สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1201

ศิษย์ผู้หญิงทั้งสองคนเดินเข้ามา

หลินลั่วหนานแกล้งทำเป็นสับสนและกำลังจะเดินตามพวกเธอไป

จู่ๆ เธอก็ทำเหมือนว่าเธอจำอะไรบางอย่างได้ และตะโกนอย่างประหม่า: "กิเลนหล่ะ? กิเลนหล่ะ? กิเลนอยู่ไหน? ฉัน...ฉันต้องการกิเลน..."

เธอตะโกนไปด้วยพร้อมเอามือกุมหัวตัวเองราวกับว่าเจ็บปวด

ศิษย์หญิงจากสำนักหงเหยียนตกใจ

ด้านหลินหยางเข้าใจรีบเดินไปด้านหน้า

"คุณผู้หญิงลั่วหนาน คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?" หลินหยางพูดด้วยความใส่ใจ

"ศิษย์พี่ คุณเป็นอะไร? ไม่ได้บอกว่าหลังจากผ่านน้ำในบอศักดิ์สิทธิ์แล้วความจำจะหายไปหรอ? ทำไมหลินลั่วหนานี่ยังจำผู้ชายคนนี้ได้?" ศิษย์ผู้หญิงข้างๆ ถามด้วยสีหน้าแปลกใจ ดวงตาเยือกเย็น

"ไม่รู้เหมือนกัน" จ้าวเยว่สับสน ดวงตาของเธอเยือกเย็น

"หน้าที่ของบ่อน้ำนี้คือสามารถทำลายความคิดของผู้คน ไม่ใช่เพื่อขจัดความคิดของผู้คนให้หมดสิ้น หากไม่ได้กระทบถึงสมองมากนัก ความจำคงไม่ได้หายไปทั้งหมด!" ฮัวซวนพูด

คนอื่นๆ จึงเข้าใจทันที

"แล้วศิษย์พี่ตอนนี้...ควรทำยังไง?" จ้าวเยว่ขมวดคิ้ว เดินไปหาฮัวซวนและพูดเบาๆ: "เบื้องบนรับสั่ง ไม่ว่าหลินลั่วหนานจะทำสำเร็จหรือล้มเหลว ก็ให้ฆ่าคนที่ชื่อกิเลนนี้! แต่ถ้าทำสำเร็จ ความทรงจำของหลินลั่วหนานก็หายไป ไม่รู้จักเขา ฆ่าเขาไม่ได้มีผลกระทบอะไรต่อหลินลั่วหนาน อย่างไรก็ตาม ตอนนี้หลินลั่วหนานยังคงจำเขาได้ ถ้าพวกเราลงมือก็จะเกิดผลกระทบต่อหลินลั่วหนานอย่างมาก ทำอย่างไรดี?"

ฮัวซวนคิดและพูดอย่างเฉยเมย: "ให้กิเลนไปเถอะ"

"ไปหรอ? ไม่ได้! เงื่อนไขในการเข้าร่วมสำนักหงเหยียนคือการให้กิเลนอยู่กับเธอ! เธอจะปล่อยให้กิเลนไปได้อย่างไร?"

"อยู่หรอ? จะโอเคได้อย่างไร? สำนักหงเหยียนของพวกเรารับผู้ชายเข้ามาได้ด้วยหรอ?" ฮัวซวนขมวดคิ้ว

"เข้าไปตกลงกับหลินลั่วหนานก่อน"

"ใครกรณีนี้ ไม่มีทางเลือก ทำได้เพียงให้ผู้ชายที่ชื่อกินเลนอยู่ต่อ" ฮัวซวนพูด

"ไม่ได้!"

"เกรงว่าสำนักหงเหยียนของพวกเราจะปนเปื้อนเพราะผู้ชายคนนี้!"

"ไม่ได้!"

"ศิษย์พี่ พวกเราไม่เห็นด้วย!"

ครั้งนี้จ้าวเยว่คัดค้าน แม้แต่ศิษย์สำนักหงเหยียนคนอื่นๆ ยังไม่เห็นด้วย

พวกเธอกลายเป็นศิษย์สำนักหงเหยียนได้ต้องผ่านการชำระล้างด้วยน้ำศักดิ์สิทธิ์ ความทรงจำได้รับผลกระทบจากการชำระล้างความคิดนี้ อีกทั้งพวกเธอยังต่อต้านผู้ชายอย่างมาก

พวกเธอปล่อยให้ผู้ชายที่ชื่อกิเลนนี้ยืนอยู่ที่นี่ได้ก็นับว่ายากที่จะยอมรับแล้ว พวกเธอจะตกลงให้เขาอยู่ต่อในสำนักหงเหยียนได้อย่างไร?

ฮัวซวนปวดหัวเล็กน้อย

ในเวลานี้ ทำได้เพียงเรียกอาวุโสมา

แต่ในเวลานี้ จู่ๆ กิเลนก็ถอดแว่นดำลง พูดกัจ้าวเยว่อย่างจริงจัง: "คุณผู้หญิงจ้าวเยว่ ทำไมอาการของคุณผู้หญิงลั่วหนานไม่ค่อยดี?"

จ้าวเยว่กำลังจะเอ่ยปาก แต่เมื่อกวาดสายตามองกิเลน เธอก็อึ้ง

ศิษย์หญิงทั้งหลายของสำนักหงเหยียนตกตะลึงเช่นกัน มองไปที่ร่างของกิเลนอย่างตื่นตระหนก

แต่เมื่กิเลนเดินไม่กี่ก้าวไปยืนด้านหน้าของจ้าวเยว่และพูดด้วยน้ำเสียงสงสัย: คุณผู้หญิงจ้าว คุณไม่ได้ยินที่ผมพูดหรอ? สรุปแล้วคุณผู้หญิงของผมเป็นอะไร?"

