สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1183

แต่นี่คือสิ่งที่คนตระกูลหลินอยากเห็น

ในความเป็นจริง การมาถึงของเฟิงซิงหยูก็เป็นเรื่องคาดไม่ถึงเช่นกัน

หลังจากหลินลั่วหนานเกิดเรื่อง คนตระกูลหลินโทรหาเฟิงซิงหยู แต่ก่อนที่เฟิงซิงหยูจะมาถึง หลินลั่วหนานก็หนีไปเสียก่อน ทั้งยังหลีกเลี่ยงการติดตามของคนตระกูลหลินและโยนโทรศัพท์ของตัวเองทิ้ง เพราะหลินลั่วหนานไม่สามารถติดต่อกับเฟิงซิงหยูได้ เฟิงซิงหยูจึงมาหาคนตระกูลหลินเอง

โชคดีที่ตระกูลหลินเองก็ไล่ตามหลินลั่วหนาน ดังนั้นพวกเขาจึงหาข้ออ้างว่าหลินลั่วหนานทำผิดเพียงเล็กน้อยและจะไม่ถูกลงโทษ จึงให้เฟิงซิงหยูมาที่เจียงเฉินกับคนตระกูลหลินเพื่อตามหาหลินลั่วหนาน

การมาของเฟิงซิงหยูและตามหาเธอกับหลินหยาง อันที่จริงนี่ก็เป็นกลอุบายของคนตระกูลเช่นกัน

จุดประสงค์ของตระกูลหลินคือการยั่วยุให้เกิดความไม่พอใจระหว่างเฟิงซิงหยูและหลินหยาง ให้ทั้งสองต่อสู้กันและใช้โอกาสเพื่อดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหลินหยาง

หลังจากที่ตระกูลหลินได้รับข่าวที่น่ากลัวอย่างมากเกี่ยวกับหลินหยางเมื่อเร็วๆ นี้

ข่าวส่วนใหญ่ถูกระบุว่าเป็นข่าวเท็จ แต่มีบางข่าวที่ไม่ชัดเจนและยากต่อการตัดสิน

ดังนั้นตระกูลหลินจึงใช้โอกาสนี้มาเจียงเฉินเพื่อค้นหาความจริง

เมื่อเผชิญหน้ากับความก้าวร้าวของเฟิงซิงหยู หลินหยางก็ไม่พูดอะไร

เฟิงซิงหยูพูดอย่างไร้อารมณ์: "ตอนนี้11 โมง หมอเทวดาหลิน ผมให้เวลาคุณสามชั่วโมงไปตามหาลั่วหนาน ฟังเอาไว้ ยิ่งคุณหาเธอได้เร็วเท่าไหร่ยิ่งดี ถ้าคุณหาลั่วหนานมาให้ผมได้ภายในหนึ่งชั่วโมง คุณจะปลอดภัย ถ้าหาได้ภายในสองชั่วโมง ผมจะเตรียมของขวัญให้คุณ! ถ้าหาได้ภายในสามชั่วโมง ผมจะเตรียมของขวัญมากมายให้คุณ ถ้าเกิดสามชั่วโมงและคุณไม่สามารถนำเธอมาให้ผมได้...เจียงเฉินก็คงต้องเปลี่ยนมือแล้วหล่ะ!"

เมื่อพูดจบ เฟิงซิงหยูก็หันหน้าเดินออกไป

คนตระกูลหลินยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

หลินเฟิงจือยิ้มอย่างเฉยเมย เขาโค้งตัวไปทางหลินหยางเล็กน้อยพร้อมดวงตาชอบใจและกำลังจะเดินออกไป

"หยุด!"

ในเวลานี้ หลินหยางที่อยู่บนเก้าอี้ตะโกนออกมา

ทุกคนหยุดเดิน

เฟิงซิงหยูมองไปทางเขาเล็กน้อย: "คิดออกแล้วหรอ?"

หลินหยางส่ายหน้าเล็กน้อย พูดอย่างสงบ: "คำพูดเมื่อกี้ของคุณ...คือกำลังข่มขู่ผมหรอ?"

