"เข้ามา" หลินหยางพูดอย่างเฉยเมย
หม่าไห่ผลักประตูเดินข้ามา
"ประธานหลิน แขกมาแล้ว" หม่าไห่พูดเบาๆ
"ใคร?"
"คนตระกูลหลินเยี้ยนจิง!"
"ตระกูลหลินเยี้ยนจิงงั้นหรอ?"
หลินหยางหรี่ตา ดับไฟและพูดอย่างเฉยเมย: "ให้พวกเขาเข้ามา"
"รับทราบ"
หม่าไห่ถอยออกไปด้วยความเคารพ
หลังจากนั้นประมาณ 3-4 นาที ผู้ชายผู้หญิงที่แต่งตัวดีหลายคนเดินเข้ามา
ผู้ชายผู้หญิงเหล่านี้อายุ 20-30 แต่ละคนมีอารมณ์ที่จริงจัง ใบหน้าเย่อหยิ่งและยืดอก
เมื่อเข้ามาในห้องทำงาน ยังนับว่าพวกเขารู้จักมารยาท โค้งคำนับเล็กน้อยให้หลินหยาง
"ประธานหลิน สวัสดี!"
ทุกคนพูดออกมาพร้อมกัน
"ประธานหลิน เจอกันครั้งแรก ผมชื่อหลินเหิงจือ! เป็นคนตระกูลหลินเยี้ยนจิง!"
คนที่เดินนำหน้าเข้ามาพูดอย่างสงบ
"หลินเหิงจือหรอ? พวกคุณมาหาผมมีเรื่องอะไร?" หลินหยางไม่ได้ลุกขึ้นและเอ่ยปากถาม
"ประธานหลิน พวกเราได้รับข้อมูลมาว่าหลินลั่วหนานของตระกูลหลินปรากฏตัวในเจียงเฉิน แต่พวกเราหาทั้งวันก็ไม่เจอเธอ...ประธานหลิน คุณสามารถหาร่องรอยของหลินลั่วหนานได้ไหม?" หลินเหิงจือถาม
"หลินลั่วหนานหรอ?"
หลินหยางมองเขาอย่างเฉยเมย: "พวกคุณกำลังแกล้งถามผมหรอ? หรือว่ากำลังถามหาความรับผิดชอบจากผม?"
"ถ้าประธานหลินรู้ โปรดรีบบอกข้อมูล" หลินเหิงจือพูด
"ถ้าผมไม่บอกหล่ะ?" หลินหยางถามกลับ
เมื่อคำพูดนี้ออกมา สายตาหลายคนก็กระชับขึ้น
"อีกอย่าง ผมจำได้ว่าผมเคยบอกคนตระกูลหลินของพวกคุณว่าไม่ให้ตระกูลหลินเข้ามาในเจียงเฉินอีกต่อไป ทำไม? พวกคุณลืมแล้วหรอ?"
หลินหยางจ้องหน้าหลินเหิงจือและพูดอย่าไร้อารมณ์
เมื่อคนตระกูลหลินได้ยินสิ่งที่หลินหยางพูด สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไป แต่ไม่กลัว
หลินเหิงจือมองหลินหยาง ไม่ได้กลัวหลินหยางเพราะคำพูดนี้
"คุณหลิน! เจียงเฉินไม่ใช่ของคุณ มันเป็นของประเทศ คุณไม่สามารถตัดสินได้ว่าใครจะเข้ามาในเจียงเฉินได้หรือไม่" หลินเหิงจือพูดอย่างไม่ปิดบัง
"หรอ?"
"อีกอย่าง ถ้าคุณพูดแบบนี้ งั้นผมแน่ใจได้แล้วใช่ไหมว่าหลินลั่วหนานถูกคุณจับเอาไว้?" หลินเหิงจือถามอีกครั้ง
หลินหยางมองเขาเงียบๆ จากนั้นก็จุดบุหรี่ใหม่และพูด: "เหมือนว่าพวกคุณจะไม่เข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันของคุณและทัศนคติของผมต่อตระกูลหลิน"
"คุณหลิน ผมรู้ว่าคุณแข็งแกร่ง แต่ไม่ได้หมายความว่าตระกูลหลินของผมจะกลัวคุณจริงๆ! ที่ตระกูลหลินของผมไม่เคลื่อนไหวมาตลอด อันที่จริงก็แค่พยายามสร้างพันธมิตรกับคุณหลิน! และตอนนี้เรื่องของหลินลั่วหนานก็เป็นเรื่องของตระกูลหลิน! ที่หลินเหิงจือมาในครั้งนี้ก็เพื่อนำตัวหลินลั่วหนานกลับไป และจะทำทุกย่างที่ทำได้ ถ้าคุณหลินยืนกรานที่จะต่อต้านตระกูลหลิน งั้นพวกเรา...คงต้องใช้กำลังเท่านั้น!"
"งั้นทำให้ผมเห็นความสามารถในการต่อสู้ของพวกคุณหน่อย" หลินหยางพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
"คุณลหิน ต้องทำให้เรื่องใหญ่โตถึงขนาดนี้จริงๆ หรอ?" หลินเหิงจือขมวดคิ้ว
"ทุกคนตัดมือข้างหนึ่งแล้วออกไป นี่เป็นการให้อภัยครั้งสุดท้ายที่่ผมมีต่อพวกคุณ!" หลินหยางพูดอย่างเรียบเฉย ราวกับว่าไม่อยากพูดกับหลินเหิงจืออีกต่อไป
แต่หลินเหิงจือส่ายหน้าและหันตัวเล็กน้อย
คนตระกูลหลินคนอื่นเช่นกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...
หายย...
เกิดอะไรขึ้นกับเว็บหรือป่าวครับ ข้อความไม่ครบหลายเรื่องเลย...