สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1272

“ได้ ผมรู้แล้ว”

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ ไม่ได้อธิบายอะไรมาก

“ขอบคุณ” ซูเสี่ยวชิงถอนหายใจ ราวกับได้ปลดปล่อยภาระที่หนักอึ้ง

ส่งเด็กผู้หญิงทั้งสองคนกลับถึงบ้าน หลินหยางกลับไปที่หยางหัวเพียงลำพัง

หม่าไห่ได้รวบรวมวัตถุดิบทุกอย่างครบแล้ว หลินหยางเริ่มทำการดูดซับลูกกลอนอีกาทองคำที่อยู่ในร่างกายต่อ

ความพยายามก่อนหน้านี้ตอนอยู่ที่โรงงานไม่ได้สูญเปล่า หลินหยางสามารถดูดซับฤทธิ์ของลูกกลอนอีกาทองคำได้แล้วเจ็ดแปดส่วน ที่เหลือก็คือรวบรวมรากฐาน ปลูกฝังดวงจิต ทำให้พลังของลูกกลอนอีกาทองคำหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับร่างกาย

ภายในห้องทำงาน หลินหยางนั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้น สูดหายใจเข้าลึกๆ สัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณที่เพิ่มขึ้นของตนเอง

“ลูกกลอนอีกาทองคำสมกับที่เป็นยาวิเศษ ไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง!” หลินหยางลืมตาขึ้น อดไม่ได้ที่จะพูดด้วยอารมณ์ที่ลึกซึ้ง

แต่ถ้าหากต้องการหลอมรวมเข้ากับร่างกายอย่างสมบูรณ์ จำเป็นต้องใช้เวลาอีกระยะหนึ่ง

ลูกกลอนเม็ดนี้มีพลังแฝงมากเกินไป ส่งผลให้ร่างกายของหลินหยางปรับตัวไม่ทัน

ไม่รู้ว่าใครที่เป็นคนหลอมลูกกลอนที่น่าสะพรึงกลัวแบบนี้ขึ้น…

หึ่มหึ่ม…

ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะสั่นอย่างกะทันหัน

หลินหยางขมวดคิ้ว ลุกขึ้นหยิบโทรศัพท์

พบว่าเป็นเบอร์แปลกหน้า…

หรือว่าเสว่เซียวโทรมา?

กดรับสาย

“หมอเทวดาหลิน?” มีเสียงที่แหบแห้งของผู้หญิงดังขึ้น

“คุณคือ?”

“ผลดาราสวรรค์!” อีกฝ่ายพูดเพียงคำพูดประโยคนี้

สีหน้าของหลินหยางเปลี่ยนไปทันที

“คุณคือกู่ฉินหนี่?”

“พกลูกกลอนอีกาทองคำมาหาฉันที่สวนกู่ฉิน ไม่อย่างนั้นพวกอาจารย์ของคุณถูกฉันเอาไปทำเป็นปุ๋ยให้ต้นไม้ในสวนแน่”

พูดจบ โทรศัพท์ถูกตัดสาย…

เกิดข้อผิดพลาดจริงด้วย

หลินหยางหรี่ตาลง รีบลุกขึ้นเดินทางไปเขาจงเซินทันที

เขาไม่ไปไม่ได้ และไม่มีเวลาให้พิจารณาเรื่องนี้

ถ้าหากไม่เดินทางไปเอาผลดาราสวรรค์ตอนนี้ เมื่อไหร่ที่เจ้าสำนักหงเหยียนแย่งมันไป สามารถฟื้นฟูอาการบาดเจ็บและฝึกวิชาได้สำเร็จ เมื่อเป็นเช่นนั้น หลินหยางก็จะไม่สามารถรับมือเธอได้อีก ทั้งหยางหัวจะโดนคนของสำนักหงเหยียนทำลายจนพังพินาศ