กล้าพูดกับเฟิงซิงหยูด้วยน้ำเสียงเช่นนี้ เขามีความกล้าหาญมาก

สำนักงานเงียบลง

ราวกับสามารถได้ยินเสียงของขนที่ร่วงลง

เห็นเฟิงซิงหยูเอามือไขว้หลัง เหลือบมองหลินหยางด้วยหางตาและพูดออกมาโดยตรง: "ใช่ ผมกำลังข่มขู่คุณ มีอะไรไหม?"

"ผมไม่ชอบถูกคนอื่นข่มขู่!"

"คุณทำความเคยชินกับมันไว้เถอะ! บางที คุณอาจจะทำเรื่องโง่ๆ แต่เมื่อเรื่องโง่ๆ บางอย่างไปแล้ว จะไม่มีโอกาสได้เสียใจ" เฟิงซิงหยูพูดอย่างสงบ

ความหมายของคำพูดของเขาชัดเจนมาก และทุกคนก็รู้ดี

หลินหยางส่ายหน้าเงียบๆ และพูดเบาๆ: "ในเมื่อคุณพูดกันไม่รู้เรื่อง งั้นก็ไม่จำเป็นต้องพูด"

เมื่อพูดจบ เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออกไป

"ทำไม? จะเรียกลูกน้องเหล่านั้นของคุณมาหรอ? ก็ดี ผมไม่ได้ฆ่าคนมานานแล้ว วันนี้ได้ฆ่าคนหน่อยก็ดี!" เฟิงซิงหยูพูดโดยที่ใบหน้ายังคงไม่มีความกลัวแม้แต่น้อย

หลินเหิงจื่ออดยิ้มไม่ได้: "คุณหลิน ถ้าคุณต้องการพึ่งพาอาวุธในมือของกงซีหยุนและชวี่เทียนเพื่อจัดการกับจักรพรรดิโจรสลัด งั้นคุณก็คิดผิดแล้ว! คุณผู้เฒ่าจักรพรรดิโจรสลัดนั้นเร็วยิ่งกว่ากระสุด สำหรับยี่กุ้ยและเกาะหวางโยวบางทีอาจจะแข็งแกร่งจนเป็นปัญหาสำหรับจักรพรรดิโจรสลัดได้ แต่เท่าที่ผมรู้ พวกเขาถูกส่งออกไปจากเจียงเฉิน!"

"โอ้ะ? ตระกูลหลินของคุณตรวจสอบผมไม่น้อยนะ" หลินหยางพูดอย่างสงบ

"คุณหลิน ฟังผู้เฒ่าละกัน ไม่งั้นวันนี้หัวของคุณคงถูกผู้เฒ่าเอาไปอย่างแน่นอน" หลินเหิงจื่อพูดอย่างเรียบเฉย มีรอยยิ้มผ่านดวงตาของเขา

เขาอยากให้หลินหยางสู้กับจักรพรรดิโจรสลัด

ไม่ว่าใครจะชนะหรือแพ้ก็เป็นผลดีต่อตระกูลหลิน

"สำหรับลูกน้องเหล่านั้นของคุณ อย่าเรียกพวกเขามาตายดีกว่า จะได้ไม่เสียแรงผู้เฒ่าด้วยและไม่ต้องให้เลือดมดเหล่านั้นมาสกปรกบนตัวเขา!" หลินเหิงจื่อพูดขึ้นอีกครั้ง

แต่เมื่อเขาพูดจบก็มีคนรับสาย

"ประธานหลิน มีอะไรรับสั่ง?" หม่าไห่ปลายส่ายพูดอย่างจริงจังและเคร่งขรึม

"รีบแยกทุกคนออกไปจากบริษัทหยางหัว ปิดกั้นตึก! ห้ามให้ใครเข้า โปรดร่วมมือกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเพื่อปิดกั้นบริเวณโดยรอบทั้งหมดของอาคาร!" หลินหยางพูดอย่างเฉยเมย

เมื่อทุกคนได้ยินก็ประหลาดใจ