สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 129

นักเรียนหลายคนต่างถกเถียงกัน สายตาที่มองไปที่ชวี่เทียนนั่นสับสนอย่างมาก มีทั้งนับถือ กลัว ตื่นเต้นและคิดไม่ดี

ชวี่เทียนชินกับสถานการณ์แบบนี้แล้ว เขาเป็นคนมีชื่อเสียง

"ซวงซวน สุขสันต์วันเกิด ลุงมารีบมาเลยไม่ได้นำของขวัญมาให้ด้วย เดี๋ยวกลับไปคุณไปที่ร้านของลุงสองและเลือกเองได้เลย คงไม่เป็นไร" ชวี่เทียนหัวเราะ

"ขอบคุณลุงสอง!" ชวี่ซวงซวนยิ้มจนเป็นพระจันทร์

ชวี่เทียนถูกพาไปที่โต๊ะด้านหน้าสำหรับอาหารค่ำ คนที่นั่งอยู่ที่นี่ทั้งหมดเป็นคนที่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อชวี่ซวงซวนหรือเป็นคนที่มาจากตระกูลที่ดี ส่วนคนที่ไม่ได้สนิทหรือเป็นคนธรรมดาก็นั่งอยู่ที่โต๊ะอื่น

หน้าเวทีมีการแสดงของเพื่อนร่วมชั้นทุกคนร้อง เต้น กินและดื่ม บรรยากาศดีมาก

ชวี่เทียนจัดให้หลินหยางนั่งอยู่โต๊ะด้านหน้าสุด จากนั้นก็นั่งลง

"คุณทำอะไร?"

มีเสียงที่โมโหตะโกนออกมา

ทุกคนตัวสั่น

หลินหยางก็เช่นกัน

เขาขมวดคิ้ว มองไปทางเสียงนั้น เห็นนักเรียนชายคนหนึ่งสวมใส่แว่นตาและเดินเข้ามา จากนั้นก็ดึงหลินหยางขึ้นมา

"ฟู่หวู่ คุณทำอะไรอีก?" ชวี่ซวงซวนขมวดคิ้วและถามทันที

"ไม่ได้ทำอะไร มีคนบางคนไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ ผมก็เลยมาเตือนเขาก็เท่านั้น" นักเรียกชายที่ชื่อว่าฟู่หวู่จ้องหลินหยาง จากนั้นก็ยิ้มไปทางชวี่เทียน: "ลุงเทียน ลูกน้องของคุณควรจะนั่งที่นั่งข้างๆ นี่เป็นตำแหน่งหลัก ให้เขามานั่งตรงนี้จะทำให้หลายคนไม่พอใจ ให้เขาไปนั่งข้างๆ!"

"ใครบอกคุณว่าเขาคือลูกน้องของผม?"

ชวี่เทียนโกรธมาก เขาลึกขึ้นทันทีและตะโกน

ชายคนนั้นตัวแข็ง มองชวี่เทียนด้วยความกลัว

"ปล่อยมือเดี๋ยวนี้!" ชวี่เทียนดึงมือของฟู่หวู่ออกจากออกจากแขนของหลินหยาง

เพราะความมุทะลุของชวี่เทียน พละกำลังของเขาจึงมาก จึงดึงฟู่หวู่ออกมาอย่างรุนแรง

ฟู่หวู่ร้องด้วยความเจ็บปวด

"ลุงสอง!" ชวี่ซวงซวนร้อนรน รีบยื่นขึ้นมาจับมือของฟู่หวูา

ชวี่เทียนถึงจะปล่อยฟู่หวู่

เขาสะบัดมือและพูดอย่างเย็นชา: "พวกสัตว์มีขน ลุงเทียนเบื่อที่จะอะไรกับคุณ มากินกันเถอะ อย่ายุ่งเรื่องอื่น คนของผมใช่สิ่งที่คุณจะมาทำอะไรด้วยได้หรอ?"

ฟู่หวู่ได้ยิน สีหน้าของเขาก็แย่อย่างมาก

"พอแล้วลุงสอง ฟู่หวู่ก็เองก็เป็นห่วงด้วยความหวังดี คุณต้องรู้ว่าคนที่นั่งตรงนี้มาจากเจียงเฉิน ถ้าคุณจัดให้เขานั่งตรงนี้ ไม่เพียงแค่จะส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของคุณ แต่ส่งผลต่อคนอื่นด้วย! เขาก็แค่ทำไปเพื่อคุณ"

"เขาไม่ใช่ลูกน้องของผม เขาเป็นเพื่อนของผม! คนไม่มีการแบ่งสูงต่อ อีกทั้งพวกคุณยังหนุ่มสาว สนใจเรื่องนี้ด้วยหรอ?" ชวี่เทียนโมโห

"เอาหน่าๆ นั่งลงๆ ท่านนี้ชื่ออะไรหรอ? เอาเถอะ ไม่เป็นไรแล้ว นั่งลงกินดื่มกันเถอะ!"

ชวี่ซวงซวนยิ้มอย่างหมดหนทาง

ชวี่เทียนถึงจะเก็บอารมณ์ของตัวเอง ขอโทษหลินหยาง หลินหยางโบกมือ: "นั่งลงเถอะ"

"โอเค"

ชวี่เทียนนั่งลง

แต่ในเวลานี้โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

ชวี่เทียนหยิบโทรศัพท์ออกมาดู ผงะเล็กน้อย

"มีเรื่องอะไรก็ไปจัดการก่อนก็ได้ ไม่ต้องสนใจผม" หลินหยางดื่มเครื่องดื่มและพูด

"ขอตัวก่อน คุณหลิน"

ชวี่เทียนยิ้มแสดงความขอโทษ หยิบโทรศัพท์และรีบวิ่งออกไป

"เอ้อฉ่า คุณอยู่ไหน?" ชวี่เทียนหยิบโทรศัพท์และถามอย่างเคร่งขรึม

"ชวี่เทียน ผมอยู่หน้าประตูมหาลัยเจียงหัว คุณรีบมาเดี๋ยวนี้ ผมพบความลับที่เกี่ยวกับลุงชาง! อาจจะเป็นสายเลือดการค้าเหล่านั้นของลุงชาง!" อีกด้านคือเสียงของเอ้อฉ่าที่เป็นสายในเมืองเจียงเฉิน

เมื่อชวี่เทียนได้ยินเขาก็ตื่นเต้น พูดเสียงต่ำ: "รอผม! ผมจะรีบไป!"

เมื่อพูดเสร็จ เขาก็วิ่งไปทางหน้าประตูมหาลัย

จากนั้นก็ออกไปจากมหาลัย กลับไม่เป็นเงาของเอ้อฉ่า

ชวี่เทียนขมวดคิ้ว จากนั้นก็ถามเอ้อฉ่าในสายอีกครั้ง