เวลาไม่คอยคน

ถึงแม้ลูกกลอนอีกาทองคำถูกเขาดูดซับไปแล้ว แต่เขาก็ต้องไป

ในเมื่อเฟิงชิงหยูล้มเหลว ก็คงต้องพึ่งตัวเองแล้ว

ภูเขาจงเซินตั้งอยู่บนพื้นที่ทางตะวันตกเฉียงเหนือในเขตที่ไม่มีผู้คนอาศัย สถานที่แห่งนี้มีผู้คนเข้าใกล้น้อยมาก สำหรับภูเขาจงเซินแห่งนี้ ในความคิดของคนธรรมดาทั่วไป เป็นสถานที่ต้องห้ามที่อันตรายมาก ถึงมีเพื่อนก็ไม่กล้าเข้าไปส่งเดช

กู่ฉินหนี่อาศัยอยู่ในภูเขาจงเซิน

เล่ากันว่าเธอกำลังรอคนคนหนึ่งอยู่ในภูเขาแห่งนี้

คนที่เคยทำผิดต่อเธอ แต่เธอรอมาห้าสิบปีแล้ว คนคนนั้นก็ยังไม่ปรากฏตัว

เธอยังคงไม่ล้มเลิกความตั้งใจ เพราะเหตุนี้ผู้คนจึงเรียกเธอว่ากู่ฉินหนี่ (หญิงผู้ขมขื่น)

กู่ฉินหนี่มีความสามารถที่แข็งแกร่ง อันที่จริงสวนกู่ฉินของเธอเป็นดินแดนแห่งความสมบูรณ์ ด้านในมีสมุนไพรและต้นไม้หายากมากมาย และต้นดาราสวรรค์ก็เป็นหนึ่งในนั้น

มีผู้คนมากมายอยากเข้าไปเก็บสมุนไพรพวกนี้ในเขาจงเซิน แต่ทุกคนล้วนถูกกู่ฉินหนี่ไล่ออกมา ไม่มีใครใช่คู่ต่อสู้ของเธอ

หลินหยางเองก็ไม่มีข้อมูลอะไรเกี่ยวกับเธอมากนัก แต่ในเมื่อเฟิงชิงหยูและคนอื่นพ่ายแพ้ให้กับเธอ แสดงว่าความสามารถของกู่ฉินหนี่ไม่ด้อยกว่าเขาแน่นอน

บนเส้นทางนอกภูเขาจงเซิน

ทันทีที่รถยนต์ของหลินหยางเพิ่งจอดข้างทาง มีผู้หญิงในชุดวอร์มสวมหมวกคนหนึ่งกระโดดลงจากรถจิ๊บสีแดงที่จอดข้างถนน

หน้าตาของผู้หญิงคนนี้ดูธรรมดา สีผิวเข้มเล็กน้อย สวมแว่นกันแดด

“สวัสดีประธานหลิน! ยินดีที่ได้พบ!” ผู้หญิงคนนั้นดูตื่นเต้นมาก เธอรีบถอดแว่นกันแดดแล้วเดินเข้ามา

“คุณคือ?”

“ฉันชื่อกัวลี่ เป็นไกด์ที่ประธานหม่าส่งมา ฉันจะเป็นคนพาคุณขึ้นเขาจงเซิน” ผู้หญิงคนนั้นยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

“พาผม? หมายความว่ายังไง?”

“ประธานหลินไม่รู้อะไร พื้นที่ของเขาจงเซินค่อนข้างซับซ้อน มีเส้นทางมากมาย ถ้าหากไม่มีคนนำทาง คิดว่าถึงคุณใช้เวลาหลายวันก็ไม่สามารถขึ้นถึงยอดขาด”

“งั้นเหรอ? ก็ได้ รบกวนคุณแล้ว” หลินหยางพูด

“ประธานหลิน รถของคุณต่ำเกินไป นั่งรถของฉันเถอะ”

“ได้”

หลินหยางพยักหน้า หลังจากนั้นมดเข้าไปในรถจิ๊บของกัวลี่