สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 130

เมื่อฟู่หวู่ได้ยิน เขาถึงสงบลง แต่ดวงตาของเขายังคงดุร้าย

ก่อนหน้านี้ชวี่เทียนอยู่ เขาจึงกลัว

ตอนนี้ชวี่เทียนไม่อยู่แล้ว เขาก็เหมือนคนธรรมดา งั้นเขาไม่ใช่ว่าคิดจะทำยังไงก็ทำได้หรอ?

สาวผมสั้นที่นั่งอยู่ข้างๆ หลินหยางกระแทกเสียง พูดด้วยความไม่พอใจ: "อะไรเนี่ย เสียเวลาตั้งนาน ที่แท้ก็เป็นแค่แพทย์จนๆ คนหนึ่ง! ฉันนี่มันตาบอดจริงๆ!"

เมื่อพูดเสร็จ เธอก็เดินออกไปอย่างโกรธเคือง

หลินหยางส่ายหน้า รู้สึกแปลกๆ

ไวน์สามขวด อาหารหลากหลาย

นักเรียนบางคนดื่มเหล้าเมามายอยู่แล้ว

"มามามา ทุกคนมาดื่มฉลองวันเกิดกันสักแก้ว!"

ในเวลานี้ ฟู่หวู่และผู้ชายรอบๆ เขาเหล่านั้นเปลี่ยนความสนใจ และยกแก้วขึ้นพร้อมกัน

"สุขสันต์วันเกิดซวงซวน!"

นักเรียนทุกคนยืนรวมกัน ตะโกน จากนั้นหลายคนก็ดื่มมันในคราวเดียว

แต่ชวี่ซวงซวนกลับถือแก้วเอาไว้ สีหน้าของเธอไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย

สีหน้าของเธอแดงก่ำ แต่ริมฝีปากของเธอซีด หน้าผากของเธอเหงื่อไหลออกมา

หลินหยางกวาดสายตามองเธอ ขมวดคิ้ว

"ซวงซวน คุณดื่มสิ!" ฟู่หวู่ข้างๆ เร่งเธอ

"เหมือนฉันจะดื่มไม่ลงแล้ว" ชวี่ซวงซวนพูดด้วยความรู้สึกผิด

"เอ้อ! ซวงซวน ได้ยังไง คนอื่นไม่ดื่มไม่เป็นไร แต่แก้วนี้คุณต้องดื่มนะ นี่เป็นคำอวยพรของทุกคน หรือว่าคุณคิดจะตบหน้าของทุกคนหรอ?" คนอ้วนที่อยู่ข้างๆ ฟู่หวู่ก็รีบลุกขึ้นแล้วพูด

"ใช่ซวงซวน ทุกคนมีความสุขมากในวันนี้ วันนี้เป็นวันเกิดของคุณ คุณจะมาทำลายความสุขไม่ได้นะ!" หญิงร่างผอมคนหนึ่งยิ้ม

"ทุกคนดื่มแต่คุณไม่ดื่ม เธอจะมีสิทธิ์พิเศษไม่ได้หรอก!"

"ใช่ ซวงซวน ดื่มเถอะ!"

"ดื่มสักหน่อยซวงซวน!"

เพื่อนทุกคนต่างพากันโห่ขึ้นมา

ชวี่ซวงซวนลำบากใจเล็กน้อย

"ซวงซวน ดื่มเถอะ ถ้าคุณเมาจริงๆ ก็ไม่เป็นไร ยังไงก็ยังอยู่ในมหาลัย เพื่อนๆ อยู่กันหมด ถึงตอนนั้นพวกเธอคงพยุงเธอขึ้นไปบนห้องเอง ไม่เป็นไร" ฟู่หวู่เดินเข้ามา ส่งแก้วให้กับชวี่ซวงซวน ยิ้มและพูด: "ดื่มเถอะ"

"ใช่ ดื่มสิ!"

"พี่ซวน ทีมกู้ภัยของหอพักห้อง 501 พร้อมแล้ว"!

"ไม่มีไรหรอก ดื่มสิ!"

ทุกคนต่างพากันโห่ร้องและชักชวนต่อไป

ชวี่ซวงซวนสั่นเล็กน้อยแล้ว เมื่อเธอเหลือบมองของเหลวในแก้ว เธอก็ยกมือขึ้น

แต่ในเวลานี้ มีเสียงดังขึ้น

"เธอจะดื่มไม่ได้"

เสียงนี้ดูเหมือนฉับพลันอย่างมากในขณะนี้

ทุกคนต่างมองไปที่ที่มาของเสียง

จากนั้นฉันก็รู้ว่าคนที่พูดคือหลินหยาง!

"ที่นี่คือที่ของคุณหรอ ถ้าไม่ใช่เพราะลุงชวี่พาคุณมา คุณคิดว่าตัวเองจะได้มายืนตรงนี้หรอ? หุบปากและไสหัวไปข้างๆ!" ฟู่หวู่พูดด้วยความโมโห

เขาดื่มมาเล็กน้อย อารมณ์ก็เริ่มขึ้นแล้ว

หลินหยางส่ายหน้า เขาไม่อยากคิดแค้นอะไรกับเด็กมหาลัยเหล่านี้ ไม่ได้สนใจฟู่หวู่ และพูดกับชวี่ซวงซวน: "เธอดื่มเหล้าไม่ได้ ไม่ใช่เพราะว่าเธอดื่มเหล้าได้น้อย แต่เพราะร่างกายเธอไม่ไหว!"

"อวดดี!" ผู้หญิงข้างๆ ตะโกนออกมาโดยตรง: "สุขภาพร่างกายของชวี่ซวงซวนดีจะตาย!"

"ใช่ ซวงซวนเป็นนักแบดของมหาลัย ร่างกายเธอแข็งแกร่งจะตาย!"

"คุณเลิกพูดมั่วซั่วเถอะ!"

นักเรียนคนอื่นๆ ต่างพากันโพล่งออกมา

"ผมบอกว่าร่างกายของเธอไม่โอเค คือร่างกายของเธอไม่โอเค ผมเป็นแพทย์พอดี" หลินหยางพูด

"ฮ่าๆๆๆ"

เสียงหัวเราะออกดังออกมาจากทุกทิศทาง

"แพทย์หรอ? คุณหรอ?"