน! ผมสาบานว่าจะสับคุณให้เป็นหมื่นชิ้น! !"

เขาชกหมัดใส่กำแพงอย่างกะทันหัน

ทันใดนั้น พื้นผิวของกำแพงแตกสลาย กลายเป็นเศษซากพังทลายลงทันที

เสิ่นฮ้าวเชิงรู้สึกตกใจมาก

เป็นพลังที่น่าสะพรึงกลัวเพียงใด?

ถ้าหากชกใส่ร่างกายของมนุษย์ ไม่เละเป็นโจ๊กเหรอ…

"เมื่อกี้คุณบอกว่าพรรคโบราณและนิกายตงหวงยอมจำนนต่อหมอเทวดาหลิน? เป็นเรื่องจริงเหรอ?" เสว่หนานยู่ถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"ใช่ ไม่เพียงแค่พรรคโบราณและนิกายตงหวง ยังมีตระกูลและสำนักอื่นอีกด้วย! อิทธิพลของหมอเทวดาหลินมีมากกว่าที่พวกเราจินตนาการ!"

"ฮึ่ม แล้วมันยังไง? คุณคิดว่าผมจะกลัวเหรอ? ผมไม่กลัวเขาหรอก! ถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะผมไม่อยากไปพัวพันการต่อสู้ของกลุ่มและตระกูลพวกนี้ พรรคโบราณเอย นิกายตงหวงเอย เมื่ออยู่ต่อหน้าผมก็เป็นแค่หมูหมากาไก่เท่านั้น!" เสว่หนานยู่พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"ท่านผู้เฒ่า ประมาทไม่ได้เด็ดขาด!"

"พาผมไปหาหมอเทวดาหลินเดี๋ยวนี้!" เสว่หนานยู่จ้องเสิ่นฮ้าวเชิงแล้วพูดอย่างเย็นชา

"ท่านผู้เฒ่า เรื่องนี้…คนของผมยังอยู่ในมือของหมอเทวดาหลิน ถ้าหากผมพาคุณไป เขาไม่ฆ่าคนของผมเหรอ?"

"ถ้าคุณไม่ไป คุณคิดว่าคนของตระกูลคุณจะรอดหรือเปล่า?"

"เรื่องนี้…"

เสิ่นฮ้าวเชิงรู้สึกเจ็บปวดมาก

ทันใดนั้น เขาเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ พูดเสียงเบา "ท่านผู้เฒ่า หรือไม่เอาแบบนี้ คุณให้ผมไปแลกเปลี่ยนกับหมอเทวดาหลินก่อน หลังจากการแลกเปลี่ยนสิ้นสุดลง ผมจะพาคนของผมไปช่วยคุณเล่นงานหมอเทวดาหลิน! คนของผมล้วนแต่อยู่ข้างใน ใก้ลกับหมอเทวดาหลิน ถ้าหากพวกเราลงมืออย่างกะทันหัน หมอเทวดาหลินต้องตั้งตัวไม่ทันอย่างแน่นอน และสุดท้ายเขาจะตายด้วยมือของพวกเรา! เมื่อเป็นแบบนั้นพวกเราก็ไม่มีอะไรต้องกลัวอีกแล้ว"

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า แผนนี้ไม่เลว! ได้! พวกเราไปเดี๋ยวนี้เลย!"

"ได้ ได้ ท่านผู้เฒ่า เชิญทางนี้"

หลังจากนั้นประมาณห้าสิบนาที เสิ่นฮ้าวเชิงกลับมาอีกครั้ง

สองมือของเขาถือกล่องหยกใบหนึ่ง

มันเป็นกล่องที่ทำมาจากหยกทั้งใบ ค่อนข้างประณีต ดูจากลวดลายที่อยู่ด้านบน คาดว่าน่าจะมีอายุหลายปีแน่นอน

"นี่คืออะไร?"

หลินหยางรีบก้าวออกไปข้างหน้า ถามด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

"นี่ก็คือสมบัติของตระกูลเสิ่น! ยาหยกซวนหลิง! ว่ากันว่าของสิ่งนี้ไม่ได้เกิดจากฝีมือของมนุษย์ แต่มันเกิดจากสารสกัดบางอย่างตามธรรมชาติของสมุนไพรโบราณ ใช้ยาซวนหลิงคู่กับน้ำสกัดของโสมสามารถทำให้คนที่เพิ่งสิ้นใจไปไม่นานฟื้นคืนกลับมา! หมอเทวดาหลินมีของสิ่งนี้อยู่ บวกกับทักษะการแพทย์ที่ล้ำเลิศของคุณ ผมคิดว่าต้องสามารถช่วยคุณซูหยูฟื้นคืนกลับมาได้แน่นอน"

เสิ่นฮ้าวเชิงเค้นรอยยิ้มแล้วพูด

แต่ในใจของเขาแทบจะมีเลือดหยดออกมา

เดิมทีเขาตั้งใจเก็บของสิ่งนี้ไว้ใช้กับลูกชายของตนเอง แม้เขาเองก็ไม่รู้ว่ามันจะได้ผลหรือไม่

อย่างไรก็ตาม ภายใต้สถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับความอยู่รอดของตระกูล เขาไม่มีทางเลือกอื่น จึงจำเป็นต้องส่งมอบมันออกมา

ระหว่างลูกชายกับตระกูลเสิ่น เขาเลือกตระกูลเสิ่น

หลินหยางรับกล่องหยกมาเปิดดู

พบว่าสิ่งของที่อยู่ด้านในเป็นของเหลวที่คล้ายกับดินโคลนแต่โปร่งใส ภายใต้แสงอาทิตย์สาดส่อง เป็นประกายแวววับ ค่อนข้างสวยงามสะดุดตา ราวกับเป็นผลึกแก้วคริสตัล

หลินหยางยื่นนิ้วมือออกไปสัมผัสด้วยความระมัดระวัง

รู้สึกเพียงนิ้วมือเย็นวูบ ราวกับมีความเย็นที่ทำให้รู้สึกสดชื่นสายหนึ่งไหลผ่านนิ้วมือเข้าสู่อวัยวะภายในของเขาโดยตรง

วินาทีนี้ เขารู้สึกว่าร่างกายกระชุ่มกระชวยอย่างบอกไม่ถูก

เป็นของที่วิเศษมาก

หลินหยางรู้สึกประหลาดใจ

หลังจากนั้นดมอย่างระมัดระวัง แล้วใช้ลิ้นแตะไปที่ของสิ่งนั้นดู

ทันใดนั้น มีความรู้สึกที่เหมือนกับสายฟ้าฟาดใส่กบาลของหลินหยาง

"นี่คือ…" หลินหยางอุทาน

เสิ่นฮ้าวเชิงสะดุ้ง มองหลินหยางด้วยความตกตะลึง "หมอเทวดาหลิน คุณ…คุณ หรือว่าคุณรู้จักของสิ่งนี้?"