"อ๊า? นี่..." จ้าวเยว่ได้สติกลับมา หัวใจของเธอเต้นแรงกว่าเดิม ลมหายใจเร็ว เธอไม่ได้โมโหเลย แต่กลับพูดอย่างตื่นตระหนก: "เธอไม่เป็นไร เธอ...เธอน่าจะแค่เหนื่อย พักผ่อนหน่อยก็ดี!"

เมื่อเห็นเช่นนี้ ฮัวซวนก็ตกตะลึงอย่างยิ่ง

เธอมองเห็นความหล่อเหลาของกิเลน

อย่างไรก็ตาม หัวใจของเธอก็สงบเหมือนน้ำนิ่ง แม้ว่าหัวใจของเธอจะเต้นเร็วขึ้น แต่ก็ไม่รุนแรงเท่าจ้าวเยว่และคนอื่นๆ

"พักผ่อนหรอ? โอเค งั้นช่วยจัดการให้คุณผู้หยิงของผมไปพักผ่อน อีกอย่างผมต้องอยู่เป็นเพื่อนเธอตลอด" กิเลนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"เอ่อ...ฉันต้องคุยกับเบื้องบนก่อน" จ้าวเยว่พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง

"ยังต้องคุยกับเบื้องบนหรอ? ตอนที่เขามาในสำนักก็บอกว่าให้ผมอยู่ในสำนักได้ไม่ใช่หรอ?"

"หรอ...หรอ? งั้นก็..ได้...คุณอยู่ที่นี่ละกัน ใครก็ได้รีบจัดหาห้องให้ศิษย์น้องลั่วหนานและกิเลนด้วย..." จ้าวเยว่พูด

"รับทราบ...ศิษย์พี่..."

จ้าวเยว่รีบเดินออกไป

เมื่อจ้าวเยว่เดินออกไป หลินลั่วหนานผู้ซึ่งแสร้งทำเป็นสับสนและอ่อนแอก็ล้มตัวลงบนเตียงในห้องทันทีและร้องออกมา มือของเธอบีบไปทั่วทุกที่ กัดฟันเหมือนเจ็บปวด

"ทำไมหรอ? เจ็บหรอ?"

"ไม่ใช่หรือไง? ตั้งแต่ลงไปในบ่อนั้นยังไม่มีอะไร แต่เมื่อเวลาผ่านไป เนื้อบนร่างกายของฉันก็แทบจะแยกออกจากตัวฉัน! เจ็บจะตายอยู่แล้ว ยังต้องทนมาตลอดทางอีก..."

"เหมือนว่าร่างกายของคุณจะไม่เข้ากับน้ำในบ่อนั้นนะ ถ้าผมไม่ได้ฝังเข็มให้คุณก่อนอาจจะเป็นเหมือนผู้หญิงเหล่านั้น ตายในบ่อน้ำ จากนั้นก็ถูกลากไปในถิ่นทุรกันดาร" หลินหยางกล่าว

เมื่อหลินลั่วหนานได้ยิน เธอก็หน้าซีด

"ไม่ต้องกลัว ผ่านไปแล้ว มีความโชคดี" หลินหยางพูดด้วยรอยยิ้ม

"ความโชคดีอะไรกัน?"

"นั่นคือน้ำที่ใช้ชำระล้างร่างกาย ถ้าคนสำนักหงเหยียนไม่ได้โกหก ตอนนี้ร่างของคุณก็น่าจะถูกปรับเปลี่ยนไปส่วนหนึ่งแล้ว เส้นเลือดและจุดตันเถียนของคุณน่าจะควบแน่นขึ้น ตอนนี้นับว่าเป็นอัจฉริยะแล้ว!" หลินหยางพูด

"จริงหรอ?" หลินลั่วหนานเบิกตากว้าง ใบหน้าเหลือเชื่อ

"แน่นอน ไม่เชื่อคุณลองสัมผัสดูเอง"

"ทำยังไง?"

"ง่ายมาก นึกถึงศิลปะการต่อสู้ที่คุณเคยเรียนมาก่อนแล้วนึกถึงประเด็นที่คุณไม่เข้าใจ คุณจะรู้สึกว่าคุณมีความคิดมากมายในตอนนี้และสิ่งที่คุณเลอะเลือนในอดีตจะเรียบง่ายกว่าแต่ก่อน?"

เมื่อหลินลั่วหนานได้ยินก็รีบทำตาม

จากนั้นใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความดีใจ

"จริงด้วย! ก่อนหน้านี้เรื่องที่ฉันไม่เข้าใจ พอลองนึกดูตอนนี้กลับเข้าใจทันที มันคือการผสมผสานระหว่างพลังปราณและพลัง! เยี่ยม แปลกจริงๆ...ตอนนี้ฉันเป็นอัจฉริยะแล้ว! !"

หลินลั่วหนานดีใจอย่างมาก โดดโลดเต้นด้วยความดีใจ

"นั่นคือเหตุผลที่คงยอมที่จะเข้าไปชำระล้างในบ่อนี้! เพราะคนที่สามารถผ่านมันไปได้ก็จะกลายเป็นอัจฉริยะ! มีที่ไหนไม่ชอบอัจฉริยะบ้างหล่ะ?" หลินหยางพูดอย่างสงบ

"งั้นแบบนี้ ทุกคนในสำนักหงเหยียน...ล้วนแต่เป็นสัตว์ประหลาดที่ชั่วร้ายหรอ?" จู่ๆ หลินลั่วหนานก็นึกถึงเรื่องที่น่ากลัวขึ้นมา เธอตกใจอย่างมาก