สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1276

ทุกคนรีบหันไปมองตามทิศทางของเสียง

เป็นเสียงที่ดังมาจากด้านนอกสวนกู่ฉิน ดูเหมือนว่าจะอยู่ตรงทางขึ้นภูเขา

“เกิดอะไรขึ้น?”

“ไม่รู้ เดี๋ยวผมจะไปดูก่อน”

เฟิงชิงหยูรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล เตรียมตัวโคจรวิชาตัวเบาไปตรวจดูสถานการณ์

แต่ในตอนนั้นเอง

“ว๊าย!”

มีเสียงกรีดร้องดังขึ้น

หลังจากนั้นกัวลี่ที่รออยู่ด้านนอกวิ่งหน้าตื่นเข้ามา สีหน้าของเธอดูซีดขาว ในขณะเดียวกันก็ตะโกนขอความช่วยเหลือไม่หยุด “ช่วยด้วย! ช่วยฉันด้วย!”

“ฮืม?”

ทุกคนหันไปมองด้วยความตกตะลึง

“กัวลี่ เกิดอะไรขึ้น?” หลินหยางขมวดคิ้วถาม

“ประธานหลิน! นางมาร! นางมาร! มีนางมารกำลังบุกมาทางนี้!” ท่าทางของกัวลี่ดูตกใจไม่น้อย เธอวิ่งไปหลบด้านหลังของหลินหยาง

“นางวมาร? หรือจะเป็นราชากระบี่โยวซุยคนนั้น?” หลินหยางพูดด้วยความสงสัย

แต่หลังจากที่เขาเพิ่งพูดจบ

ปัง!

เสียงที่น่าอึดอัดใจดังขึ้น

มีร่างกายของคนที่เต็มไปด้วยเลือดลอยกระเด็นมาล้มลงบนพื้นอย่างแรง

หันไปมอง พบว่านั่นคือราชากระบี่โยวซุย

ร่างกายของเธอในตอนนี้ไม่มีส่วนไหนที่อยู่ในสภาพสมบูรณ์ มีเลือดไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะตรงหน้าอกถูกเลือดย้อมจนกลายเป็นสีแดง มือข้างหนึ่งของเธอถือกระบี่หัก นอนหายใจรวยรินอยู่บนพื้น ท่าทางเหมือนได้รับบาดเจ็บสาหัส

“อะไรกัน?”

สีหน้าของเฟิงชิงหยูและคนอื่นเคร่งเครียดลงทันที

หลินหยางก็ขมวดคิ้วเช่นกัน ราวกับเข้าใจอะไรบางอย่าง เขารีบหยิบเข็มเงินออกมาเสียบลงบนแขนทั้งสองข้าง เพื่อบรรเทาอาการบาดเจ็บของแขน

กู่ฉินหนี่มองไปทางด้านนอก ประมาณว่าสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของฝ่ายตรงข้าม เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “เป็นจิตสังหารที่เข้มข้นมาก! ผู้มาเป็นใคร? มาทำอะไรที่นี่?”

“เอาของ!”

มีเสียงที่สดใสชัดเจนแต่เฉยเมยดังขึ้น

หลังจากนั้นมีคนกลุ่มหนึ่งพุ่งเข้ามา ล้วนแต่เป็นคนของสำนักหงเหยียน

คนที่เป็นผู้นำคือ…เจ้าสำนักหงเหยียน!

เฟิงชิงหยูและคนอื่นเห็นสถานการณ์ หนังศีรษะชาไปหมด ในแววตาเต็มไปด้วยอารมณ์ของความตกตะลึง

พวกเธอมาเร็วขนาดนี้เลยเหรอ!

“จบแล้ว คราวนี้จบแล้ว…” เฟิงชิงหยูพูดพึมพำ

หน้าของหลินหยางก็ดูไม่เป็นธรรมชาติอย่างมาก

ตามที่เฟิงชิงหยูคาดเดา กว่าเจ้าสำนักหงเหยียนจะมาถึงที่นี่ต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองวัน แต่พวกเธอมันจะถึงเร็วขนาดนี้…ทำไมถึงเป็นแบบนี้?

หึ่มหึ่ม…

ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ในกระเป๋าของหลินหยางสั่น

หยิบออกมาดู พบว่าพวกหลินลั่วหนานส่งข้อความมา

แต่น่าเสียดายที่หลินหยางไม่ได้มีเวลาไปสนใจ เพราะแบบนี้จึงพลาดโอกาสที่สำคัญไป

“หืม โลกมันแคบอะไรแบบนี้ หมอเทวดาหลิน คิดไม่ถึงว่าคุณก็อยู่ที่นี่ด้วย!” เจ้าสำนักหงเหยียนร่อนลงพื้นอย่างสง่างาม มองมาทางหลินหยางด้วยสายตาที่เฉยเมย

ในดวงตาทั้งคู่ของเธอเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยสีแดง

เห็นเส้นเลือดฝอยพวกนี้ หลินหยางรู้ได้ในทันที ช่วงนี้เจ้าสำนักหงเหยียนใช้มนุษย์มาฝึกวิชาไม่น้อย…

“ทำเรื่องเลวทรามต่ำช้าจะนำภัยพิบัติมาให้ตัวเอง! สำนักหงเหยียน! คุณจะถูกสวรรค์ลงโทษ!” เฟิงชิงหยูพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

“ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ราชาโจรสลัดเฟิงชิงหยูกลายเป็นคนที่ซื่อตรงแบบนี้ไปแล้ว? น่าขำ” เจ้าสำนักหงเหยียนส่ายศีรษะ สายตาหันไปมองทางกู่ฉินหนี่ พูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ “ผลดาราสวรรค์อยู่ไหน?”

“ทำไม? เด็กน้อย คุณก็ต้องการผลดาราสวรรค์เหมือนกันเหรอ?” กู่ฉินหนี่ยิ้มอย่างเย็นชาแล้วถาม

“เด็กน้อย?” เจ้าสำนักหงเหยียนขมวดคิ้ว

ถ้าพูดถึงอายุ เกรงว่าเธอคงสู้กู่ฉินหนี่ไม่ได้

“ฮึ่ม ฉันถือว่าเข้าใจแล้ว ที่พวกคุณมาภูเขาจงเซินของฉัน ทั้งหมดก็เพื่อผลดาราสวรรค์วันสินะ? แต่น่าเสียดาย พวกคุณมาเสียเวลาแล้ว! ฉันมอบผลดาราสวรรค์ให้คนคนหนึ่งไปแล้ว! รีบไสหัวกลับไปได้แล้ว! อย่าบังคับให้ฉันต้องสังหารหมู่!” กู่ฉินหนี่เริ่มไม่สบอารมณ์ ตะคอกด้วยน้ำเสียงที่ดุร้ายทันที

แต่เจ้าสำนักหงเหยียนกลับทำไม่รู้ร้อนรู้หนาว

เธอจ้องกู่ฉินหนี่สักพัก หลังจากนั้นเดินเข้าไปหาเธอ