“คุณอยากได้?” หลินหยางเงยหน้าขึ้นมองเธอ มุมปากกระตุกขึ้น ทันใดนั้น เขาอ้าปากกว้าง กัดไปที่ผลดาราสวรรค์ ผลดาราสวรรค์ถูกยัดใส่ปากของเขาโดยตรง!
“ไม่!”
เจ้าสำนักหงเหยียนกรีดร้อง จากนั้นพุ่งตรงเข้าไปพร้อมกับซัดฝ่ามือตรงไปที่ศีรษะของหลินหยาง
หลินหยางยกแขนข้างหนึ่งขึ้นต้านทาน
แต่…ไม่ทันแล้ว
แควก!
มือข้างนั้นของเขาโดนฝ่ามือเจ้าสำนักหงเหยียนซัดจนหัก บนฝ่ามือของเธอมีกำลังภายในที่ไร้ขีดจำกัดไหลเวียน! พุ่งตรงต่อไปที่หน้าผากของหลินหยาง
หลินหยางรีบกระโดดถอยหลัง ร่างกายสั่นสะท้าน จากนั้นมีเลือดกระอักออกจากปากไม่หยุด
แต่…เขาไม่ได้หยุดแค่นี้ ยังคงเคี้ยวผลดาราสวรรค์อย่างต่อเนื่อง ผ่านไปเพียงครู่เดียว ผลดาราสวรรค์ถูกเขากลืนลงท้อง…
“ฉันจะสับคุณให้เป็นหมื่นชิ้น!”
เจ้าสำนักหงเหยียนโกรธอย่างสมบูรณ์ จู่โจมใส่หลินหยางอย่างบ้าคลั่ง
หลินหยางตั้งรับตามสัญชาตญาณ แต่ความเร็วและพลังของเขาในตอนนี้ด้อยกว่าเจ้าสำนักหงเหยียน!
พลังของเจ้าสำนักหงเหยียนหลังจากที่กินศิษย์พี่ของตนเองเข้าไป บรรลุจนถึงขั้นสูงสุด ถึงเป็นหลินหยางก็ยากที่จะรับมือ!
หลินหยางโดนซัดไปหลายฝ่ามือ บนหน้าอกโดนตบจนยุบ เสียงปังดังขึ้นครั้งสุดท้าย ร่างกายของเขาล้มลงบนพื้นอย่างแรง ยากที่จะสามารถลุกขึ้นอีก…
ไม่มีใครสามารถรับฝ่ามือของเจ้าสำนักหงเหยียนได้มากเช่นนี้!
หรือตั้งรับการจู่โจมของเธอ แม้กระทั่งแค่ฝ่ามือเดียวก็ยากที่จะต้านทาน
แต่หลินหยางที่โดนไปหลายฝ่ามือแต่กลับยังมีชีวิต ต้องยอมรับว่านี่คือปาฏิหาริย์!
แต่ไม่เป็นไร!
วันนี้ถ้าไม่สามารถฆ่าหลินหยาง เจ้าสำนักหงเหยียนไม่ยอมหยุดแค่นี้แน่นอน
“เอาของฉันมา!”
เจ้าสำนักหงเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
“รับทราบ เจ้าสำนัก!”
ลูกศิษย์ด้านข้างรีบวิ่งออกไป ผ่านไปสักพัก มีกล่องขนาดใหญ่ใบหนึ่งถูกยกเข้ามา
เปิดกล่อง พบว่าด้านในเป็นอาวุธสีเงินจำนวนมาก
ด้านในมีทั้งกระบี่สั้น อาวุธที่คล้ายคลึงกับส้อม และยังมีจานที่ทำจากเงิน มีดเงิน ค้อนเงิน ของพวกนี้ไม่ได้ถือว่าใหญ่มาก แต่ทุกชิ้นถูกทำมาอย่างประณีต จะบอกว่าเป็นอาวุธก็ดูเหมือนจะไม่พอ บอกว่าเป็นเครื่องใช้บนโต๊ะอาหาร มันก็ดูใหญ่เกินไป
หลินหยางเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อสายตา กลับเห็นเจ้าสำนักหงเหยียนหยิบมีดเงินและค้อนเงินขึ้น เดินตรงเข้าไปหาหลินหยางอย่างใจเย็น
“รู้หรือเปล่าว่านี่คืออะไร? ของพวกนี้เป็นอาวุธที่ฉันใช้ฝึกฝนโดยเฉพาะ” เจ้าสำนักหงเหยียนยกของที่อยู่ในมือขึ้นแล้วพูด
“ฝึกฝน?” หลินหยางมองไปทางเธอ
“ใช่ ฝึกฝน! อันนี้เรียกว่าค้อนฝึก! อีกเดี๋ยวฉันจะใช้มันทุบกระดูกของคุณให้แตก หลังจากนั้นดึงเส้นเอ็นของคุณออกมากินทีละเส้น!”
