สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1257

ดาบนี้รุนแรงมาก

หวังเอาชีวิตของหลินหยางโดยตรง

และเร็วมากด้วย!

คิดว่าก่อนที่เจ้าสำนักชิงอันจะกระโดดออกมา เขาคงเตรียมตัวไว้สักพักแล้ว

แต่ถึงหลินหยางได้รับบาดเจ็บ การเคลื่อนไหวของเขาก็เร็วจนน่าเหลือเชื่อ เขากระโดดไปด้านหลัง หลบคนท่าสังหารครั้งนี้ได้อย่างหวุดหวิด

แควก!

ดาบใหญ่ฟันลงใส่พื้นโดยตรง พื้นแตกออกเป็นเสี่ยง

“ปิดล้อมเขา สับให้เป็นชิ้น!” เจ้าสำนักชิงอันส่งเสียงคำราม

ลูกศิษย์ของสำนักชิงอันพุ่งเข้าไปอีกครั้ง

“เจ้าสำนักชิงอัน! บังอาจ! นี่คุณกำลังคิดจะแย่งลูกกลอนอีกาทองคำของคฤหาสน์กระบี่โลหิตเหรอ?” จวงไท่ชิงคำรามด้วยความโกรธ

“ลูกกลอนอีกาทองคำของคฤหาสน์กระบี่โลหิต? เหอะ เห็นได้ชัดว่าลูกกลอนอีกาทองคำเป็นของฉินหมิง! เขาชนะพิธีหาลูกเขยของคฤหาสน์กระบี่โลหิต พวกคุณได้มอบลูกกลอนอีกาทองคำให้เขาเป็นรางวัลแล้ว! ลูกกลอนอีกาทองคำไม่เกี่ยวข้องอะไรกับพวกคุณอีก! ผมมาเอาของของเขา มันเกี่ยวอะไรกับพวกคุณ?” เจ้าสำนักชิงอันพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“คุณ…”

จวงไท่ชิงโมโหจนพูดอะไรไม่ออก

“เจ้าสำนักชิงอัน คุณพูดแบบนี้หมายความว่าต้องการเป็นศัตรูของคฤหาสน์กระบี่โลหิตเพราะลูกกลอนอีกาทองคำเหรอ?” จวงปู้ฟานพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

“ไม่กล้า แต่ก็ต้องคุยด้วยเหตุผลเหมือนกัน ลูกกลอนอีกาทองคำไม่ใช่ของพวกคุณ ใครแย่งได้ก็เป็นของคนนั้น!”

เจ้าสำนักชิงอันยิ้มเล็กน้อย ขี้เกียจสนใจคนของตระกูลจวง เขาเตรียมตัวถือดาบวิ่งเข้าไปต่อ

ทว่าในตอนที่เขากำลังเตรียมตัวพุ่งเข้าไปหาหลินหยาง ฝีเทาของเขาช้าลงอย่างกะทันหัน รอยยิ้มบนใบหน้าก็เริ่มแข็งทื่อทีละนิด

เห็นเพียงหลินหยางที่มีเลือดท่วมตัวกระชากดาบของลูกศิษย์สำนักชิงอันคนหนึ่ง หลังจากนั้นเริ่มฟาดเหวี่ยงอย่างบ้าคลั่งราวกับเทพแห่งสงคราม

การเคลื่อนไหวของลูกศิษย์เหล่านี้ช้ากว่าเขา ในช่วงเวลาเพียงไม่กี่วินาที ทุกคนโดนสับเป็นชิ้น ตายอย่างน่าอนาถ!

“เกิดอะไรขึ้น? คนคนนี้ได้รับบาดเจ็บสาหัสไม่ใช่เหรอ แต่ทำไมยังแข็งแกร่งมากขนาดนี้?”

“ไม่น่าเชื่อ! ไม่น่าเชื่อ!”

เสียงอุทานดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

“หืม…คิดไม่ถึงว่าฉินหมิงยังมีแรงเหลืออีก แต่เขาน่าจะทนได้อีกไม่นานแล้วมั้ง? นี่อาจจะเป็นแรงเฮือกสุดท้าย” จวงไท่ผิงพูด

“ดูเหมือนคนของสำนักชิงอันก็โผล่ออกมาได้พอดีเลย! พวกเขาช่วยพวกเราบั่นทอนกำลังเฮือกสุดท้ายของฉินหมิง อีกเดี๋ยวพวกเราเข้าไปเอาลูกกลอนอีกาทองคำก็ง่ายขึ้นเยอะ” จวงผิงฝานพยักหน้าพูด

“แล้วเจ้าคฤหาสน์ จะทำยังไงกับสำนักชิงอัน?” คนที่อยู่ด้านข้างถาม

“ไท่ชิง!” จวงปู้ฝานเรียก

“ครับ”

“อาการของคุณเป็นยังไงบ้าง?”

“ไม่มีปัญหา”

“ดี คุณเข้าไปจัดการเจ้าสำนักชิงอัน! หลังจากนั้นเด็ดหัวฉินหมิง เอาลูกกลอนอีกาทองคำกลับมา คนที่เหลือคอยสนับสนุนไท่ชิง อย่าให้พวกคนที่อยู่โดยรอบช่วยโอกาสเด็ดขาด!”

“รับทราบ เจ้าคฤหาสน์!”

ทุกคนเริ่มเคลื่อนไหว

จวงไท่ชิงถือกระบี่คู่ เดินเข้าไปทางหลินหยางด้วยสีหน้าที่ดุร้าย

แต่เจ้าสำนักชิงอันได้ชิงลงมือก่อนแล้ว

คนของเขาถูกฆ่าจนหมด

เขาไม่มีทางให้ถอยอีกแล้ว

ทำได้แต่สู้อย่างสุดชีวิต! รีบชิงลูกกลอนอีกาทองคำมาให้เร็วที่สุด ไม่เช่นนั้นทุกอย่างจะสูญเปล่า

สายตาของเจ้าสำนักชิงอันเต็มไปด้วยความเย็นชา กัดฟันแน่น สองมือถือดาบ ส่งเสียงคำรามพุ่งเข้าไปหาหลินหยาง

แต่ครั้งนี้หลินหยางไม่ได้ถอย เขาหยิบเข็มเงินออกมาเสียบลงบนร่างกาย หลังจากนั้นยื่นมือออกไปหาดาบที่กำลังพุ่งเข้ามา

“เขาคิดจะใช้มือเปล่ารับดาบเหรอ?” คนที่อยู่ด้านข้างอุทาน

เป็นอย่างที่ทุกคนคิด

เพี๊ยะ!

ดาบเล่มนั้นหยุดชะงักกลางอากาศ

คมดาบ…ตกลงที่ฝ่ามือของหลินหยาง

“อะไรกัน?” เจ้าสำนักชิงอันอ้าปากค้าง

กลับเห็นหลินหยางออกแรงอย่างกะทันหัน

ติง!

ใบดาบหักโดยตรง!

หลินหยางใช้ดาบส่วนที่หักฟันไปทางร่างกายของเจ้าสำนักชิงอัน

สิบครั้งต่อวินาที

ฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้ว…

ดาบหักเร็วจนทิ้งภาพติดต่อ กระหน่ำใส่ร่างกายของเจ้าสำนักชิงอันราวกับก้อนเต้าหู้

หลังจากนั้นสามวินาที หลินหยางโยนดาบหักทิ้ง

ปัง!

ดาบหักจมเข้าไปในผืนดินโดยตรง ถึงขั้นระเบิดกลายเป็นหลุมลึก

ส่วนเจ้าสำนักชิงอัน ยืนตัวแข็งอยู่ตรงนั้นไม่สามารถขยับตัว