“ส่วนอันนี้เรียกว่ามีดฝึก อีกเดี๋ยวฉันจะใช้มันเปิดกะโหลกของคุณ หลังจากนั้นกินสมองของคุณ!”
...
เจ้าสำนักหงเหยียนแนะนำอุปกรณ์ของตนเองทีละชิ้น ในดวงตาของเธอเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยสีแดง
ที่แท้ของทั้งหมดนี้ เป็นอุปกรณ์ที่เธอใช้กินมนุษย์!
เธอตั้งใจจะกินหลินหยาง!
เหมือนกับที่ปฏิบัติต่อศิษย์พี่ของเธอ!
หลินหยางกินผลดาราสวรรค์ แสดงว่าต้องดูดซับฤทธิ์ยาของผลดาราสวรรค์ เธอรู้สึกว่าถ้าหากกินหลินหยาง บางทีมันอาจจะช่วยกระตุ้นพลังที่อยู่ในร่างกายของเธอให้สงบลง!
“เหอะเหอะ คนอย่างคุณเนี่ยเหรอที่จะคู่ควรเป็นเซียน? คู่ควรที่จะเรียกตัวเองว่าเทพ? คุณมันก็แค่มารร้ายก็เท่านั้น! ยิ่งไปกว่านั้นเป็นมารร้ายที่จิตใจอำมหิต!” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง
“คำพูดของคุณไม่สามารถกระตุ้นความโกรธฉัน เพราะฉันไม่เคยถือสาหมูที่อยู่บนเขียง ตอนนี้ ขอเริ่มจากส่วนหัวของคุณก่อนก็แล้วกัน!” เจ้าสำนักหงเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ หลังจากนั้นใช้มีดที่แหลมคมแทงไปทางศีรษะของหลินหยาง
แต่ในตอนนั้นเอง หลินหยางยิ้มอย่างกะทันหัน
“หืม?”
เจ้าสำนักหงเหยียนรู้สึกถึงความผิดปกติ
เธอรีบก้มหน้าลงมองท้องของตนเอง พบว่ามีเข็มเงินเสียบอยู่ตรงนั้นหลายเล่ม
แย่แล้ว!
เจ้าสำนักหงเหยียนคิดในใจ รีบพลิกมีดปาดไปทางลำคอของหลินหยางแท้ เธอต้องการฆ่าเขาให้ได้
แต่ในตอนนั้นเอง หลินหยางระเบิดพลังออกมาอย่างกะทันหัน เขายื่นมือออกไปคว้ามีดเงินเล่มนั้น หลังจากนั้นแย่งมันมา แทงกลับไปที่เจ้าสำนักหงเหยียน!
ที่แท้หลินหยางแกล้งได้รับบาดเจ็บสาหัสมาโดยตลอด!
เป็นเรื่องจริงที่เจ้าสำนักหงเหยียนสามารถทำลายร่างดวงดาวโดยกำเนิด แต่หลินหยางเป็นผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้ที่แข็งแกร่งมาก ถึงได้รับบาดเจ็บสาหัสมากเพียงใด ขอแค่มีเวลาที่เพียงพอ เขาสามารถอาศัยเข็มเงินทำให้อาการบาดเจ็บคงที่
แต่คิดจะใช้การลอบโจมตีเปลี่ยนแพ้เป็นชนะ เช่นนี้ก็ยังคงเป็นไปไม่ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...
หายย...
เกิดอะไรขึ้นกับเว็บหรือป่าวครับ ข้อความไม่ครบหลายเรื่องเลย...
ตระกูลซูน่ารังเกียจมาก ส่วนซูเหยียน คนทั้งตระกูลรังแกเอาเปรียบกลายเป็นของเล่น ก็ทนอยู่นะ พ่อกับแม่ก็ไม่สนใจลูกเลยเอาใจแต่คุณย่าคุณย่า แยกบ้านไม่เป็นหรอ...